More

    Γιώργος Πεταλωτής | Όσοι από ΝΔ & ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν συγγένειες και συγγενείς στο χώρο, ας έλθουν! Μη θεωρούν αυτονόητο ότι εμείς οφείλουμε να γίνουμε συμπλήρωμά τους.

    Είναι ένας εκ των πολύ στενών συνεργατών του πρώην πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου, έχοντας διατελέσει υπουργός, σε εξαιρετικά δύσκολα υπουργεία και σε κρίσιμα για την χώρα χρονικά διαστήματα. Ο κ. Γιώργος Πεταλωτής, μιλάει για το πώς από το πρώτο μνημόνιο του τότε ΠΑΣΟΚ, φτάσαμε στο «τρίτο» των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝ.ΕΛ. και στη «μάχη» του κλεισίματος της αξιολόγησης η οποία ακόμη και σήμερα παραμένει «Αίολη». Ο πρώην υπουργός μιλάει με «ονόματα» και καταστάσεις της μνημονιακής εποχής της χώρας ενώ  αναφέρεται  και  στις πιθανές  πολιτικές συνέργειες αλλά και στις συνθήκες που κάποιες από αυτές μπορούν να ευδοκιμήσουν στο μέλλον ή όποτε η κυβέρνηση, αποφασίσει να οδηγήσει τη χώρα σε κάλπες…  

     

    Ρεαλιστικά και με βάση τα όσα έχει υπογράψει όλα αυτά τα χρόνια μέσω των τριών μνημονίων η Ελλάδα, πόσο εφικτό είναι το ενδεχόμενο ενός grexit, σενάριο το οποίο το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει επανέλθει στη… φρασεολογία κάποιων εκ των δανειστών της χώρας;

    Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω τη συνέντευξη με την επισήμανση ότι δεν θα έπρεπε να είχαμε φτάσει, εφτά χρόνια μετά την εκδήλωση της κρίσης στο σημείο να μιλάμε σήμερα για τρία μνημόνια, με το ένα πολύ βαρύτερο των προηγούμενων και με ουσιαστικά ακόμη  ένα οιονεί τέταρτο,  με την τελευταία προνομεθέτηση μέτρων, να έχουμε ανοιχτή ακόμη τη δεύτερη αξιολόγηση και να υπάρχει όντως υπαρκτός ο κίνδυνος ενός grexit. Κι όχι ως απειλή μόνον από τους δανειστές μας,  αλλά ως αποτέλεσμα ανικανότητας διαχείρισης ή ακόμη και επαναφοράς του δόγματος “το ευρώ δεν είναι φετίχ”, λαμβανομένου όμως υπ όψιν ότι δεν πρόκειται για την επιλογή απλώς νομίσματος αλλά για τη συμμετοχή της χώρας μας στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνον της Ευρωζώνης, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα.

    «Στην περίοδο του πρώτου μνημονίου μέχρι το 2012 και μάλιστα με όλες τις πολιτικές δυνάμεις απέναντι, υλοποιήθηκε το 90% της δημοσιονομικής προσαρμογής και αν υπήρχε πολιτική συνέχεια και λιγότερη βιασύνη των ηγετών της αντιπολίτευσης Σαμαρά και Τσίπρα  να γίνουν Πρωθυπουργοί, είναι σίγουρο ότι θα βγαίναμε από τα μνημόνια χρόνια πριν, όπως συνέβη με Κύπρο, Πορτογαλία και Ιρλανδία όπου το πολιτικό σύστημα έδειξε την απαιτούμενη υπευθυνότητα»

    Όταν ως κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπογράφατε το πρώτο μνημόνιο και ουσιαστικά ήσασταν οι πρώτοι που διαπιστώνατε το μέγεθος του προβλήματος, διαβλέπατε την πορεία που θ’ ακολουθούσε η οικονομία της χώρας τα επόμενα χρόνια ή το “παιχνίδι” χόντρυνε πολύ με ευθύνη των δανειστών και πλέον έχει μπει σε μη ελεγχόμενη τροχιά…

