Πάρκο ή πάρκινγκ; Δέντρα ή τσιμέντο; Προσωρινό ή μόνιμο; Πολλά διλήμματα και ερωτήματα έχουν ακουστεί για την αξιοποίηση του χώρου στο πρώην στρατόπεδο Μαρκοπούλου.

Είναι όλα άστοχα. 

Το μόνο που πραγματικά μετράει είναι το… μέγεθος. Το πρώην στρατόπεδο είναι τόσο μεγάλο που τα χωράει όλα και περισσεύει και χώρος.

Η έκταση είναι περίπου 3,4 φορές μεγαλύτερη από τον Δημοτικό Κήπο και περίπου 1,8 φορές μεγαλύτερη από το οικοδομικό τετράγωνο στο οποίο βρίσκεται το Εθνικό Στάδιο Χανίων μαζί με το τένις, το κλειστό γυμναστήριο, τις μπασκέτες και τις κερκίδες του.

Η αντικειμενική πραγματικότητα είναι η εξής: θα μπορούσαμε να χτίσουμε ένα δεύτερο εθνικό στάδιο στο Μαρκόπουλο και πάλι θα περίσσευαν σχεδόν δύο δημοτικοί κήποι.

Δεν χρειάζεται να είσαι μηχανικός, το μετράς πλέον με το ποντίκι στα google maps.

Γι’ αυτό, τα τέσσερα στρέμματα που γίνονται πάρκινγκ από τα συνολικά 50, δεν δικαιολογούν το δίλημμα “πάρκο ή πάρκινγκ”. Δεν εξαφανίζεται το πάρκο για να μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης. Στην πραγματικότητα παραμένει πάρκο – ή ό,τι είναι αυτή τη στιγμή ο χώρος τελοσπάντων – με έναν μικρό, σε σχέση με το σύνολο της έκτασης, χώρο στάθμευσης.

Και αντικειμενικά υπάρχει πρόβλημα με την ύπαρξη χώρων στάθμευσης στα Χανιά.

Η δημόσια συζήτηση που εκτυλίχθηκε το τελευταίο διάστημα δεν είχε στοιχεία διαλόγου. Ήταν δύο παράλληλοι μονόλογοι με στοιχεία αναξιοπιστίας, ηθελημένα ή μη.

Από τη μια πλευρά μερίδα κατοίκων αντιδρούσε και φώναζε ότι ο χώρος πρέπει να παραμείνει πάρκο, ενώ ήταν προφανές ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μετατραπεί σε μια τεράστια αλάνα με αυτοκίνητα.

Από την άλλη η δημοτική αρχή επαναλάμβανε ότι το πάρκινγκ είναι προσωρινό. Αυτό το επιχείρημα στην Ελλάδα ποτέ δεν γίνεται πιστευτό από κανέναν, γιατί όλος ο πληθυσμός ξέρει πολύ καλά τί σημαίνει “προσωρινό” σε αυτή τη χώρα.

Κανείς δεν είπε το προφανές: Ότι ακόμα κι αν το πάρκινγκ… μονιμοποιούνταν, κατά τη γνωστή ρήση, αυτό απλά δεν θα πείραζε γιατί στο Μαρκόπουλο όλα χωρούν και περισσεύουν.

Αυτό που θα έπρεπε να προσπαθήσουν να εξασφαλίσουν οι κάτοικοι, ήταν να μην αυξηθεί μια μέρα ο χώρος στάθμευσης σε κάτι γιγαντιαίο με επιχείρημα τη μεγάλη… επιτυχία του που αναμφίβολα θα υπάρξει, δεδομένης της κίνησης στην πόλη.

Θα μπορούσαν έτσι να επιχειρηματολογούν προβάλλοντας την απαραίτητη ισορροπία μεταξύ οδηγών, πεζών, κατοίκων, πρασίνου, όχλησης και στάθμευσης, για το δημόσιο συμφέρον με την πραγματική, πρωταρχική έννοιά του: το καλό, όσο είναι εφικτό, όλων των κατοίκων αυτής της πόλης.

Σε αυτό κανείς δεν θα μπορούσε να φέρει αντίρρηση, γιατί θα βασιζόταν στην αντικειμενική πραγματικότητα και όχι σε επιθυμίες.

Όσο για τη δημοτική αρχή, πρέπει να εξασφαλίσει – και με πειστικό τρόπο να το δείχνει συνεχώς – ότι το προσωρινό θα είναι πράγματι προσωρινό κι ότι η αναμονή για τη δημιουργία του πάρκου δεν θα είναι τέτοια που θα… ασπρίσουν τα μαλλιά μας. Γιατί το ίδιο δημόσιο συμφέρον επιβάλλει να γίνει το πάρκο το ταχύτερο δυνατόν, όχι σε επίπεδο εξαγγελιών αλλά στην πράξη.

Πόσο καιρό μπορεί να πάρει αυτό; Από τη διαβούλευση θα πάμε στη μελέτη, από τη μελέτη στις εγκρίσεις της, από τις εγκρίσεις στην αναζήτηση χρηματοδότησης, από τη χρηματοδότηση στη δημοπράτηση, από τη δημοπράτηση στην υλοποίηση του έργου…

Στην υλοποίηση επίσης είθισται να εμφανίζονται απρόβλεπτες περιστάσεις που μπορεί να απαιτήσουν μέχρι και συμπληρωματική μελέτη ενώ δεν αποκλείεται να βρεθούν και αρχαία, την ώρα που οι εργολάβοι στη χώρα έχουν σχέση-λάστιχο με τις προθεσμίες, όποιες κι αν είναι αυτές.

Και οι όποιες εργασίες θα πρέπει να γίνουν σε έναν πυκνό αστικό ιστό, με κάτι στενά δρομάκια να προσφέρουν πρόσβαση, πράγμα που δεν βοηθάει.

Κοινώς, τα χρόνια που θα περάσουν δεν θα είναι λίγα. Θα πρέπει όμως να γίνει κάθε προσπάθεια, ώστε να είναι όσο γίνεται λιγότερα.

Εν κατακλείδι, το πρώην στρατόπεδο Μαρκοπούλου πράγματι είναι ο τελευταίος μεγάλος ελεύθερος χώρος εντός του αστικού ιστού των Χανίων και πρέπει να γίνει πνεύμονας πρασίνου, αθλητισμού και ήπιας αναψυχής, για όλους.

Ταυτόχρονα, είναι και ο μοναδικός χώρος εντός του ίδιου αστικού ιστού που μπορεί να διατεθεί εν μέρει για στάθμευση, επίσης για όλους.

Χρειάζονται και τα δύο.

Χωράνε και τα δύο.

Είναι τόσο απλό.

kriti360.gr – Λεωνίδας Φιλικόζης