Όχι απλά το είχε ακούσει από πολλούς, το έλεγα κι εγώ ολοένα και συχνότερα, ναι μεν με μια δόση δισταγμού, αλλά το έλεγα: Αν είναι όλοι να αρρωστήσουμε, ας κολλήσω κι εγώ να τελειώνουμε. Όχι φίλε, έχοντας πλέον νοσήσει κι έχοντας διανύσει μια διαδρομή που δεν την ήθελα καθόλου και που ΠΑΝΤΑ την σεβόμουν – δεν υποτίμησα δευτερόλεπτο όχι την ύπαρξη αλλά και όλα αυτά που μπορούσε, μπορεί και που όπως όλα δείχνουν, θα μπορεί για πολύ καιρό ακόμη, να μας κάνει να βιώσουμε, αυτός ο θανατηφόρος ιός.
Μέσα από τη γραφίδα μου, εύκολα διαπιστώνει κάποιος, ότι αυτά που σας γράφω στον πρόλογο, αποτελούν για εμένα προσωπικά, την “στάση” μου απέναντι στον covid-19. Υπήρξα και θα εξακολουθήσω να είμαι προσεκτικός απέναντι του, κι εύχομαι οι δρόμοι μας, μετά από αυτή την πρόσφατη οικογενειακή γνωριμία που είχαμε μαζί του, να μην “ξανασταυρώσουν”. Μέσα σε λίγες μόλις ώρες, ο covid-19 “τρύπωσε” μέσα σε όλη μου, την στενή οικογένεια. Δυο σπίτια, συνολικά πέντε άτομα από 18 μηνών έως και 70 ετών, συναντηθήκαμε μαζί του, και χρειάστηκε να συμβιώσουμε, άλλοι εύκολα, αλλά πιο δύσκολα και κάποιοι άλλοι πολύ δύσκολα.
ΝΑΙ το εμβόλιο με βοήθησε, ΝΑΙ το εμβόλιο βοήθησε όλη μου την οικογένεια, ν’ αντέξει σε αυτή την δοκιμασία. ΝΑΙ, ακόμη κι αν νοσήσαμε, την τέταρτη δόση θα την κάνουμε. Ακόμη κι αν κανένας άλλος, δεν σκεφτεί να περάσει από το εμβολιαστικό κέντρο, εμείς οικογενειακά θα είμαστε συνεπείς, απέναντι στους εαυτούς μας, αλλά και στο κοινωνικό σύνολο…
Το σύνολο των ενηλίκων “φουλ” εμβολιασμένοι με εξαίρεση το βρέφος της οικογένειας. Πέντε νοσούντες , πέντε περιπτώσεις με εντελώς διαφορετική ωστόσο κλινική εικόνα, ο ένας από τον άλλον. Με υποκείμενα νοσήματα, σε άλλους πολύ σοβαρά και σε άλλους λιγότερο. Ευτυχώς προσωπικά ανήκω στην δεύτερη κατηγορία που περιέγραψα, με τα λιγότερο σοβαρά δηλαδή υποκείμενα, τα οποία όμως “ξύπνησαν”, όταν ο ιός άρχισε να κυκλοφορεί στον οργανισμό μου. Για καλή τους τύχη, τα γηραιότερα μέλη, τα οποία προσωπικά “φοβόμουν” πως θ’ αντιμετώπιζαν πιο σοβαρά ζητήματα από αυτή την συνύπαρξη, τα κατάφεραν σχετικά πιο εύκολα. Το πρόβλημα επικεντρώθηκε σ΄εμένα προσωπικά, που ακόμη δεν έχω επιστρέψει πλήρως – κι εξακολουθώ να λαμβάνω σκληρή φαρμακευτική αγωγή με εισπνεόμενα και κορτιζονούχα σκευάσματα, αλλά και στο βρέφος που σας περιέγραψα, το οποίο για δυο ολόκληρες μέρες και ΝΥΧΤΕΣ, αναμετρήθηκε μ΄ έναν εχθρό, που το σφυροκόπησε ανελέητα.
Δεν περνούσε και από το χέρι μου να τον αποφύγω…
Όχι λοιπόν, δεν ήθελα να γνωριστώ με τον συγκεκριμένο ιό, αλλά δεν περνούσε και από το χέρι μου να τον αποφύγω, όσο κι αν όπως σας είπα παραπάνω, τον σέβομαι, ήμουν, είμαι και θα εξακολουθήσω να είμαι ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ απέναντι του. Γιατί τα λέω όλα αυτά…; Για να γεμίσω τις γραμμές που αναλογούν στο φύλλο που κρατάτε στα χέρια σας…; ΟΧΙ, ξεκάθαρα ΟΧΙ! Διότι πολύ απλά, αυτό το ρημάδι που έχει μπει στην ζωή μας, εδώ και τρεις χειμώνες, εξακολουθεί να είναι ανάμεσα μας. Όσο κι αν για λόγους αντοχής της παγκόσμιας οικονομίας, η συζήτηση γι’ “αυτόν”, έχει στραφεί αλλού, ο covid-19 εξακολουθεί να ταλαιπωρεί πολλές χιλιάδες κόσμου καθημερινά και να σκοτώνει κάμποσους, κάθε 24ωρο που περνάει. Καλό θα είναι λοιπόν, να τον αντιμετωπίσουμε όχι φοβικά, αλλά με τον ΣΕΒΑΣΜΟ που εξακολουθεί η περίσταση να απαιτεί. Ο χειμώνας έρχεται, οι συζητήσεις περί τέταρτης δόσης θα θεριέψουν, όπως και οι αντιπαραθέσεις για την αναγκαιότητα της. Κλείνω με αυτό:
Όσο κι αν για λόγους αντοχής της παγκόσμιας οικονομίας, η συζήτηση γι’ “αυτόν”, έχει στραφεί αλλού, ο covid-19 εξακολουθεί να ταλαιπωρεί πολλές χιλιάδες κόσμου καθημερινά και να σκοτώνει κάμποσους, κάθε 24ωρο που περνάει.
ΝΑΙ το εμβόλιο με βοήθησε, ΝΑΙ το εμβόλιο βοήθησε όλη μου την οικογένεια, ν’ αντέξει σε αυτή την δοκιμασία. ΝΑΙ, ακόμη κι αν νοσήσαμε, την τέταρτη δόση θα την κάνουμε. Ακόμη κι αν κανένας άλλος, δεν σκεφτεί να περάσει από το εμβολιαστικό κέντρο, εμείς οικογενειακά θα είμαστε συνεπείς, απέναντι στους εαυτούς μας, αλλά και στο κοινωνικό σύνολο…