    Το πρώτο μνημόνιο, το μνημόνιο δηλαδή  που υπογράφηκε προκειμένου να αποτρέψουμε τη χρεοκοπία της χώρας μας, αφού λόγω κυρίως της τεράστιας αναξιοπιστίας της χώρας μας και  του δημοσιονομικού εκτροχιασμού της πενταετίας Καραμανλή κανείς δεν κάλυπτε τις πολύ μεγάλες δανειακές μας ανάγκες, δεν είχε καμία σχέση με τα επόμενα. Περιελάμβανε ελάχιστα επαχθή μέτρα, εξοικονόμηση  από την περιστολή δαπανών του Δημοσίου και είχε και σαφείς  αναπτυξιακές κατευθύνσεις. Μαζί με μια σειρά από πραγματικές και θεμελιακές μεταρρυθμίσεις που θεσπίσαμε παράλληλα  ως Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου (Διαύγεια, Καλλικράτη, Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση, Νόμος για τα ΑΕΙ, Οικονομικός Εισαγγελέας, άνοιγμα Τραπεζικών λογαριασμών, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, περιορισμός Δημόσιων Οργανισμών και ΝΠΔΔ κλπ) , αρχίσαμε να εξοικονομούμε χρήματα και να ανακτούμε την αξιοπιστία της χώρας, γεγονός που διασφάλιζε και την επιστροφή μας στις αγορές αλλά και τις μεγάλες αλλαγές που εγγυώνταν μια ομαλή συνέχεια. Δυστυχώς για να ολοκληρωθεί η έξοδός μας από την κρίση , έλειπε το απαραίτητο στοιχείο για τις πρωτοφανείς αυτές στιγμές, η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ των  πολιτικών δυνάμεων έστω και διά της ανοχής. Η ΝΔ με τον κ. Σαμαρά,  μη αντιλαμβανόμενη προφανώς το διακύβευμα, έγινε η πρώτη αγανακτούσα αντιμνημονιακή  δύναμη  , προκαλώντας την οργή ακόμη και των δεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων που ήταν και στις κυβερνήσεις τους, ακολούθως δε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον  κ.Τσίπρα με άκρατο σειληνιασμό,  επένδυσαν μικροπολιτικά και ανεύθυνα στην κατάρρευση του προγράμματος, την οργή της κοινωνίας και συνετέλεσαν στο πισωγύρισμα της χώρας. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας , που με μεγάλη καθυστέρηση άρχισαν να αντιλαμβάνονται αυτό που τους έλεγε με πολύ κόπο  ο Παπανδρέου ότι τυχόν κατάρρευση της Ελλάδας θα συμπαρέσυρε και το ευρωπαικό οικοδόμημα, άρα έπρεπε να μας στηρίξουν , βρέθηκαν επίσης απροετοίμαστοι, εγκλωβισμένοι σε συντηρητικές ιδεοληψίες αλλά και σύνθετα συμφέροντα. Από απόλυτα ανεκτικοί στον ελληνικό εκτροχιασμό πριν το 2009, πέρασαν στη φάση της εχθρικής αδιαφορίας και στην καλύτερη περίπτωση μιας εξαιρετικά κοστοβόρας αμηχανίας, για να φθάσουμε σε υποστηρικτική μεν αλλά τιμωρητική πολλές φορές και μη πειστικά αποτελεσματική διαχείριση τύπου Σόιμπλε. Επιμένω όμως ότι αυτή η κρίση ξεκίνησε από εμάς τους ίδιους, παριστάναμε ότι δεν βλέπαμε και όταν έστω και αναγκαστικά αντιληφθήκαμε πρώτα βεβαίως  ως πολιτικό σύστημα αλλά και ως κοινωνία, αντί να αλλάξουμε προτιμάμε να βουλιάζουμε αργά αλλά σταθερά

    Σε ποια περίοδο από την σύναψη της πρώτης δανειακής σύμβασης μέχρι και σήμερα εκτιμάτε πως έγιναν τα σημαντικότερα βήματα προς τη θετική και σε ποια προς την αρνητική κατεύθυνση για τη χώρα;

