Χρόνος, δικαιοσύνη και σεβασμός στους ανθρώπους του μόχθου: Για μια δίκαιη μετάβαση στη νέα εποχή διαχείρισης των παραλιών
Γράφει ο Χαράλαμπος Κουκιανάκης, δήμαρχος Αποκορώνου
Η Πολιτεία νομοθέτησε.
Με τον Ν. 5092/2024 αλλάζει ριζικά το πλαίσιο παραχώρησης του αιγιαλού και των κοινόχρηστων παραλιών.
Και ενώ η πρόθεση μπορεί να είναι θεμιτή —να μπουν κανόνες, να προστατευτεί ο δημόσιος χώρος—, η εφαρμογή του νόμου χωρίς μεταβατική περίοδο απειλεί να γκρεμίσει μέσα σε λίγες εβδομάδες αυτό που χτίστηκε με κόπο δεκαετιών: την τοπική επιχειρηματικότητα που κρατά ζωντανές τις παραλίες, τον τουρισμό και την οικονομία του Αποκορώνου.
Δεν μιλάμε για μεγάλες εταιρείες ούτε για ευκαιριακούς εκμεταλλευτές. Μιλάμε για ανθρώπους του μόχθου.
Για οικογένειες που με τα χέρια τους καθάριζαν την άμμο, έστηναν ξαπλώστρες, έβαζαν ένα ψυγείο και σέρβιραν τον επισκέπτη με χαμόγελο.
Μιλάμε για ανθρώπους που στήριξαν τον τουρισμό του τόπου μας, όταν κανείς δεν ασχολούνταν με τις παραλίες.
Που πλήρωσαν φόρους, κράτησαν προσωπικό, μεγάλωσαν παιδιά από το μεροκάματο της παραλίας.
Σήμερα, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι καλούνται ξαφνικά να αντιμετωπίσουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο — με ηλεκτρονικές δημοπρασίες, αυστηρές κυρώσεις, τεχνικές προϋποθέσεις που δεν μπορούν να καλύψουν, και χωρίς καμία ρεαλιστική προοπτική επιβίωσης.
Και το κράτος, που τόσα χρόνια ανέχθηκε και ενθάρρυνε τη λειτουργία τους, σήμερα τους δείχνει την πόρτα της εξόδου.
Αυτό δεν είναι νομιμότητα. Είναι αδικία με θεσμική υπογραφή. Γιατί η νομιμότητα χωρίς ανθρωπιά είναι κοινωνική αδικία.
Ως Δήμαρχος Αποκορώνου, δεν σιωπώ απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα. Ζητώ, και θα διεκδικήσουμε συλλογικά, μεταβατική περίοδο τουλάχιστον τεσσάρων (4) ετών.
Τέσσερα χρόνια για να μπορέσουν οι μικροί επαγγελματίες να προσαρμοστούν, να τακτοποιηθούν, να σχεδιάσουν την επόμενη μέρα χωρίς να καταστραφούν.
Να γίνει ο εκσυγχρονισμός με σχέδιο, όχι με κοινωνικά ερείπια.
Ζητώ να υπάρξει ειδική ρύθμιση για τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις παραλίας — όχι με την ίδια λογική που αντιμετωπίζονται τα μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα.
Και κυρίως, να συμμετάσχουν οι Δήμοι στον καθορισμό των όρων χρήσης και παραχώρησης.
Γιατί κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα τον τόπο, τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές του, από την τοπική αυτοδιοίκηση και τους ίδιους τους κατοίκους.
Ο Αποκόρωνας δεν ζητά χάρη· ζητά λογική, ισορροπία και δικαιοσύνη. Ζητά η μετάβαση στη νέα εποχή να γίνει με σεβασμό στους ανθρώπους που κράτησαν όρθιο τον τουρισμό μας, όχι με τη διάλυση της ζωής τους.
Και δεσμεύομαι πως ο Δήμος Αποκορώνου θα σταθεί μπροστάρης σε αυτή τη διεκδίκηση, με επιχειρήματα, ενότητα και πίστη στο δίκαιο του τόπου μας.
Γιατί πίσω από κάθε ομπρέλα και κάθε ξαπλώστρα, δεν υπάρχει μια «παρανομία».
Υπάρχει ένας άνθρωπος, μια οικογένεια, ένα κομμάτι της ψυχής του Αποκορώνου.
