More

    Μάνος Φραγκάκης: Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το κομμάτι της αλληλεγγύης  έχουν κάνει λάθη, οφείλουν καθημερινά να κάνουν αυτοκριτική και να μην έχουν δογματισμό…

    A.K.

    Γράφει η Ανδρονίκη Κοκοτσάκη Καθηγήτρια – Φιλόλογος ΓΕΛ Αλικιανού…

    Πότε ξεκίνησες να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου ως γιατρός στο ΚΙΦΑΧ  και σε ποια ειδικότητα.

    Στο Κοινωνικό Ιατρείο βρέθηκα το 2013, λίγους μήνες μετά την έναρξη της δομής αυτής, και από τότε έως και σήμερα παραμένω ενεργά εκεί, κάνοντας εβδομαδιαία ιατρεία , αλλά και οτιδήποτε άλλο μπορεί να ορίσουν οι  ανάγκες της ζωής μας. Είμαι Ειδικός Παθολόγος, μα  πολλές φορές έχει χρειαστεί να προσπεράσω τα όρια της ειδικότητας μου στο ιατρείο αυτό, ξέροντας όμως τα όρια και τους περιορισμούς. Πριν την ενασχόληση με το ΚΙΦΑΧ, ήμουν μέλος των Γιατρών του Κόσμου συμμετέχοντας στα ιατρεία τους.

    “Δεν υπάρχει εθελοντής στην δομή μας να μην έχει επηρεαστεί όλα αυτά τα χρόνια. Το Κοινωνικό Ιατρείο, είναι ένα από τα μεγάλα σχολεία της ζωής μου, με καλές και κακές στιγμές, επώδυνες και δύσκολες καταστάσεις στην αντιμετώπιση τους”

    Από τότε μέχρι σήμερα ο αριθμός των συμπολιτών μας που απευθύνονται στο ΚΙΦΑΧ έχει αυξηθεί;

    Η απάντηση μπορεί να δοθεί εύκολα αν παρατηρήσουμε τις ζωές μας , την κοινωνία και τις πολιτικές που ασκούνται πάνω μας όλα αυτά τα χρόνια.  Από την πρώτη μέρα έναρξης της λειτουργίας μας, στην αρχή ως Κοινωνικό φαρμακείο σε έναν χώρο που μας είχε παραχωρηθεί στο εργατικό κέντρο το 2012 υπήρχε η αίσθηση και η διορατικότητα πως η κρίση που επισκέφτηκε την χώρα μας δεν θα είναι παροδική, θα μείνει για χρόνια, και σίγουρα δεν θα έχει μόνο οικονομικό και εργασιακό χαρακτήρα. Προσωπικά έχω την γνώμη πως η κρίση είναι κυρίως ηθική και αξιακή. Αποκαλύφθηκαν πολλά παθογόνα στοιχεία της κοινωνίας μας, εμφανίστηκαν αντανακλαστικά με καλά ή όχι χαρακτηριστικά και φτάσαμε στο σήμερα, χωρίς να έχουμε λύσει ως άνθρωποι, ως κοινωνία, βασικά ζητήματα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Η Κρήτη και τα Χανιά παρόλα αυτά ,είναι ένας τόπος, που σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα,    περισσότερο ακούει τα κακά νέα παρά τα βλέπει, όμως  οι ασθενείς μας είναι πολλοί, και δυστυχώς έχουν αυξηθεί. Υπενθυμίζω πως η δομή των “Γιατρών του Κόσμου”  στην πόλη μας πλέον δεν υπάρχει, έχοντας εμείς απορροφήσει το σύνολο των ασθενών που απευθύνονταν εκεί.