    Η απάντηση μπορεί να εκληφθεί βεβαίως ως υποκειμενική αλλά υπάρχουν μετρήσιμα αποτελέσματα σε κάθε δανειακή σύμβαση, άρα και αντικειμενικά συγκρίσιμα. Στην περίοδο του πρώτου μνημονίου μέχρι το 2012 και μάλιστα με όλες τις πολιτικές δυνάμεις απέναντι, υλοποιήθηκε το 90% της δημοσιονομικής προσαρμογής και αν υπήρχε πολιτική συνέχεια και λιγότερη βιασύνη των ηγετών της αντιπολίτευσης Σαμαρά και Τσίπρα  να γίνουν Πρωθυπουργοί, είναι σίγουρο ότι θα βγαίναμε από τα μνημόνια χρόνια πριν, όπως συνέβη με Κύπρο, Πορτογαλία και Ιρλανδία όπου το πολιτικό σύστημα έδειξε την απαιτούμενη υπευθυνότητα . Στην δεύτερη περίοδο κατά την πρωθυπουργία και αλλαγή πλεύσης του κ.Σαμαρά και με την αναγκαία στήριξη και του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να βγει το ακολουθούμενο πρόγραμμα, πλησιάσαμε για δεύτερη φορά στην έξοδο από το μνημόνιο, μέχρι τις ευρωεκλογές του 2014 και τη διαφαινόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε τα  “αντιμνημονιακά” και “αντιτροικανά” σύνδρομα υπερίσχυσαν και πάλι για μικροκομματικούς λόγους και ενώ το μνημόνιο τελείωνε το 2014 ο κ. Σαμαράς ανακάλυψε οτι το αρνητικό κλίμα της οικονομίας οφειλόταν στην παρουσία της τρόικας στην χώρα μας και μετέφερε τις συναντήσεις στο Παρίσι με μηδενικά αποτελέσματα. Ο σφόδρα αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ σε αγαστή συνεργασία με τους ΑΝΕΛ και με αιχμή την αλλοπρόσαλλη πολιτική Βαρουφάκη, αφού μέχρι το ασυνάρτητο δημοψήφισμα έπαιξαν την παρουσία της χώρας στο ευρωπαικό γίγνεσθαι κορώνα-γράμματα, έφεραν ένα τρίτο  βαρύτερο όλων μνημόνιο με μέτρα ισοπέδωσης , βυθίζοντας την κοινωνία στην αβεβαιότητα, την εξουθένωση και την ανεργία. Η ανικανότητα μάλιστα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακόμη και να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση μας απομακρύνουν ακόμη περισσότερο από την σταθερότητα.

    «Η ανικανότητα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ακόμη και να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση, μας απομακρύνει ακόμη περισσότερο από τη σταθερότητα»

    ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΣΤΗΝ… ΕΚΛΟΓΗ ΣΟΥΛΤΣ

    Είσαστε από την πλευρά εκείνων που πιστεύουν πως μια πιθανή επικράτηση του κ. Σούλτσ στη Γερμανία, μπορεί ν’ αλλάξει τα δεδομένα και τους συσχετισμούς στην Ευρώπη για την Ελλάδα;

    Θεωρώ πως η επικράτηση των  Σοσιαλδημοκρατών υπό τον Σούλτς στη Γερμανία ανοίγει νέες προοπτικές και για την δική μας πορεία, αφού η καθυστέρηση στην αντίληψη του μεγέθους και του είδους ως συστημικής της κρίσης μας, όπως και χειρισμοί όπως της Ντοβίλ με τον Σαρκοζί της κ. Μέρκελ και του επιτελείου της, συνέβαλαν καθοριστικά στην επιδείνωση της κατάστασής μας. Εκείνο το στοιχείο όμως που θεωρώ ότι έχει σημασία σε περίπτωση ανάληψης της καγκελαρίας από τον κ. Σούλτς είναι ότι επιτέλους θα πρέπει να αντιληφθεί τόσο το γερμανικό όσο συνολικά και το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα πως δεν μπορεί να εξακολουθήσει να υποκαθίσταται  η λειτουργία της Ευρώπης από την Γερμανική Κυβέρνηση. Λαμβανομένου βεβαίως  υπόψιν του μεγέθους της γερμανικής οικονομίας, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η απόλυτη πολιτική επικυριαρχία της Γερμανίας προς την Ευρώπη είναι μια βαθιά συντηρητική λογική και έχει αποδειχθεί ότι εκτός από το ότι δεν συνάδει με το ευρωπαϊκό πνεύμα, δεν είναι και παραγωγικό, δεν επιλύει προβλήματα, φρενάρει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δημιουργεί έντονο αντιευρωπαϊκό πνεύμα, ευνοεί τη φοβικότητα και τις ακραίες ιδεολογίες. Ο Σούλτς και ως προσωπικότητα της Σοσιαλδημοκρατίας αλλά και λόγω της υπηρέτησής του στα ευρωπαϊκά όργανα, θεωρώ ότι θα δώσει άλλο στίγμα στην πολική της χώρας του με συνέπειες και σε όλη την Ευρώπη.

