Ο πειρασμός που έγινε ψιλοταλαιπωρία και ο σεβασμός στον "μπαγλαμά" που θέλει να ρίξει μια βουτιά

Δεν λέω, ήταν μεγάλος πειρασμός να κολυμπήσεις για πρώτη φορά μετά από χρόνια στο Ελαφονήσι χωρίς η διάσημη παραλία να είναι τίγκα στα ομπρελοκαθίσματα και πλημμυρισμένη από εκατοντάδες ή και χιλιάδες επισκέπτες.

Να θυμηθείς βρε αδερφέ το μαγικό Ελαφονήσι όπως ήταν πριν αρχίσει να γίνεται κόπα Καμπάνα.
Και κυρίως να το δουν και τα παιδιά σου σε αυτή τη κατάσταση, ενδεχομένως για πρώτη και τελευταία φορά.
Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν: Κυριακή στο Ελαφονήσι.
Ακολουθεί προσωπική εμπειρία…
Φορτώνεις ομπρέλες, ταπεράκια, νερά, μπύρες και όλα τα συμπράγκαλα και βουρ για τον παράδεισο του Ελαφονησίου.
Βγαίνεις από τις Μουρνιές στην Εθνική και ξεκινάς.
Οι πρώτες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες σχετικά με τη διαδρομή επί του ΒΟΑΚ έλεγαν ότι είναι κλειστό το τμήμα από Γαλατά έως Πλατανιά λόγω των εργασιών υπογειοποίησης του καλωδίου για την ηλεκτρική διασύνδεσης Κρήτης – Πελοποννήσου (δεν λέω μεγάλο έργο). Όντως στον Γαλατά υπάρχει παράκαμψη που σε οδηγεί στην Παλιά εθνική οδό.
Περνάς τον Πλατανιά και αποφασίζεις να στρίψεις αριστερά για να βγεις στον κόμβο του Πλατανιά και να επιστρέψεις στον ΒΟΑΚ. Τζίφος!  Όταν φτάνεις στον κόμβο μια πινακίδα σε ενημερώνει ότι το ρεύμα προς Καστέλι είναι κλειστό. Πάμε πίσω. Σημείωση: Πινακίδα στην ΠΕΟ που ενημερώνει τους οδηγούς ότι αυτό το τμήμα είναι κλειστό δεν υπάρχει. Πρέπει να φτάσεις στον κόμβο για να μάθεις.
Δεν πειράζει λες και βάζεις πλώρη για Ταυρωνίτη. Όσοι δοκίμασαν ανακουφίστηκαν. Για λίγο όμως. Στην έξοδο του Κολυμβαρίου πρέπει να αποχαιρετήσεις τον ΒΟΑΚ και να επιστρέψεις στην Παλιά Εθνική. Άλλοι πάλι που επίσης δεν ήξεραν, άφησαν τον κόμβο του Ταυρωνίτη και δοκίμασαν τον κόμβο του Κολυμβαρίου. Φάγανε πόρτα και γύρισαν «οθε ντα πίσω». Κοινό χαρακτηριστικό; Και πάλι καμία ταμπέλα επί της ΠΕΟ που να ενημερώνει για τα τμήματα κυκλοφορίας του ΒΟΑΚ. Αρχίζεις και εκνευρίζεσαι, αλλά είσαι αποφασισμένος να μην χαλάσεις τη μέρα σου.
Κάπου εκεί το παίρνεις απόφαση ότι θα πας Καστέλι όπως πήγαινε και ο… παππούς σου. Η αλήθεια είναι ότι κάπου στην Καλυδωνία υπήρχε μια μικρή κίτρινη «φειδωλή» πινακίδα με ένα βελάκι που έγγραφε «ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ».
Αυτό τίποτα άλλο. Πού οδηγεί, πού σε βγάζει, τίποτα. Γρίφος. Βάλε βρε Χριστιανέ έστω και με μαρκαδόρο ή ασβέστη μια σημείωση να ξέρει ο μπαγλαμάς που πάει…
Όσοι επέλεξαν να την ακολουθήσουν βγήκαν στον ΒΟΑΚ. Οι υπόλοιποι, καλή ώρα ο υπογράφων και πολλοί ακόμη ο ένας πίσω στον άλλο,  έκαναν ένα μικρό τουρ στα κατά τα άλλα υπέροχα χωριουδάκια και την πλούσια ύπαιθρο της Κισσάμου. Μετά από αναρίθμητες στροφές-φιδάκια, ανηφόρες-κατηφόρες, μπόλικο εκνευρισμό φτάσαμε στα Καλουδιανά και πήραμε επιτέλους τον… ίσιο δρόμο για το Ελαφονήσι.
