Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά και τα όσα διαδραματίστηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο, είναι πλέον στα όρια της “μη διαχειρίσιμης”.
Το κόμμα που παρέλαβε με μονοψήφια ποσοτά, ο χαρισματικός σε κάθε περίπτωση Αλέξης Τσίπρας, κυβέρνησε για 4,5 χρόνια την χώρα – έχοντας δίπλα του όχι και τον πιο εύκολο κυβερνητικό εταίρο – για μια δεκαετία – την πιο κρίσιμη της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας – πρωταγωνίστησε στον πολιτικό “χάρτη” και τώρα, φυλλοροεί, τα ποσοστά του εξανομίζονται όπως και η πολιτική του ταυτότητα.
Χωρίς τον Αλέξη, τίποτα δεν είναι ίδιο…
Οι αιτίες πολλές, συγκεκριμένες, ερμηνεύσιμες και πέρα ως πέρα αναμενόμενες. Η “διαφορετικότητα” των απόψεων, είναι βασικό συσταστικό της δημοκρατίας, αρκεί να υπάρχει κάποιος που να ορίζει την αρχή και το τέλος. Επί σειρά αρκετών ετών, το “ρόλο” αυτό τον υπηρέτησε με ομολογουμένως αξιθαύμαστη επιτυχία, ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος είχε κατορθώσει, παρά το νεαρό της ηλικίας του, να δομήσει ένα κόμμα “γύρω του”, το οποίο ενώ είχε προέλθει από ένα συνωθείλευμα δυνάμεων – συνιστωσών, ο ίδιος ισορροπούσε απροβλημάτιστα ανάμεσα τους, ακόμη και την περίοδο που ξεκίνησαν οι πρώτες εκλογικές ήττες.
Χωρίς Τσίπρα, χωρίς “ομπρέλα”, με την Έφη Αχτσίογλου στην εσωτερική αντιπολίτευση αλλά και με εκείνα που πρόκειται ν’ ακολουθήσουν, προσωπικά θα στοιχημάτιζα ότι η πρώτη εκλογική βραδιά του Στέφανου στο τιμόνι του κάτι σαν ΣΥΡΙΖΑ, θα του επιφυλάξει μια εξειρετικά δυσάρεστη, μονοψήφια έκπληξη
Οι πρώτες – ήττες – όμως, έγιναν διαδοχικές, ο Αλέξης κουράστηκε χωρίς να μπορεί – ούτε όμως και να προσπαθεί να το κρύψει – και κάπου εκεί, το κόμμα που ο ίδιος δημιούργησε εισήλθε στον κατήφορο, με τα φρένα σπασμένα. Όλα τα υπόλοιπα ήταν νομοτέλεια ότι θα συνέβαιναν και είναι θέμα – λίγου – χρόνου να φανούν στην ολότητα τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τη μορφή που τον γνωρίσαμε και που πολιτικά “απογειώθηκε” δεν υπάρχει πια και ο “φωτεινός” – όχι όμως και αυτόφωτος όπως αποδεικνύεται – παρά τις πλούσιες περγαμηνές του, Στέφανος Κασσελάκης, μέρα με την ημέρα, παρουσιάζεται ολοένα και πιο λίγος, ολοένα και λιγότερο ικανός, για να διαχειριστεί την επόμενη ημέρα του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο Κασσελάκης πλέον φέρει την αποκλειστική ευθύνη!
Το κόμμα έχει εισέλθει σε μια περιδείνιση και ο Κασσελάκης πλέον, φέρει την αποκλειστική ευθύνη των χειρισμών, στηριζόμενος σε μια ομάδα, που ναι μεν “έπαιξε μπάλα” στο πρόσφατο παρελθόν, δείχνει όμως ανύμπορη να ξαναμπεί με αξιώσεις στο γήπεδο, καθώς έχει απωλέσει τον “αρχηγό” της. Πολάκης και Παππάς, μαζί μ’ ‘εναν στενό πυρήνα στελεχών και όλοι οι άλλοι – όχι κατ’ ανάγκη με συντονισμένο τρόπο – απέναντι. Κομβικό σημείο, οι επερχόμενες Ευρωεκλογές, εκεί δηλαδή που ο Κασσελάκης και οι επιλογές του, θα έχουν το πρώτο εκλογικό δείγμα γραφής.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος είχε κατορθώσει, παρά το νεαρό της ηλικίας του, να δομήσει ένα κόμμα “γύρω του”, το οποίο ενώ είχε προέλθει από ένα συνωθείλευμα δυνάμεων – συνιστωσών, ο ίδιος ισορροπούσε απροβλημάτιστα ανάμεσα τους, ακόμη και την περίοδο που ξεκίνησαν οι πρώτες εκλογικές ήττες.
Το 17% που πέτυχε στις δεύτερες εκλογές του περασμένου καλοκαιριού ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα, προφανώς και θα αποτελέσει τον βασικό στόχο, ο οποίος όμως ήδη φαντάζει εξαιρετικά δύσκολος. Χωρίς Τσίπρα, χωρίς “ομπρέλα”, με την Έφη Αχτσίογλου στην εσωτερική αντιπολίτευση – και στα κάγκελα – αλλά και με εκείνα που πρόκειται ν’ ακολουθήσουν ΠΡΟΣΕΧΩΣ, προσωπικά θα στοιχημάτιζα ότι η πρώτη εκλογική βραδιά του Στέφανου στο τιμόνι του κάτι σαν ΣΥΡΙΖΑ, θα του επιφυλάξει μια εξειρετικά δυσάρεστη, μονοψήφια έκπληξη. Αν – που θα συμβεί – αυτό, θα είναι και η ταφόπλακα του κόμματος, στην περίπτωση πάντα πως μέχρι τότε δεν έχουν προκύψει άλλοι λόγοι για να γραφτεί το ΤΕΛΟΣ.
Φωτογραφία από Eurokinissi