    Η μόνη σημαία και πρόταση μας για κάτι διαφορετικό και καλύτερο  είναι η αλληλεγγύη…

     

    Ποιες ιατρικές ειδικότητες φιλοξενούνται στον χώρο του ΚΙΦΑΧ;

    Προσπαθούμε να καλύψουμε το σύνολο της πρωτοβάθμιας φροντίδας των ασθενών, ως εκ τούτου οι ειδικότητες είναι πολλές, είτε στον χώρο των Ιατρείων μας, είτε ως συνεργαζόμενοι με εξωτερικούς ιατρούς και ιατρούς στο Ε.Σ.Υ. Νομίζω πως οποιοδήποτε περιστατικό των ασθενών μας, μπορεί να αντιμετωπιστεί ή να δοθούν κατευθυντήριες οδηγίες για την επίλυση του, χωρίς να κάνουμε καμία έκπτωση στην επιστήμη μας.

    Ποιος είναι ο στόχος ο δικός σου αλλά και όλων των γιατρών στο ΚΙΦΑΧ από την στιγμή που ένας ασθενής απευθύνεται σε εσάς;

    Η ερώτηση αυτή έχει ιδιαίτερο βάθος και σημασία. Πολλές φορές, σε διάφορες χρονικές στιγμές και συγκυρίες έχει συζητηθεί το συγκεκριμένο ζήτημα. Προσωπικά χρειάστηκε να συζητήσω με πολλούς ,που όλα αυτά τα χρόνια δεν τα παράτησαν και θεωρώ στάθηκαν με αξιοπρέπεια στα ζητήματα της εποχής μας,  να ταξιδέψω αρκετά ψάχνοντας και συναντώντας  ανθρώπους σε διάφορες δομές αλληλεγγύης , είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Η κύρια μέριμνα μας είναι η διασφάλιση της υγείας των ανθρώπων που για διάφορους λόγους είχαν αποκοπεί ή παραμένουν εκτός του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Άνθρωποι δηλαδή, ανασφάλιστοι, χωρίς ΑΜΚΑ, η χωρίς πλέον το δικαίωμα στο ΑΜΚΑ – άρα παράλληλα και  στην υγεία-, ή  συνάνθρωποι μας , που  η κρίση τους τσάκισε τόσο πολύ, που αποδεδειγμένα δεν μπορούν να πληρώσουν την συμμετοχή τους  στην χρόνια φαρμακευτική αγωγή. Είμαστε όμως επιτυχημένοι αν συμβαίνει μόνο αυτό…; Η  δική μου απάντηση είναι όχι. Φυσικά και όχι. Ο βασικός μας στόχος είναι να μπορέσουμε να αλληλεπιδράσουμε με τον κόσμο που έρχεται σε εμάς, να του δώσουμε να καταλάβει μέσα από την δική μας στάση, πως η μόνη σημαία και πρόταση μας για κάτι διαφορετικό και καλύτερο  είναι η αλληλεγγύη, και αυτή η πρόταση να περάσει στην δική του καθημερινότητα , στις δικές του επιλογές και προτάσεις. Έχουμε παραδείγματα τέτοια ασθενών μας, και προσωπικά είναι μια από τις μεγάλες χαρές  μου στο Κοινωνικό Ιατρείο.

    Τι σημαίνει για σένα η αλληλεγγύη;

    Αν ανατρέξουμε στα ελληνικά λεξικά , θα βρούμε διάφορες ερμηνείες. Για μένα όλα αυτά τα χρόνια , η σημειολογία της λέξης και της πράξης  έχει εδραιωθεί  ως ένα ατομικό ή/και  κοινωνικό αντανακλαστικό κινητοποίησης το οποίο πηγάζει από την παραδοχή πως κάθε άνθρωπος είναι αίμα από το αίμα μας, και για κάθε άνθρωπο οφείλουμε να διεκδικούμε  τα δικαιώματα και τις συνθήκες  που του εξασφαλίζουν την αξιοπρέπεια στην καθημερινότητα και την ζωή του με οριζόντιο τρόπο και ξεκάθαρα έχει ηχηρές διαφορές από την έννοια της φιλανθρωπίας. Θα έπρεπε να είναι μια αυτονόητη κατάσταση, η οποία ξεθώριασε, μειώθηκε ή χάθηκε στο πέρασμα των χρόνων, κυρίως γιατί άλλαξαν οι προτεραιότητες μας, το “εμείς” μεταλλάχτηκε στο “εγώ” , η “ζωή” σε “κέρδος”, η “παιδεία” σε “ καριέρα” και άλλα τόσα που στένεψαν την ψυχή και την ζωή μας.