Την αξία της μικρής κίτρινης πινακίδας μας την εξήγησε αργότερα μια καλοσυνάτη  κυρία όταν σταματήσαμε σε ένα χωριό για ένα καφέ στο χέρι. Όταν άκουσε την δική μας μικρή ταλαιπώρια έγνεφε συμπονετικά και συμπλήρωνε”Που να δεις παιδάκι μου εμείς τι τραβάμε κάθε μέρα”.
Παρηγοριά (για να μην νιώθεις χαζός δηλαδή και όχι τίποτα άλλο)  ότι τα ίδια τράβηξαν σχεδόν όλοι που πήγαιναν για πρώτη φέτος από Χανιά προς Καστέλι (και χθες πήγαν πολλοί με τελικό προορισμό είτε το Ελαφονήσι είτε τα Φαλάσαρνα).
Στην παραλία, η οποία παρεμπιπτόντως σε αποζημίωνε και σε έκανε να ξεχάσεις την μικρή περιπέτεια, ήταν θέμα συζήτησης. Ο καθένας είχε να πει την δική του μικρή ιστορία.
Και μην φανταστείτε, όσοι δε, ζήτησαν τη βοήθεια του gps δεν είχαν καλύτερη τύχη. Μάλλον χειρότερη. «Έκανα κύκλους γύρω-γύρω. Κάποια στιγμή το έκλεισα γιατί θα έπεφτα σε κανένα γκρεμό» μουρμούριζε στη παραλία, άλλος ταλαιπωρημένος ταξιδιώτης. Τι να σου κάνει και ο δορυφόρος, μπλόκαρε και αυτός με εμάς που έμπλεξε.
Κι λες μετά: Έχεις κλείσει τον ΒΟΑΚ. Καλώς τον έκλεισες (είπαμε μεγάλο έργο). Θα κάνεις υπομονή φίλε συμπολίτη. Δεκτόν. Βάλε όμως ρε φίλε (λέγε με εργολάβε, Περιφέρεια)  μια ταμπέλα. Μια αναθεματισμένη ταμπέλα!
Τόσο δύσκολο είναι να υπάρχει μια υποτυπώδης αλλά ξεκάθαρη σήμανση στο οδικό δίκτυο  για να μην ταλαιπωρούνται οδηγοί και επισκέπτες; Τόσο δύσκολο είναι να τοποθετήσεις πέντε πινακίδες που να ενημερώνουν τους οδηγούς για τους ανοιχτούς δρόμους και να μην χρειάζεται να μυρίσουν τα νύχια τους ή να ρίξουν τα Ταρώ;  Τόσο δύσκολο είναι να σέβεσαι τον μπαγλαμά τον πολίτη που θέλει να πάει για μια βουτιά στη θάλασσα, στη δουλειά του ή δεν ξέρω ‘γω που θέλει να πάει.
Όχι δεν είναι.
Αρκεί να τον σκέφτεσαι και να είσαι λίγο υπεύθυνος!
Αυτά και καλό κορωνο-καλοκαίρι…
Υ.Γ: Επίσημες ανακοινώσεις, τις έψαξα εκ των υστέρων, για τα τμήματα του ΒΟΑΚ που είναι εκτός λειτουργίας εγώ τουλάχιστον δεν βρήκα. Αλλά ακόμα και να υπάρχουν δεν αλλάζει κάτι.
Υ.Γ.1: Λίγη υπομονή ακόμα. Βάσει χρονοδιαγράμματος δεν θα αργήσει να ολοκληρωθεί το έργο. Πότε ακριβώς κανείς δεν ξέρει.
Υ.Γ2: Όποιος θέλει μπορεί αν χρησιμοποιήσει το παραπάνω σημείωμα  και ως κυκλοφοριακές οδηγίες στον ΒΟΑΚ μπας και την γλιτώσετε εσείς. Ξεκαθαρίζω βέβαια, για να μην μου ρίχνεται ευθύνες μετά, ότι αυτά ίσχυαν χθες Κυριακή 17 Μαΐου. Για αύριο δεν ξέρω….
Υ.Γ.3: Η επιστροφή ήταν καρφί. Καμία παράκαμψη, παρά τις διάφορες απόψεις που άκουγες. Για αύριο δεν ξέρω….
Υ.Γ.4: Φαντάσου να είχαμε και ξένους επισκέπτες τι θα γινόταν.
Υ.Γ5: Τα τελευταία 500 μέτρα προς το Ελαφονήσι ακόμα είναι χωματόδρομος, με χαράκια, και μεγάλες αυλακώσεις. Όπως και πριν από 15 χρόνια που πήγα τελευταία φορά. Τουλάχιστον ΝΤΡΟΠΗ!
μ.Βαϊδάκης