Ακολουθήστε το
στο Facebook για να μην χάνετε είδηση!
Το «Φαράγγι των Σφαιρών» παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της Κεντρικής Ασίας — κι ένα viral όνειρο για φωτογράφους και εξερευνητές.
Κάπου στις άγονες εκτάσεις του δυτικού Καζακστάν, μέσα στην έρημο του Μανγκιστάου, βρίσκεται ένα τοπίο που μοιάζει βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Χιλιάδες τεράστιες πέτρες σε σχήμα σφαίρας είναι σκορπισμένες σε μια κοιλάδα που οι ντόπιοι ονομάζουν «Torysh» – το Φαράγγι των Σφαιρών. Κάποιες έχουν διάμετρο λίγων εκατοστών, άλλες φτάνουν τα έξι μέτρα. Κι όλες έχουν κάτι το εξωπραγματικά τέλειο.
Για χρόνια, οι θεωρίες γύρω από την προέλευσή τους έδιναν και έπαιρναν. Εξωγήινοι, αρχαίοι πολιτισμοί, χαμένοι ναοί ή… μυστικά όπλα; Κι όμως, πίσω από αυτό το θέαμα, οι επιστήμονες βλέπουν κάτι πολύ πιο… γήινο. Αλλά όχι λιγότερο συναρπαστικό.
Από τον βυθό του ωκεανού στα βάθη της στέπας
Οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι οι πέτρες αυτές σχηματίστηκαν πριν από περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια, όταν η περιοχή βρισκόταν κάτω από τη θάλασσα. Τα ορυκτά που υπήρχαν στο βυθό συγκεντρώνονταν γύρω από μικρούς πυρήνες (όπως κομμάτια οστράκων ή φυτών) και σιγά σιγά «φούσκωναν» με στρώσεις πετρώματος, μέχρι να πάρουν το απόλυτα στρογγυλό τους σχήμα. Όταν η θάλασσα υποχώρησε, έμειναν πίσω, έτοιμες να «σκαλώσουν» όποιον τις δει. Καλή ώρα, όπως εμάς σήμερα.
Κι όμως, η εξαιρετική συμμετρία και λεία επιφάνειά τους, έχουν κάνει πολλούς να αμφισβητήσουν την καθαρά φυσική τους προέλευση. Ορισμένες σφαίρες έχουν γεωμετρικά μοτίβα ή εσωτερικές κοιλότητες που θυμίζουν έργα τέχνης, γεγονός που ενισχύει τη θεωρία περί «τεχνητής» δημιουργίας από κάποιον αρχαίο, άγνωστο λαό.
Μυστήριο, επιστήμη και τουρισμός
Το μυστήριο παραμένει. Οι συνθήκες της ερήμου δυσκολεύουν την έρευνα, τα δείγματα είναι λίγα, και η πρόσβαση περιορισμένη. Όμως κάθε χρόνο, περισσότεροι επιστήμονες, φωτογράφοι και περίεργοι ταξιδιώτες φτάνουν στο Torysh, ψάχνοντας απαντήσεις. Ή απλώς τη φωτογραφία της ζωής τους.
Μέχρι να δοθεί οριστική εξήγηση, το Φαράγγι των Σφαιρών παραμένει ένα μέρος όπου η φύση κάνει… επίδειξη τελειότητας. Ίσως, τελικά, το μόνο «εξωγήινο» εκεί να είναι το πόσο απίθανο φαίνεται κάτι τόσο τέλειο να έχει φτιαχτεί χωρίς ανθρώπινο χέρι.