    «Η Κρήτη και τα Χανιά ,είναι ένας τόπος, που σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα,    περισσότερο ακούει τα κακά νέα παρά τα βλέπει, όμως  οι ασθενείς μας είναι πολλοί και δυστυχώς έχουν αυξηθεί. Υπενθυμίζω πως η δομή των “Γιατρών του Κόσμου”  στην πόλη μας πλέον δεν υπάρχει, έχοντας εμείς απορροφήσει το σύνολο των ασθενών που απευθύνονταν εκεί»

    Με αφορμή την μεγάλη οικονομική κρίση που έζησε και ζει η χώρα μας, αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών , καθώς και της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης με την μεγάλη μετακίνηση ανθρώπων στο λεγόμενο Δυτικό κόσμο, η αλληλεγγύη όλα αυτά τα χρόνια στάθηκε και εξακολουθεί να υπάρχει σε κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτου φύλου, θρησκείας χρώματος και εθνότητας , και να αντιστέκεται παράλληλα  σε όποιον προσπαθεί να την μαγαρίσει .Άνθρωποι που σιωπηλά , αθόρυβα μα δυναμικά στάθηκαν στους ηλικιωμένους, στους άστεγους, στα παιδιά που περίμεναν στα συσσίτια , στους μετανάστες στους πρόσφυγες, στον κόσμο δηλαδή από τα κάτω. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το κομμάτι της αλληλεγγύης  έχουν κάνει λάθη, οφείλουν καθημερινά να κάνουν αυτοκριτική, και να μην έχουν δογματισμό, και πρώτα αναφέρομαι στον εαυτό μου.

    Τα Χανιά  είναι μια πόλη που ιστορικά συνδέεται με την Αλληλεγγύη!

     

    Πιστεύεις ότι τα Χανιά έχουν ανεπτυγμένη την έννοια του εθελοντισμού και της Αλληλεγγύης;

    Το βιοτικό επίπεδο της πόλης μας, είναι αρκετά υψηλό , με την οικονομία όλα αυτά τα χρόνια να είναι σχετικά σταθερή, αν όχι να αυξάνει. Αν  συγκρίνουμε επίσης την οικονομία του τόπου μας, με την υπόλοιπη Ελλάδα, θα δούμε πολύ μεγάλες διαφορές . Παρόλα αυτά, στην πόλη  και στα χωριά μας, υπάρχει μια πολύ μεγάλη ομάδα ανθρώπων, που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας και ο αριθμός αυτός αυξάνει. Τα Χανιά όμως είναι μια πόλη που ιστορικά συνδέεται με την Αλληλεγγύη , ως πράξη και ως διεκδίκηση πάρα πολλά χρόνια. Υπήρχαν  άνθρωποι που μας έμαθαν με την στάση ζωής τους , υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι που ζουν αλληλέγγυα  και το πιο σημαντικό είναι πως δεν το γνωρίζουν. Παράλληλα, στην πόλη υπάρχουν πολλές ομάδες και φορείς που δραστηριοποιούνται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, διατηρώντας την διαφορετικότητα τους , αλλά αναπτύσσοντας παράλληλα και την συνεργασία ανάμεσα μας όπου είναι αναγκαίο και εφικτό.

    Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία.
    «Θεωρώ τον εαυτό μου  έναν καθημερινό  άνθρωπο, που σημαίνει πως εργάζομαι, έχω υποχρεώσεις, και προσωπικές ανάγκες, και προσπαθώ να είμαι συνεπής»

    Έχεις ελεύθερο χρόνο;

    Κάθε άνθρωπος έχει, το ζήτημα είναι να είναι ποιοτικός και ανταποδοτικός , δίνοντας μου ορμή και διάθεση για την κάθε μου μέρα, αλλά επίσης  να κάνει  την απαραίτητη αποσυμφόρηση .Περίεργες εποχές, πολύπλοκα προβλήματα, άλλες φορές τα καταφέρνω, άλλες όχι.

     

    Η οικογένεια σου παραπονιέται όταν δεν σε βλέπει αρκετά ή όσο θα ήθελε;

    Οι δικοί μου άνθρωποι, μάλλον έχουν αποδεχτεί το πως είμαι, και σίγουρα έχουν την ίδια αίσθηση και γνώμη για τις ανάγκες της εποχής μας οπότε υπάρχει κατανόηση και  βοήθεια σε όλο αυτό. Νομίζω περισσότερο υπάρχει αγωνία, παρά παράπονο. Θεωρώ τον εαυτό μου  έναν καθημερινό  άνθρωπο, που σημαίνει πως εργάζομαι, έχω υποχρεώσεις, και προσωπικές ανάγκες, και προσπαθώ να είμαι συνεπής.

    Η ενασχόληση σου με το ΚΙΦΑΧ άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις την ζωή και πολύ περισσότερο την καθημερινότητα σου;

    Δεν υπάρχει εθελοντής στην δομή μας να μην έχει επηρεαστεί όλα αυτά τα χρόνια. Το Κοινωνικό Ιατρείο, είναι ένα από τα μεγάλα σχολεία της ζωής μου, με καλές και κακές στιγμές, επώδυνες και δύσκολες καταστάσεις στην αντιμετώπιση τους, είτε στα αυστηρά όρια των ιατρείων μας, είτε έξω από εκεί, στην πόλη μας ή σε άλλα μέρη της Ελλάδος που έχουμε βρεθεί. Σίγουρα με έμαθε να κοιτάω χωρίς φόβο στα μάτια των ανθρώπων, να μην νιώθω αυτό το απαίσιο συναίσθημα του οίκτου για κανέναν, και  να είμαι περισσότερο ευθύς. Με κόστος.

    Τι εύχεσαι για την νέα χρονιά;

    Θα ήθελα να υπάρχει ένα Κράτος πρόνοιας, τέτοιο που όλους εμάς να μας κάνει περιττούς και ανούσιους. Θα ήθελα να αλλάξει το βλέμμα των ανθρώπων, να μην έχει απάθεια, μα ουσία και κατανόηση, να σταματήσουμε να κοιτάμε , αλλά να αρχίσουμε να βλέπουμε, να σταματήσουμε να  βλέπουμε , αλλά να νιώθουμε, τον διπλανό μας, τις αγωνίες και τις ανάγκες του. Και σίγουρα να μην ευχόμαστε , αλλά να πράττουμε.

    Βιογραφικό σημείωμα…

    Γεννήθηκα το 1979 στην Αθήνα, κάτι που δεν χώνεψα ποτέ στην ζωή μου και πολλές φορές το κρύβω.

    Στα δύο  μου, βρέθηκα στα Χανιά, και η πόλη αυτή είναι που διαμόρφωσε την παιδική ηλικία και την εφηβεία μου.

    Η καταγωγή μου είναι από το Λασίθι, εκεί βρίσκονται τα χωριά των Γονιών μου, τα οποία επισκέπτομαι όσο συχνά μπορώ, κυρίως το χωριό του πατέρα μου, μιας και μένει εκεί τα τελευταία αρκετά χρόνια. Μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης- έχω την αίσθηση πως όλοι το θέλαμε αυτό τότε- αλλά από το γυμνάσιο και έπειτα στριφογύρναγε στο μυαλό μου το να γίνω γιατρός, μία επιθυμία περίεργη μιας και στην οικογένεια μου τότε, δεν υπήρχε κάποιος που να κουβαλάει ιατρική τσάντα, και η μόνη μου επαφή με γιατρούς, ήταν με την παιδίατρο που μου έκανε τα εμβόλια και εγώ τσίριζα. Τελικά τα κατάφερα, αποφοιτώντας από το Πανεπιστήμιο Πατρών.

