Ήταν νύχτα. Οι χριστουγεννιάτικες μελωδίες και τα γιορτινά τραγούδια, διαπερνούσαν με μανία την παγωμένη ατμόσφαιρα για να φτάσουν όσο πιο μακριά μπορούσαν.
Της Μαργαρίτας Αυγουσιανάκη
Οι χιονονιφάδες, που έμοιαζαν με μικροσκοπικές μπαλαρίνες σε παράσταση χορού, έπεφταν χαριτωμένα από δω κι από κει. Σκυθρωποί άνθρωποι περπατούσαν με βήματα βαριά πάνω στο χιόνι, που είχε απλωθεί παντού κι είχε σκεπάσει τη γη απ’ άκρη σ’ άκρη. Ήταν σκόρπιοι, μπερδεμένοι με τα φώτα, μπερδεμένοι με τους ήχους.
Μόνο ο μικρός τυμπανιστής απ’ όλους ξεχώριζε.
Στεκόταν με καμάρι στην κρύα γωνίτσα του, δίπλα σε ένα γκρίζο ερειπωμένο κτήριο. Είχε ανέβει στο πρώτο πέτρινο σκαλοπάτι και φορώντας ένα παλιό βαρύ
κατακόκκινο πανωφόρι, χτυπούσε ρυθμικά το αγαπημένο του μπλε τύμπανο με τις χρυσές ανάγλυφες στρογγυλές λεπτομέρειες. Μα οι νότες χάνονταν μες στην οχλοβοή. Κανείς δεν τον πρόσεχε. Κανείς δεν τον κοίταζε. Εκείνος επέμενε. Χτύπαγε ξανά πιο δυνατά και τραγούδαγε, τραγούδαγε με φωνή τρεμάμενη αλλά φλογερή!
Το πρόσωπό του έλαμπε. Όχι από τα άπειρα χρωματιστά φώτα που στόλιζαν τα σπίτια και τους δρόμους, ούτε από το φεγγάρι που ήταν ολοστρόγγυλο και ζωηρό. Αλλά από τη διαπεραστική αχτίδα ενός άστρου ζωντανού και υπέρλαμπρου που στόλιζε το σκούρο ουρανό.
Ο μικρός τυμπανιστής συνέχιζε το λιτό του ρεπερτόριο. Οι άνθρωποι περνούσαν βιαστικά από δίπλα του.
Τότε ένα μικρό κορίτσι πλησίασε. Είχε
κερασένια μάγουλα και δύο καλοχτενισμένες καστανές κοτσίδες. Στάθηκε μπροστά από το αγόρι και αφουγκράστηκε με αδημονία και λαχτάρα τη σπάνια χροιά της φωνής του και τις νότες που γεννούσε. Ως εκ θαύματος, καταλάγιαζαν τα πάντα τριγύρω.
-Τραγουδάς όμορφα, μικρέ τυμπανιστή, τόσο που ό,τι ασπρόμαυρο έχω μέσα μου αποκτά χρώμα, νόημα και ζωή.
Για τι και για ποιόν τραγουδάς αφού όλοι σε προσπερνούν, αφού κανείς δεν ακούει;
– Για τίποτα και για κανέναν εγώ δεν τραγουδώ, πάρα μόνο επειδή είμαι χαρούμενος, αποκρίθηκε το αγόρι.
– Γιατί είσαι χαρούμενος ; ρώτησε το κορίτσι με εμφανή περιέργεια.
– Επειδή απόψε γεννιέται η αγάπη!
Τα δυο παιδιά κοίταξαν το άστρο και συνέχισαν μαζί να τραγουδούν.
