More

    Μανόλης Περκολαράκης: Δεν μπορεί κάποιος άνθρωπος να στηριχτεί μόνο στο επάγγελμα του μουσικού για να βιοποριστεί στη ζωή του

    Ποιος ήταν ο βασικότερος λόγος που σε ώθησε ν’ ασχοληθείς με την Κρητική μουσική;

    Ο βασικός λόγος που με ώθησε να ασχοληθώ με την κρητική μουσική είναι ας μου επιτραπεί η φράση “γεννήθηκα” μέσα στην κρητική μουσική,  όλη η οικογένεια μου και από την πλευρά του πάτερα μου και από την πλευρά της μητέρας μου,  ασχολούνταν με την κρητική μουσική και στο σπίτι πάντα ακούγαμε κρητικά. Φυσικά από μικρός , πήγαινα με την οικογένεια μου στα γλέντια, άρα η συνέχεια ήταν αναμενόμενη..

    Γιατί λαγούτο και όχι λύρα…;

    Λαούτο λόγω του πάππου μου από την μεριά της μητέρας μου, του Γιώργου Σημαντηράκη, καταξιωμένου λαουτέρη της τότε εποχής. Υπάρχει όμως, κι ένας ακόμα λόγος: μόλις πρώτοέπιασα αυτό το όργανο στα χέρια μου, μαγεύτηκα με τον ήχο του…

    Αυτό που έχει αλλάξει στη ζωή μου,  είναι η ελευθερία της καθημερινότητας, η επαφή μου με τον κόσμο και τελευταίο και πιο σημαντικό είναι τα γλέντια που δεν γίνονται ενώ ακόμη κι αν αν γίνουν, δεν είναι όπως παλιά…

    Πόσο «παραδοσιακή» είναι η Κρητική μουσική του σήμερα με δεδομένο πως σε πολλές περιπτώσεις έχει εκμοντερνιστεί;

    Η γνώμη μου πάνω σε αυτό είναι ότι αλήθεια σε πολλές περιπτώσεις η κρητική μουσική έχει εκμοντερνιστεί και θα έλεγα ότι αρκετές φόρες έχει αλλοιωθεί κιόλας,  κάτι που δεν πρέπει να συμβαίνει. Όπως είπατε, η παραδοσιακή μουσική και η λέξη παράδοση είναι μια σύνθετη λέξη από το παίρνω και δίνω που σημαίνει – πάντα κατά την γνώμη μου – ότι όπως την πήραμε έτσι πρέπει να την παραδώσουμε, χωρίς αλλοιώσεις στις επόμενες γενιές χωρίς βέβαια να λείπει αν θέλετε και η όποια “πινελιά” του νέου.

    Σε ενοχλεί το γεγονός ότι για πολλούς τα «Κρητικά» στις μέρες μας είναι και λίγο ή πολύ «μόδα»;

    Θα έλεγα ότι δεν είναι μόδα, πάντα άκουγε ο κόσμος Κρητικά! Πάντα ο κόσμος, ήταν κοντά στην Κρητική μουσική,  απλά τώρα είναι πιο εύκολο ίσως από ότι ήταν πιο παλιά και με την βοήθεια πλέον και του διαδικτύου,  η παραδοσιακή μουσική της Κρήτης, έχει γίνει γνωστή σε όλο τον κόσμο.

    Με τον Χρήστο Περαθωράκη, αποτελούν ένα ανερχόμενο μουσικό σχήμα, στο Κρητικό πεντάγραμμο…

    Τι θυμάσαι από την πρώτη σου επαφή με το Κρητικό πεντάγραμμο, ποια ήταν για παράδειγμα τα συναισθήματα σου, στο πρώτο σου γλέντι;

    Την πρώτη μου επαφή, την είχα με το δάσκαλο μου, τον κύριο Χαρίλαο Βλαστάκη στο ωδείο της Ιεράς Μητροπόλεως Κισσάμου και Σελίνου στο Καστέλι. Αυτόν τον εξαίρετο καλλιτέχνη αλλά και μεγάλο δάσκαλο του λαγούτου, είχα την τιμή να κάτσω διπλά του και να μάθω τόσο πολλά. Τα συναισθήματα μου στο πρώτο μου γλέντι ήταν πολλά και ποικίλα στην αρχή με είχε κυριεύσει το άγχος όπως ήταν φυσιολογικό άλλα όσο περνούσε η ώρα το άγχος διαδέχτηκε η χαρά και η ευτυχία.