    Αν δεν ήμουν γιατρός, μάλλον έκανα κάτι που να έχει θάλασσα στην καθημερινότητα μου  Έχω αποπειραθεί να μάθω διάφορα μουσικά όργανα, τα τελευταία δύο χρόνια όμως ασχολούμαι με το κρητικό λαούτο πιο εντατικά. Οι επιρροές μου πολλές, μουσική, κινηματογράφος, λογοτεχνία και ποίηση, η μεγαλύτερη ίσως ήταν το βλέμμα της μητέρα μου. Περισσότερο πλέον επηρεάζομαι από την καθημερινότητα, τους ανθρώπους, την φύση και κάθε τι που συμβαίνει γύρω μου, κοντά ή μακριά. Σέβομαι και εμπνέομαι από  πολλούς που έχω συναντήσει ή που θα ήθελα να συναντήσω, θαυμάζω όμως έναν, τον Μάρκος από τα βουνά της Τσιάπας.

    Έχω γνωρίσει πανεπιστημιακούς απαίδευτους , και σοφούς βοσκούς και νιώθω ευλογημένος και για τα δύο. Έχω κοιμηθεί σε παγκάκι, σε κρατητήριο, σε καταλήψεις, στο αυτοκίνητο, σε καταμαράν,  σε βίλες πλουσίων και διασήμων, αλλά πάντα αναζητώ ένα απαλό μαξιλάρι και τίποτα άλλο.

    Πιστεύω στον Θεό, όχι μόνο με την Καζαντζακική  μορφή του, και παράλληλα θεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει την πίστη που επιθυμεί, αρκεί να μην ποδοπατεί κανέναν άλλο. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου , πολλοί ήταν αυτοί που με συμβούλεψαν να ηρεμήσω στην ζωή μου, εγώ όμως βρήκα τον πιο σημαντικό λόγο για να παλέψω με μεγαλύτερη ορμή για ότι πιστεύω

    Θα ήθελα να έχω ταξιδέψει περισσότερο, κυρίως έξω από την Ευρώπη –την βαριέμαι την Ευρώπη- και το ταξίδι που αναπολώ περισσότερο ήταν στην Βενεζουέλα, και στο Αγκίστρι      -ένα μικρό μικρό νησί κοντά στη Αθήνα γεωγραφικά, μα κατά τα άλλα πολύ μακριά από όλα.

    Μου αρέσει να περπατάω στην πόλη και στα βουνά της Κρήτης, να κοιμάμαι σε κάποια παραλία του Λυβικού,  μυρίζοντας με την ίδια λαχτάρα το αέρα γύρω μου.

    Με θυμώνει η αδιαφορία, η έλλειψη δικαιοσύνης ,ο μισανθρωπισμός, με εξοργίζει ο φασισμός και  οτιδήποτε δογματικό, με θλίβουν οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την έννοια της πατρίδας για να τρομοκρατήσουν τον υπόλοιπο κόσμο, με κουράζουν αφόρητα οι συζητήσεις με αριστερούς που σου λένε πως η κοινωνία φταίει για όλα , και οι συζητήσεις με δεξιούς που σου μιλούν για ανάπτυξη, παρόλα αυτά έχω γνωρίσει καλούς και κακούς και στις δύο πλευρές.

    Με θυμώνω και εγώ ο ίδιος για όσα θα θελα και δεν έκανα, μα κυρίως για τις αντιφάσεις της ζωής μου.

     

     

     

     

    Δείτε ΕΔΩ περισσότερα από το Kriti360.gr 

    googlenews Kriti360

    Ακολουθήστε το kriti360.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