Την Κυριακή το απόγευμα, μέσα στην κάψα και τις αλλεργίες μου, όταν οι περισσότεροι γέμιζαν τις… παραλίες, εγώ παρέμεινα μέσα στο σπίτι και όχι, δεν ήταν η καλύτερη μου πιστέψτε με…
Μέσα στα ελάχιστα που έκανα, ήταν να παρακολουθήσω στην τηλεόραση, ένα μέρος του Διεθνούς μίτινγκ “Piraeus Street Long Jump” το οποίο μέχρι την ώρα που το… άφησα στο MEGA από το ζάπινγκ, ειλικρινά – δεν ντρέπομαι να σας αποκαλύψω – ότι δεν γνώριζα καν την ύπαρξη του.
Κι όμως η ιδέα ήταν ενδιαφέρουσα! Ένα αθλητικό γεγονός, όχι σε κάποιο στάδιο ή οποιονδήποτε άλλο οργανωμένο αθλητικό χώρο, αλλά σ’ έναν από τους κεντρικούς δρόμους της χώρας: έξω από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.
Δεν θα μείνω στο αθλητικό σκέλος, το οποίο είχε ενδιαφέρον, καθώς ο Μίλτος Τεντόγλου, αν και ομολογουμένως όπως και άλλοι συναθλητές του, φαινόταν πως ήταν έξω από τα νερά τους, στο τελευταίου άλμα προσγειώθηκε στα 8,24μ. γνωρίζοντας την αποθέωση.
Θα σταθώ στην ιδέα – η οποία ξεκάθαρα μου άρεσε – αλλά και σε μια σκέψη – ίσως λίγο κουτή ή ανεδαφική σε πρώτο άκουσμα – που μου καρφώθηκε στο μυαλό και αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σας.
Ποια ήταν αυτή…;
Γιατί όχι οι “άρχοντες” της πόλης μας, μαζί με τους αθλητικούς φορείς, να οργάνωναν κάτι αντίστοιχο…;
Που…;
Εκεί είναι που η φαντασία μου οργίασε!!!
Στη νέα πανέμορφη ευθεία της Χατζιμιχάλη Γιάνναρη και της Σκαλίδη. Ναι… Εκεί που χιλιάδες οδηγοί καθημερινά ψάχνουν να βρουν τα πατήματα τους και να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα – με αρκετές αλήθεια δυσκολίες στην αρχή, αλλά και με κάποια “σημάδια” που μας κάνουν να αισιοδοξούμε.
Θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, να δείξουμε κάτι εντελώς διαφορετικό, ότι οι δρόμοι διάβολε, μπορεί να ΜΗΝ είναι αποκλειστικά και ΜΟΝΟ για τα αυτοκίνητα.
Η ιδέα άλλωστε του ν’ αφήσουμε το αυτοκίνητο μας και να μετακινηθούμε με εναλλακτικούς τρόπους προς τα κέντρα των πόλεων, θέλει ακόμη “δουλειά” για να αποτυπωθεί αρχικά στον εγκέφαλο μας και πολύ παρακάτω στο DNA μας.
Θέλουμε πόλεις πιο φιλικές στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Θέλουμε να δείξουμε ότι τα μεγάλα αστικά κέντρα, επιβάλλεται να αλλάξουν όσο πιο γρήγορα γίνεται την κοσμοθεωρία τους.
Μιλάμε για Βιώσιμες Αστικές Κινητικότητες και παρεμβάσεις που θέλουν χρόνο. Μήπως όμως τις ανάγκες αυτές, μπορούμε να τις “δούμε” και υπό μια άλλη ματιά, η οποία ίσως μας βοηθήσει κυρίως σε αντιληπτικό επίπεδο…;
Δήμαρχε – Φίλε Παναγιώτη: ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν…
Κύριοι του Αθλητισμού στα Χανιά: Μήπως να το δούμε…;
Μπορεί το ως άνω πόνημα, να είναι μια μπαρούφα και μισή, κάποιου τύπου που μέσα στην ραστώνη και τις αλλεργίες του, είπε – κι έγραψε – μια κουβέντα παραπάνω.
Ίσως όμως, αντί για όλα αυτά, ο υπογράφων, να έριξε ένα μικρό σποράκι…
Α να δούμε ήντα θα γενεί ή αν επαίξαμε πάλι μια πιστολιά!
Φιλικά και Καλοπροαίρετα
Ο “Κύριος Έπαρχος”