    Ήταν λάθος η στιγμή που επιλέξατε ως ΚΙΔΗΣΟ, να εισέλθετε στον πολιτικό στίβο; Από τη μια εκείνη την εποχή, κατηγορηθήκατε για την “απόσχιση” σας από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η κοινωνία – εκ του αποτελέσματος – δεν σας δικαίωσε για την επιλογή σας αυτή…

    Πολλοί από εμάς, πρώην Υπουργοί, στελέχη και μέλη πολύ πριν τις εκλογές του 2015 και τη δημιουργία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ εκφράζαμε με κάθε ευκαιρία τις αντιρρήσεις μας για την κατάσταση που επικρατούσε τότε στο ΠΑΣΟΚ. Προσωπικά, ως εκλεγμένο μέλος της Κ.Ε του σε κάθε συνεδρίασή της, όλως θεσμικά, εξέφραζα τεκμηριωμένα τη δική μου θεώρηση σχετικά με την έντονη αλλοίωσή του και  την ταύτισή του εν πολλοίς με τη ΝΔ. Πίστευα και το εξέφραζα ότι έπρεπε να στηρίξουμε την κυβέρνηση Σαμαρά με προϋποθέσεις για να βγει το πρόγραμμα , μέσα όμως από μια σαφή και οριοθετημένη συμφωνία, η οποία όμως ποτέ δεν έγινε, με αποτέλεσμα να υπάρχει σύγχυση πολιτικών, ταύτιση προσώπων, αναποτελσματικότητα διακυβέρνησης και μαζική απώλεια ψηφοφόρων και υποστηρικτών. Το ΠΑΣΟΚ με τον τρόπο αυτό , πέραν από το πολιτικό κόστος που εν γνώσει του εισέπραξε όταν δεν άφησε μέχρι το 2012 τη χώρα να χρεοκοπήσει, εισέπραττε τη δυσαρέσκεια και τη φθορά όταν παρουσιαζόταν ταυτισμένο με τη ΝΔ. Τότε πολλοί έκαναν διάφορες επιλογές. Κάποιοι προσχώρησαν ακόμη και στη ΝΔ, η μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων του οδηγήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ που συστηματικά παρουσιαζόταν ως διάδοχο κόμμα χωρίς φυσικά να είναι, πολλά στελέχη του πήραν και ηγετικές θέσεις εξάλλου αφού ο ΣΥΡΙΖΑ για πολλούς καρεκλοκένταυρους αποτέλεσε μια ελκυτική κοιτίδα νομής εξουσίας. Άλλοι, αξιόλογα στελέχη αποσύρθηκαν. Για πολλούς από εμάς χωρίς να αποστούμε από Αρχές και Αξίες, αρνούμενοι προσφορές εξουσίας και εύκολης πολιτικής καριέρας, δημιουργήθηκε η ανάγκη να δημιουργήσουμε έναν νέο σοσιαλδημοκρατικό φορέα , το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ. Επιλέξαμε δύσκολο δρόμο ακόμη και εκλογικά, σε συνθήκες έντονης πόλωσης και με πολλά συστήματα απέναντι.Ακόμη και από την ιδρυτική Διακήρυξη τέθηκε σαν στόχος η ενότητα και  ανασυγκρότηση  του προοδευτικού χώρου και θεωρώ οτι παρά την αποτυχία εισόδου στη Βουλή δεν αποστήκαμε από το στόχο αυτό, συγκρατήσαμε κόσμο που δεν συμβιβάσθηκε, δεν σαγηνεύθηκε, δεν πούλησε τις Αρχές του σε θολές και αλλοπρόσαλλες προσφορές.

