Τις ευχές του, για την αποκατάσταση, της υγείας του σεβασμιώτατου Αρχιεπισκόπου Κρήτης, κ.κ., Ειρηναίου εκφράζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ., Βαρθολομαίος.
Ο Πανοσιολογιώτατος κ.κ., Βαρθολομαίος σε επιστολή που απέστειλε αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
“Ιερώτατε Αρχιεπίσκοπε Κρήτης, υπέρτιμε και έξαρχε Ευρώπης, εν Αγίω Πνεύματι αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών Μετριότητος κύριε Ειρηναίε, χάρις είη τη υμετέρα Ιερότητι και ειρήνη παρά Θεού.
«Κύριος έκτισεν εκ γης φάρμακα, και ανήρ φρόνιμος ου προσοχθιεί αυτοίς. Ουκ από ξύλου εγλυκάνθη ύδωρ εις το γνωσθήναι την ισχύν αυτού; Και αυτός έδωκεν άνθρωποις επιστήμην ενδοξάζεσθαι εν τοις θαυμασίοις αυτού, εν αυτοίς εθεράπευσε και ήρε τον πόνον αυτού…»(Σοφ. Σειρ. λη, 4-7).
Διά των λόγων τούτων, Ιερώτατε αδελφέ, η Θεόπνευστος της Παλαιάς Διαθήκης Γραφή αναφέρεται εις τον θεσμόν και εις την ιδιότητα του ιατρού, ως και εις την σπουδαιοτάτην επιστήμην της Ιατρικής.
Ομολογουμένως, ουδείς των απογόνων του Αδάμ και της Εύας υπάρχει άγευστος το μεν της πικρίας της ασθενείας, το δε της ωφελείας εκ της ιατρικής επιστήμης.
Η ασθένεια ουδένα εξαιρεί, επισκεπτόμενη πάντα άνθρωπον κατά την διάρκειαν του βίου του, εις πάσαν ηλικίαν, με ελαφράν ή βαρείαν μορφήν. Εις αυτήν την δοκιμασίαν άπαντες επισκεπτόμεθα τους ιατρούς και τα νοσοκομεία και λαμβάνομεν τα κατά περίπτωσιν φάρμακα, υπείκοντες εις τας ιατρικάς οδηγίας.
Ούτω, μετά συγκινήσεως επληροφορήθημεν τα περί της ασθενείας της υμετέρας αγαπητής Ιερότητος και την εισαγωγήν αυτής εις το Πανεπιστημιακόν Νοσοκομείον του Ηρακλείου.
Τα νοσοκομεία παρομοιάζονται προς τον σπόγγον, όστις σπογγίζει τα δάκρυα τόσον του πόνου, όσον και αυτά της χαράς όταν πρόκειται περί τοκετού, δροσίζει διά της νοσηλείας την θέρμην του πυρετού, απορροφά τον ιδρώτα της αγωνίας εκ της αναμονής των ιατρικών εξετάσεων.
Σπεύδοντες διά της παρούσης παρά το προσκεφάλαιον υμών προς παραμυθίαν ού παυόμεθα ευχόμενοι και προσευχόμενοι προς τον Ιατρόν των ψυχών τε και σωμάτων υπέρ υγιείας και σωτηρίας υμών, και αναπέμποντες ένθερμον την ημετέραν προσευχήν προς Αυτόν όπως ταχέως αποκατασταθή το πολύτιμον τούτο αγαθόν εις υμάς.
Επί δε τούτοις, ασπαζόμενοι υμάς φιλαδέλφως, προσεπευχόμεθα καλήν ανάρρωσιν και ταχείαν την πλήρη αποθεραπείαν, όπως επανέλθητε εις τα θεοφιλή υμών έργα, δοξάζοντες και αύθις τον πολυεύσπλαχνον Κυβερνήτην του παντός, «τον ιώμενον πάσας τας νόσου» (Ψαλμ. ρβ’ 3) ημών. Είη η Χάρις και το έλεος Αυγού μετά της υμετέρας φίλης Ιερότητος”.
