Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και παρουσία πλήθους κόσμου γιορτάστηκε στη Μαρτυρική Μαλάθυρο η 72η επέτειος του ολοκαυτώματός της.
Η συγκίνηση ήταν μεγάλη στο χώρο της εκτέλεσης, ιδιαίτερα στο δρώμενο που πραγματοποιήθηκε από τον Παραδοσιακό Σύλλογο ΄΄Το Ρόδο΄΄. Η κεντρική ομιλία και το νόημα της θυσίας έγινε από την Φιλόλογο, κα. Μαλαθράκη Σοφία, απόγονο θυμάτων.
Την τελετή λάμπρυνε με την παρουσία της η Φιλαρμονική μπάντα της Ιεράς Μητρόπολης Κισσάμου & Σελίνου και του Δήμου Κισσάμου, ενώ τιμές απέδωσε άγημα της 1ης ΜΑΛ Μάλεμε. Επίσης, ο Παραδοσιακός Σύλλογος Ριζιτών ΄΄η Κίσσαμος΄΄ απέδωσε ριζίτικα τραγούδια.
Ο Δήμαρχος Κισσάμου, κ. Σταθάκης Θεόδωρος, ο οποίος παρευρέθηκε στην τελετή, εξέφρασε με τον χαιρετισμό του την απαιτούμενη βαρύτητα για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης και την μετάδοσή της στις γενιές που έρχονται.
Στην εκδήλωση παρέστησαν και οι Αντιδήμαρχοι Κισσάμου, κ. Παρτσαλάκης Αντώνης και κ. Γλαμπεδάκης Βασίλειος, καθώς και ο πρώην Δήμαρχος Κισσάμου, κ. Μυλωνάκης Γεώργιος.
Επιπλέον, παρέστησαν εκ μέρους των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χανίων, ο κ. Μπαλωμενάκης, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, κ. Μαρκογιαννάκης, εκ μέρους της Περιφέρειας Κρήτης, ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης, κ. Σημαντηράκης Παναγιώτης, εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Υποδιοικητής της 5ης Μεραρχίας Κρήτης, Συνταγματάρχης κ. Κοκολάκης Γρηγόριος, εκ μέρους της ΕΛ.ΑΣ. ο Αστυνομικός Διευθυντής Χανίων, κ. Λυμπινάκης, εκ μέρους της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Κισσάμου ο Υποδιοικητής, κ. Καρτσωνάκης Ευάγγελος, εκ μέρους της Νομαρχιακής Επιτροπής Ν.Δ. Ν. Χανίων, ο κ. Σχοινοπλοκάκης , εκ μέρους της Νομαρχιακής Επιτροπής ΚΚΕ Ν. Χανίων, ο κ. Πατεράκης Γ. και εκ μέρους του Λιμενικού Σταθμού Κισσάμου ο Διοικητής, κ. Νικολόπουλος Παναγιώτης.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ακόμη, εκπρόσωπος από την Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης 1941-1945 ΕΟΚ Ν. Χανίων, κ. Δροσερός, από την Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού, ο κ. Πετράκης Χ., εκ μέρους του Δήμου Πλατανιά ο Αντιδήμαρχος, κ. Μαλακωνάκης, εκ μέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαρτυρικής Μαλαθύρου, ο Πρόεδρος κ. Μπαμπουνάκης Ν., εκ μέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου Μαλαθυριανών Αττικής, ο κ. Μπαχαδάκης Σταύρος, ο Πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Μαλαθύρου, κ. Σημαντηράκης Παναγιωτης, ο ο Σύλλογος Ριζιτών ΄΄Η Κίσσαμος΄΄, από την Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Επαρχίας Κισσάμου ο Πρόεδρος, κ. Κουμής Ελευθέριος, από τον Σύλλογο Κισσαμιτών Αττικής, η κα. Τριποδάκη, το Πνευματικό Κέντρο Περβολακίων – Σφακοπηγαδίου, οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Φαλελιανών ΄΄Η Δημιουργία΄΄ και ΄΄Το Ρόδο΄΄, εκπρόσωπος από το Ειδικό Σχολείο Χανίων (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.) και τέλος, εκ μέρους του δικτύου μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδος ΄΄Ελληνικά Ολοκαυτώματα΄΄, ο κ. Δαράκης Σπύρος.
Στο χώρο του σχολείου λειτούργησε έκθεση φωτογραφικού και άλλου υλικού, καθώς και έκθεση όπλων της εποχής της αντίστασης και μετά το πέρας της τελετής ακολούθησε παραδοσιακό κέρασμα και γεύμα.
Ιδιαίτερα συγκινητικό ήταν το προσκλητήριο νεκρών από τον υιό του παπά – Γιάννη Καρτσωνάκη, κ. Ιωάννη Καρτσωνάκη, ενώ ταυτόχρονα άγημα της 1ης ΜΑΛ πραγματοποιούσε ρίψεις τιμητικών βολών.
Την τελετή παρουσίασε η Αγγελική Παπαδάκη, φοιτήτρια Νομικής, απόγονος θυμάτων.
Ο Δήμος Κισσάμου, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μαλαθύρου και η ενορία Μαλαθύρου ευχαριστούν όλους όσους βοήθησαν με οποιοδήποτε τρόπο για την επιτυχία του διήμερου των εκδηλώσεων προς τιμήν των 61 μαρτύρων της Μαρτυρικής Μαλαθύρου.