                                       Η ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ «ΕΛΠΙΔΑ»

    Εδώ και πολλά χρόνια, αποτελεί ζητούμενου για τις δυνάμεις του κέντρου η ανασύσταση των δυνάμεων της Αριστεράς. Το “Κίνημα” συμπράττει με την “Δημοκρατική Συμπαράταξη”, ενώ η “Κίνηση των 3” δείχνει να βρίσκει κοινό τόπο με το “Ποτάμι”. Είναι πλέον ορατό το ενδεχόμενο της δημιουργίας μιας κοινής “Ομπρέλας” για τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς ή πιθανή πλαγιοκόπηση του ΣΥΡΙΖΑ (ο οποίος δημοσκοπικά καταρρέει), είτε από τη μια είτε από την άλλη πλευρά, απομακρύνει το ενδεχόμενο;

    Η σύμπραξη όλων των σοσιαλδημοκρατικών και κεντροαριστερών δυνάμεων σε ένα φορέα αποτελεί και την ελπίδα και τη μόνη προοπτική απέναντι στο αλληλοτροφοδοτούμενο και αναποτελεσματικό  δίπολο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτονόητα όλοι όσοι αναφέρατε πρέπει να συνυπάρξουν δημιουργικά. Από πότε ξαφνικά οι πραγματικά προοδευτικές δυνάμεις, αυτές που έχουν συνδέσει τη λειτουργία τους με ό,τι  προοδευτικό συνέβη στη χώρα μετά την μεταπολίτευση, οι δυνάμεις αυτές που κράτησαν τη χώρα όρθια χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος, που έκαναν τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις, που αποτελούν αποδεδειγμένα και με στοιχεία το χώρο των πιο δημιουργικών, έντιμων και προσοντούχων προσώπων , παρά τις όποιες παθογένειες δημιουργήθηκαν στο χώρο όλα αυτά τα χρόνια – από πότε λοιπόν ο χώρος μας είναι αυτός που πρέπει να σταματήσει να υπάρχει ; Να μην υπάρχει, για να κυριαρχεί μια Δεξιά που οπισθοδρόμησε τη χώρα όποτε κυβέρνησε, που φέρθηκε ανεύθυνα όταν έπρεπε το 2010 να στηρίξει τη χώρα και ακόμη και σήμερα παρά την αλλαγή ηγεσίας κυριαρχεί το πνεύμα Άδωνι Γεωργιάδη αντί μιας σοβαρής έστω και συντηρητικής λογικής. Να μην υπάρχει, για να διασωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ που μόνον κατ όνομα είναι αριστερό κόμμα, που έκανε την πολύ συνειδητή και όχι αναγκαία επιλογή να συγκυβερνά με τους ΑΝΕΛ και να καμαρώνει γι αυτό, που λεηλάτησε συνειδητά ένα ολόκληρο χώρο συκοφαντώντας, υβρίζοντας και προσφέροντας θέσεις εξουσίας, πλήρης ιδεοληψίας και αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς απέναντι στα εθνικά προστάγματα. Σήμερα δε, με την αποκάλυψη των πάντων, αντί να υπάρξει κλίμα μετριοπάθειας και συναίνεσης σε βασικές γραμμές για να αποφευχθεί ο πλήρης εκτροχιασμός μας, η μεν ΝΔ παρουσιάζει ως κυρίαρχο επιχείρημα υπερψήφισής της την “ανάγκη να απαλλαγούμε από αυτούς”, ο δε ΣΥΡΙΖΑ την “ανάγκη να μην έλθουν αυτοί”. Απολίτικες συμπεριφορές που αγνοούν την πραγματικότητα . Στο δίπολο οφείλουμε να μην δείξουμε καμία ανοχή και να σταματήσουμε να μπαίνουμε σε ψεύτικα διλήμματα σχετικά με ποιούς θα στηρίξουμε. Ο χώρος μας που επαναλαμβάνω διαθέτει και τις  πιο έμπειρες, μεταρρυθμιστικές και καινοτόμες δυνάμεις , οφείλει να μείνει αυτόνομος, ακέραιος, να φερθεί σωστά, ειλικρινά και έξυπνα  ώστε να μπορεί να προσελκύσει μεγάλο και απαραίτητο μέρος της νέας γενιάς που θα τον ωθήσουν πολιτικά και εκλογικά .Όσοι από τη ΝΔ και από τη ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν συγγένειες και συγγενείς στο χώρο, ας έλθουν αυτοί από το να θεωρούν αυτονόητο ότι εμείς οφείλουμε να γίνουμε συμπλήρωμά τους. Ως ανταπόδοση σε ποιά σοβαρή πολιτική και στάση τους άραγε;

