Παρακολουθώ με ιδιαίτερη ανησυχία την «επιστολική» διαμάχη τη σχετική με την «αξιοποίηση υποπροϊόντων ελαιοτριβείων», που έρχεται στο φως της δημοσιότητας από τις στήλες τοπικής εφημερίδας. Η ανησυχία έγκειται στο γεγονός ότι ενώ είναι ορατό το «λιοντάρι» του προβλήματος από τα απόβλητα ελαιουργίας με όλες τις γνωστές δυσάρεστες επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον, δυστυχώς πολλοί μέσα στο ΔΣ του Δήμου Αποκορώνου ψάχνουν τον «τορό» του.
Όλοι οι Δήμαρχοι των τελευταίων χρόνων αναζητούν ένα σύστημα ολοκληρωμένης και οικολογικής διαχείρισης των αποβλήτων ελαιουργίας. Δηλαδή ένα σύστημα που θα εξυπηρετεί τα ελαιουργεία μιας ευρύτερης περιοχής, δεν θα επιβαρύνει με τη λειτουργία του το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον του Αποκόρωνα , θα διαχειρίζεται τόσο τα υγρά όσο και τα στερεά απόβλητα, θα προσβλέπει στην ανάκτηση ενδεχόμενων υποπροϊόντων, θα διασφαλίζει μόνιμη απασχόληση και θα αυτοκαλύπτει σε μεγάλο ποσοστό το κόστος εφαρμογής.
Υπάρχει επομένως κοινός στόχος. Δεν χρειάζεται παρά, πέρα από κάθε πολιτική σκοπιμότητα, να καθίσουν οι δημοτικές παρατάξεις στο ίδιο τραπέζι και να επιλύσουν με ομόνοια και ειρηνικό τρόπο τις όποιες αναφυόμενες διαφορές.
Σήμερα η έρευνα έφερε στο προσκήνιο καινοτόμα τεχνογνωσία και συστήματα, που είναι σε θέση να επιλύσουν ολοσχερώς το πρόβλημα των αποβλήτων ελαιουργίας. Υπάρχουν όμως και «συστήματα» που δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ολοκληρωμένα και πολλά κατά την εφαρμογή τους αφήνουν κατάλοιπα που δύσκολα διαχειρίζονται.
Τα πλέον αποτελεσματικά από τα συστήματα αυτά είναι της κατηγορίας των φυσικοχημικών που βασίζονται στην ηλεκτροχημική (ηλεκτρολυτική) διαχείριση των υγρών αποβλήτων.
Ο υποφαινόμενος με βάση την 15 ετή εμπειρία του στην έρευνα χρησιμοποίησης του Ενεργού ( Active) ή ηλεκτρολυμένου (electrolyzed) νερού σε προγράμματα φυτοπροστασίας πιστεύει πως το προτεινόμενο σύστημα της «ηλεκτρολυτικής επεξεργασίας των αποβλήτων ελαιουργίας»,που συγκαταλέγεται στις τεχνολογίες των διεργασιών προηγμένης οξείδωσης (Advanced oxidation processes- AOPS) είναι ικανό να επιλύσει πλήρως το πρόβλημα των αποβλήτων ελαιουργίας.
Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα προβλέπεται η δημιουργία κεντρικής μονάδας συγκέντρωσης των αποβλήτων της μελετώμενης περιοχής, η απολίπωση του κατσίγαρου για την ανάκτηση του υπάρχοντος ελαιόλαδου, η ανάκτηση των φαινολικών ενώσεων, η πλήρης μείωση με οξειδοαναγωγή του βιομηχανικά απαιτούμενου οξυγόνου πέντε ημερών (Biochemical Oxygen Demand-BOD5) και του χημικά απαιτούμενου οξυγόνου (chemical oxygen demand-COD) και των φαινολικών ενώσεων που έμειναν και ανάκτηση με αρνητική όσμωση και επαναχρησιμοποίηση του χλωριούχου νατρίου (NaCl). Το απιονισμένο και αποστειρωμένο νερό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άρδευση και άλλες χρήσεις ή να εμφιαλωθεί ως απιονισμένο. Το εν λόγω πρόγραμμα προβλέπει και επεξεργασία της ελαιοπυρήνας για την απόληψη του πυρηνελαίου και παραγωγή οικολογικού κομπόστ, καθώς και την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από την καύση του υδρογόνου.
Από την όλη διαχείριση δεν προκύπτει κανένα τοξικό απόβλητο, αφού υπάρχει πρόνοια προστασίας ενδεχόμενης διαφυγής ακόμη και του αερίου χλωρίου που ελευθερώνεται κατά την ηλεκρόλυση. Αντίθετα απελευθερώνεται Οξυγόνο, ανακτώνται ελαιόλαδο, φαινολικές ενώσεις, χλωριούχο νάτριο και πυρηνέλαιο και καθαρό νερό. Η λειτουργία της μονάδας αυτής θα απασχολήσει μόνιμο εργατικό και τεχνικό προσωπικό.
Δρ Βαγγέλης Α. Μπούρμπος Γεωπόνος Ερευνητής -Οικοτοξικολόγος