    Κατάγομαι από το Βρε, ένα χωριό του Σελίνου που σήμερα δεν υπάρχει…

    Μίλησε μας λίγο για την καταγωγή σου… Οι ρίζες της οικογένειας σου, βρίσκονται σ’ ένα χωριό το οποίο σήμερα δεν υπάρχει;

    Η πρώτη μας καταγωγή ήταν από το Βρε ένα μικρό χωριό του Σελίνου που τώρα νομίζω δεν υπάρχει. Στη συνεχεία ο προπάππους μου, Δημήτρης Περκολαράκης με την οικογένεια του πήγαν στα Τεμένια και λίγο καιρό αργότερα εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Καλάμι Δελιανών. Μετά ο ένας του γιος Γεώργιος Περκολαράκης – ο παππούς μου – παντρεύτηκε στο Βένι Κολουμβαρίου την γιαγιά μου Θεανώ Παταγάκη και έμειναν εκεί μόνιμα.

    Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια και τι σου λείπει από εκείνη την εποχή;

    Τα παιδικά μου χρόνια ήταν θα έλεγα ονειρεμένα! Δόξα τω Θεώ, δεν στερήθηκα τίποτα από την οικογένεια μου πήρα τόσο πολλή αγάπη, που εύχομαι κάθε παιδί να την έχει από την οικογένεια του. Ήταν και είναι δίπλα  μου ακόμα και τώρα, σε ότι και αν κάνω. Αυτό που μου λείπει, είναι το χωριό μου το Βενί,  που δεν πηγαίνω πλέον όσο συχνά θα ήθελα,  λόγω επαγγελματικών μου υποχρεώσεων, αλλά θα το ήθελα πολύ. Αναζητώ την ξεγνοιασιά που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά.

    Επαγγελματικά δραστηριοποίησε και μ’ ένα ακόμη αντικείμενο, έχεις δικό σου κουρείο. Αναγκαίο λόγω βιοπορισμού, ή δεν ήθελες ν’ ασχοληθείς κατ’ αποκλειστικότητα με το καλλιτεχνικό σου σκέλος, με δεδομένο πως η νύχτα είναι «δύσκολη»;

    Είμαι κουρέας και διατηρώ εδώ και χρόνια ένα κουρείο στην οδό Κισσάμου στα Χανιά. Δεν νομίζω πως είναι καθόλου δύσκολη η νύχτα. Θέλει όμως και αυτή την προσοχή της όπως όλα τα πράγματα σήμερα. Πιστεύω ακόμη ότι δεν μπορεί κάποιος άνθρωπος να στηριχτεί μόνο στο επάγγελμα του μουσικού για να βιοποριστεί στη ζωή του, ειδικά αυτή την δύσκολη εποχή που διανύουμε όλοι.

    Πάντα ο κόσμος, ήταν κοντά στην Κρητική μουσική,  απλά τώρα είναι πιο εύκολο ίσως από ότι ήταν πιο παλιά και με την βοήθεια πλέον και του διαδικτύου,  η παραδοσιακή μουσική της Κρήτης, έχει γίνει γνωστή σε όλο τον κόσμο.

    Τι έχει αλλάξει στην ζωή σου όλη αυτή η ιστορία που ζούμε τα δυο τελευταία χρόνια με τον κορωνοϊό;

    Η αλήθεια είναι ότι όπως όλος ο κόσμος, έτσι κι εγώ έχουμε περάσει πολύ, πολύ δύσκολα τα τελευταία χρόνια με την πανδημία. Ειδικά ο κλάδος μας έχει “χτυπηθεί” πολύ από πολλές πλευρές,  δίχως καμία ουσιαστική υποστήριξη από την πολιτεία. Αυτό που έχει αλλάξει στη ζωή μου,  είναι η ελευθερία της καθημερινότητας, η επαφή μου με τον κόσμο και τελευταίο και πιο σημαντικό είναι τα γλέντια που δεν γίνονται ενώ ακόμη κι αν αν γίνουν, δεν είναι όπως παλιά…

    Δείτε ΕΔΩ περισσότερα από το Kriti360.gr 

    googlenews Kriti360

    Ακολουθήστε το kriti360.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