    «Θα πρέπει επιτέλους  να αντιληφθεί, τόσο το γερμανικό, όσο συνολικά και το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα πως δεν μπορεί να εξακολουθήσει να υποκαθίσταται  η λειτουργία της Ευρώπης από τη Γερμανική Κυβέρνηση»

    Μια πιθανή τέτοια πολιτική σύμπλευση, σε τι θα διαφέρει από το ΠΑΣΟΚ, του πρόσφατου παρελθόντος από το οποίο αποχωρήσατε;

    Τίποτε δεν είναι ίδιο με πριν. Ούτε τα κόμματα ούτε τα πρόσωπα. Ο χώρος μας ειδικά  πέρασε πολλά, έφθασε στο ναδίρ, αδίκως φορτώθηκε πολιτικά τα πάντα, στο τέλος όμως όλο αυτό που συνέβη μπορεί να μας μίκρυνε εκλογικά, μας βγάζει όμως πιο συνειδητοποιημένους, στοχευμένους, απαλλαγμένους από σύνδρομα, πιο παραγωγικούς πολιτικά. Δεν χαρίζουμε το σοβαρό παρελθόν μας σε κανέναν, όσο κι αν υπάρχει μια στοχευμένη λοιδορία ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, λες και οι άλλοι ήταν άγιοι. Σίγουρα όμως ένα νέο Σοσιαλδημοκρατικό Σχήμα όπως αυτό που επιδιώκουμε, που θα ενώνει τις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας, οφείλει να επινοήσει νέες πολιτικές αξίες, να κάνει νέες προτάσεις, να βρει πιο ελκυστικούς τρόπους προώθησης των θέσεών του, ακόμη και εναλλακτικά ΜΜΕ. Κυρίως όμως οι προτάσεις, οι θέσεις, η οργάνωση της συζήτησης, να γίνει από νέα πλέον πρόσωπα.

    Υπό ποιες συνθήκες θα συνεργαζόσασταν με τον ΣΥΡΙΖΑ (δεν είναι λίγες οι φωνές που λένε κάτι τέτοιο ότι βρίσκεται πάνω στο τραπέζι) και με ποιες θα δίνατε τα χέρια με τη ΝΔ, ένα κόμμα με το οποίο οι ιδεολογίες σας ναι μεν απέχουν σημαντικά ως προς την απόσταση, αλλά έχετε συμπλεύσει αρμονικά σε κυβερνητικό επίπεδο, όταν κληθήκατε να συνεργαστείτε… 

    Με βάση και όσα σας απάντησα παραπάνω, είμαι κατά όσων επιλογών λοξοκοιτάζουν είτε προς ΝΔ είτε προς ΣΥΡΙΖΑ. Και θεωρώ και άκαιρη αλλά και κατασκευασμένη τη συζήτηση το ποιούς θα επιλέξουμε να στηρίξουμε να χρειαστεί. Και μάλιστα αυτή η θεωρητική συζήτηση γίνεται χωρίς να μπορεί  να γνωρίζει κανείς τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν μετά από τις εκλογές. Και για να σταματήσει αυτή η παραφιλολογία ας θυμηθούμε επιτέλους πως όταν χρειάζεται η παράταξή μας να στηρίξει τη χώρα πάντα το κάνει. Ας πούνε το ίδιο, με στοιχεία βέβαια, όσοι ζητάνε στήριξη. Ας ερωτηθούν όμως  αρχικά, αν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστούν για να μην πάμε σε επαναληπτικές εκλογές. Εξάλλου αυτούσια πολιτικά μπλοκ ήδη συνυπάρχουν μέσα στα δύο αυτά κόμματα.

