Χανιά | Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα για τον  Ευτύχη  Μπιτσάκη

Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα εξέδωσε ανακοίνωση με αφορμή τον θάνατο του  Ευτύχη  Μπιτσάκη και τίτλο: Πολύτιμη παρακαταθήκη για να κάνουμε πράξη τη «ρεαλιστική Ουτοπία»

“Ακολουθεί η ανακοίνωση: Ο θάνατος του σ. Ευτύχη Μπιτσάκη αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό για την Επαναστατική Αριστερά στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς

Έζησε, αγωνίστηκε, έγραψε, δίδασκε υπηρετώντας πάντα την οργανωμένη πάλη ενάντια στο εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό καπιταλισμό με πυξίδα την ανατροπή του για «μια ρεαλιστική Επαναστατική Ουτοπία», όπως έγραφε στο βιβλίο του για την «Ανθρώπινη φύση», γιατί «η ουτοπία δεν είναι κατ’ ανάγκην όνειρο… ο σοσιαλισμός είναι μια δυνάμει επαναστατική ουτοπία. Δεν υπάρχει ακόμα αλλά αποτελεί μια ρεαλιστική δυνατότητα…».

Γι’ αυτή την «ρεαλιστική δυνατότητα», πίστευε στην άποψη του Λένιν ότι «χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική δράση». «Ο σοσιαλισμός είναι εγγεγραμμένος στα «γονίδια» του καπιταλισμού», έγραφε, «αλλά για να γεννηθεί χρειάζεται, ανάμεσα στα άλλα, η ενότητα θεωρίας και πράξης». Αυτό τον οδήγησε στη ρήξη με το ΚΚΕ το 1989 και την κυβέρνηση Τζανετάκη αλλά και με τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» της ΕΣΣΔ και του ανατολικού μπλοκ.

Είχε δίκιο όταν έγραφε ότι «η φτωχή, οικονομίστικη, έκπτωτη μορφή του απολογητικού μαρξισμού, περιόρισε τους ανοικτούς ορίζοντες της μαρξικής ανθρωπολογίας, σε μια μίζερη αντίληψη, όπου ο καθένας θα απολάμβανε «τα λίγα γραμμάρια ευτυχίας του» υπό το άγρυπνο και «προστατευτικό» μάτι του κόμματος και της μυστικής αστυνομίας. Ο σοσιαλισμός δεν θα πρέπει να είναι απλώς μια ριζική αλλαγή των σχέσεων ιδιοκτησίας και των συνακολούθως σχέσεων παραγωγής. Για να γίνει βιώσιμη η ανθρωπότητα και αξιοβίωτη η ζωή, χρειάζεται επιπλέον, μια ριζική αλλαγή του μεταβολισμού του ανθρώπου με το ανόργανο σώμα του (τη Γη) και των ανθρώπινων σχέσεων. Απαιτείται ένα νέο σύστημα αξιών που δεν θα στηρίζεται στην ατομική ιδιοκτησία και στο φετίχ του υλικού πλούτου, αλλά στις σχέσεις αλληλεγγύης, κοινής προσπάθειας και πνευματικής καλλιέργειας… προϋπόθεση ο σοσιαλισμός χωρίς βαρβαρότητα».

Γιατί ο Μπιτσάκης, μέσα από την οργανωμένη πάλη, τις νίκες και ήττες της Αριστεράς, τις φυλακίσεις και τις εξορίες, τη μελέτη των κλασσικών του Μαρξισμού και της ιστορίας των ανθρώπινων κοινωνιών και επαναστάσεων, τις φυσικές επιστήμες και τη διαλεκτική του “φυσικού κόσμου” διαμορφωνόταν ο ίδιος πολιτικά αλλά και διαμόρφωνε τη σκέψη και την αντίληψη εκατοντάδων χιλιάδων αγωνιστών. Αυτή η διαλεκτική σχέση που τον ακολουθούσε σε όλη τη ζωή, τον έκανε ταυτόχρονα ανήσυχο, σεβαστό αλλά και «αιρετικό».

Και αυτό το γνωρίζουμε, από πρώτο χέρι, στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα γιατί μας έκανε την τιμή να είναι πολλές φορές ομιλητής στο Φεστιβάλ του «Μαρξισμός» μιλώντας αλλά και συζητώντας μαζί μας για την διαλεκτική, τις επιστήμες αλλά και για την τακτική και την στρατηγική που έπρεπε να έχει η Αριστερά. Συζητήσεις που δύσκολα τις ξεχνάει όποιος/α τις παρακολούθησε.

Το ίδιο και με τις παρουσιάσεις στα αμέτρητα βιβλία του, τις εντυπωσιακές διαλέξεις-μαθήματα στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, των Ιωαννίνων αλλά και της Γαλλίας, στις πολιτικές συγκεντρώσεις όλου του φάσματος της Αριστεράς που ποτέ δεν αρνιόταν να είναι ομιλητής γιατί ήθελε το διάλογο και τη συνεργασία μέσα στην Αριστερά.

Στον πρόλογο του τελευταίου βιβλίου του, «Για μια εγκόσμια ηθική», γράφει: «Και, παρόλη την υπέρβαση της πρόσκαιρης ατομικότητας μέσα στο κοινωνικό έργο, το δράμα του θανάτου θα ανασύρει πάντα στο πεδίο της συνείδησης τα οριακά ερωτήματα για τη ζωή… Μια ζωή δημιουργική και πλήρης βοηθά στη νηφάλια αντιμετώπιση του τέλους. Μπορεί ο ποιητής-αγωνιστής να λέει για το κόμμα του: «Με έκανες άφθαρτο, γιατί με σένα δεν τελειώνει ποτέ η ζωή μου» (Pablo Neruda)∙ κι ωστόσο η ζωή τελειώνει, έστω κι αν το έργο του άτομου συνεχίζεται μέσα στη ζωή των επόμενων γενεών».

Πράγματι, την Τρίτη 19 Αυγούστου η “δημιουργική και πλήρης” ζωή του Ευτύχη “τελείωσε” αλλά μας αφήνει μία πολύτιμη παρακαταθήκη για όλες και όλους εμάς και στον αγώνα μας για να κάνουμε πράξη αυτή τη «ρεαλιστική Ουτοπία» γιατί «σε μας εναπόκειται να κάνουμε, με τους αγώνες μας, διατηρήσιμη και αξιοβίωτη τη ζωή στον πλανήτη, που τον φωτίζει, τον θερμαίνει και του δίνει ζωή, ένας μέτριος Ήλιος, με πεπερασμένη –και αυτός– διάρκεια».

Συλλυπητήρια στην οικογένεια του, στους δικούς του ανθρώπους και στα μέλη της Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης που είχαν την τιμή να τον έχουν στην οργάνωση τους.

Αθάνατος!”