                                               ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ

    Ποια πολιτική πλατφόρμα, αν κι εφ όσον δημιουργηθεί,  μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικό “πρόβλημα” για τους δανειστές αν λάβουμε ως δεδομένο πως η πολυδιάσπαση της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, δημιούργησε το έδαφος στους “Θεσμούς” για να στερήσουν το οξυγόνο της ελληνικής οικονομίας άρα και των ελλήνων πολιτών;

    Η άρνηση των πολιτικών δυνάμεων να συναινέσουν σε στοιχειώδη ζητήματα την ώρα που κινδυνεύαμε άμεσα με χρεοκοπία το 2010 υπήρξε το βασικότερο επιχείρημα και όσων είχαν τη λογική της αποκοπής της Ελλάδας ως απόστημα από την Ευρώπη, αλλά και όσων καλοπροαίρετα διαπίστωναν ότι η δραματική κατάσταση δεν θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί χωρίς στοιχειώδη ενότητα. Ζητούσαμε και ζητάμε ακόμη να μας δανείσουν οι εταίροι μας δισεκατομμύρια, να περνάνε οι συμφωνίες πλειοψηφικά  από τα δικά τους κοινοβούλια, αλλά εμείς μιλούσαμε για “γερμανοτσολιάδες” και προτείναμε Ζάππεια και “αξιοπρέπεια”. Όσο δεν βρίσκουμε εμείς εδώ το Σχέδιο εξόδου από την κρίση με όλες τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν, όσο ακόμη και τόσα χρόνια μετά δεν υπάρχει καν νύξη για Εθνικό Σχέδιο ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από τους εν αναμονή κυβερνώντες όσο δεν υπάρχει συνολικό εθνικό αφήγημα, τότε θα ακολουθεί η χώρα μας το αφήγημα άλλων, με τα αποτελέσματα που ζούμε.

    «Δεν χαρίζουμε το σοβαρό παρελθόν μας σε κανέναν, όσο κι αν υπάρχει μια στοχευμένη λοιδορία, ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, λες και οι άλλοι ήταν άγιοι».

    Χρονικά πού τοποθετείτε τον πήχη για τη διεξαγωγή των επόμενων εθνικών εκλογών και γιατί;  

     Η μεν κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι βάζει πάνω απ όλα ακόμη την παραμονή της στην εξουσία, φοβούμενη ότι δεν θα την ξαναδεί, η δε αξιωματική αντιπολίτευση ζητάει φραστικά εκλογές χωρίς να εξηγεί το γιατί και χωρίς να το πιστεύει, ασπαζόμενη τη λογική του “ώριμου φρούτου”. Με δεδομένο ότι μέχρι το τέλος περίπου του 2017 υπάρχει μια σειρά εκλογών σε ευρωπαϊκές χώρες θεωρώ ότι το ενδεχόμενο εκλογών απομακρύνεται, αφού βολεύονται πολλές πλευρές, πλην όμως της πραγματικότητας που διαρκώς δυσχεραίνει.

    …………………………………………………………………………………………………………………………………..

    ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ

     

     

     

     

     

     

    «Δεν χαρίζουμε το σοβαρό παρελθόν μας σε κανέναν, όσο κι αν υπάρχει μια στοχευμένη λοιδορία ειδικά για το ΠΑΣΟΚ , λες και οι άλλοι ήταν άγιοι».

    Δείτε ΕΔΩ περισσότερα από το Kriti360.gr 

    googlenews Kriti360

    Ακολουθήστε το kriti360.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