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
Σεβαστοί πατέρες, κ. δήμαρχε, κ. βουλευτά, κ αντιπεριφερειάρχη, κ, αντιδήμαρχοι, κ, εκπρόσωποι των στρατιωτικών και αστυνομικών αρχών και του πυροσβεστικού σώματος, κ. εκπρόσωποι των πολιτιστικών φορέων της περιοχής και των αντιστασιακών οργανώσεων, κυρίες και κύριοι,
……
Η Κατοχή αποτελεί μια από τις πιο συγκλονιστικές περιόδους της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ο λαός μας εξαντλημένος από τον πόλεμο του 1940 , υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει πολλαπλές περιπέτειες και κακουχίες. Την εισβολή των κατακτητών, το πρόβλημα της επιβίωσης, την οδυνηρή περιπέτεια της πείνας , εκτελέσεις , βασανιστήρια και καταστροφές.
Το μίσος και η μανία των Γερμανών εναντίον του ελληνικού λαού εκδηλώνεται από τις πρώτες μέρες της κατοχής ως τις τελευταίες. Από το εξωφρενικό «εδώ υπήρχε κάποτε η Κάνδανος», γραμμένο από τους ίδιους , που μαρτυράει την εσώτερη διάθεση για το πώς ήθελαν την Ελλάδα, έως τα ολοκαυτώματα στη Μαλάθυρο, στο Κακόπετρο, στον Αλικιανό, στην Αγυιά, στα Ανώγεια, στη Βιάννο στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο και αλλού. Κανένας ηθικός φραγμός. Σκοτώνουν νήπια, μικρά παιδιά ,έγκυες γυναίκες, υπερήλικες, ιερείς. Στο πέρασμα των αιώνων η ανθρωπότητα είναι ζήτημα αν δοκίμασε παρόμοια θηριωδία με τόσες ομαδικές εκτελέσεις και ωμότητες
Η πρώτη ένοπλη παλλαϊκή εθνική αντίσταση εναντίον του Άξονα είναι η συμμετοχή του κρητικού λαού στη μάχη της Κρήτης τον Μάιο του 1941. Την άμυνα του νησιού ανέλαβαν άνδρες όλων των ηλικιών βοηθούμενοι και από τις γυναίκες , οπλισμένοι με ό,τι πρόχειρο διέθεταν: παλιά όπλα, κρητικά μαχαίρια, αξίνες . Το καλύτερο όμως όπλο τους ήταν το υψηλό ηθικό τους. Αυτοί οι πρόχειρα οπλισμένοι νησιώτες αντιμετώπισαν περίπου 23.000 γερμανούς στρατιώτες , το μεγαλύτερο μέρος των οποίων ήταν αλεξιπτωτιστές , δηλ ό,τι καλύτερο διέθετε ο στρατός του Γ΄ Ράιχ.
Χαρακτηριστικά είναι αυτά που γράφει ένας Γερμανός αξιωματικός σε επίσημη έκθεσή του : οι ίδιοι εμείς είχαμε πέσει για παρόμοιες πολεμικές επιχειρήσεις και στη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά η αιφνιδιαστική και τρομακτική επίθεσή μας σκόρπιζε τον πανικό στον άμαχο πληθυσμό και απομάκρυνε τους στρατιωτικούς , που έτρεχαν να παραδοθούν. Ενώ στην Κρήτη κανένας δε φοβόταν , κανένας δεν έφευγε, κανένας δεν παραδινόταν.[…] Όσοι πατούσαμε το χώμα ζωντανοί βλέπαμε ένα μαινόμενο πλήθος να μας επιτίθεται [.῀..]. Στην Κρήτη μόνο οι πέτρες δεν σηκώνονταν μονάχες τους να χτυπούν. Τα πάντα μας πολεμούσαν και εμείς πολεμούσαμε ως την ύστατη στιγμή.
Από την 1 Ιουνίου οι γερμανικές δυνάμεις άρχισαν το καταστροφικό έργο τους .Ο στρατιωτικός διοικητής του Ηρακλείου έθεσε όλους τους πολίτες της Κρήτης εκτός νόμου , ισχυριζόμενος ότι ενώ δεν ήταν στρατευμένοι σε τακτικό στρατό, χτύπησαν και σκότωσαν Γερμανούς στρατιώτες , κατά παράβαση της συνθήκης της Χάγης του 1907. Ακολουθούν χιλιάδες εκτελέσεις . Για κάθε θάνατο γερμανού στρατιώτη , σε αντίποινα , υπήρχε διαταγή για εκτέλεση 50 ή 100 πολιτών. Η κοστολόγηση της ζωής των γερμανών στρατιωτών ήταν ακριβή!
Μαλάθυρος χαράματα Δευτέρας 28 Αυγούστου 1944. Ενώ το τέλος του Γ΄ Ράιχ πλησιάζει, με τις οδηγίες του προδότη ,Γερμανικά στρατεύματα περικυκλώνουν το χωριό, μπαίνουν μέσα στις γειτονιές και αρχίζουν να συλλαμβάνουν τους άνδρες και τα γυναικόπαιδα και τους συγκεντρώνουν στο Πάνω Χωριό, στα Μπαχαδιανά και στο Σχολείο. Είχαν συλλάβει 61 άνδρες από το χωριό και 2 από άλλα χωριά.
Μετά την συγκέντρωση τούς είπαν ότι είχαν πληροφορίες και αποδείξεις ότι στο χωριό υπήρχαν Άγγλοι, ασύρματος και πυρομαχικά και πως εντός δύο ωρών θα πρέπει να τους τα παραδώσουν όλα, αλλιώς θα τους εκτελέσουν. Ενώ όλα αυτά πράγματι υπήρχαν και όλοι το γνώριζαν οι άνδρες του χωριού παρά τις απειλές των γερμανών, απαντούν ότι δεν υπάρχει τίποτα. Οι γερμανοί εξοργισμένοι βασανίζουν και χτυπούν τους συλληφθέντες. Χωρίς ξεκούραση, χωρίς νερό , οι μαλαθυριανοί υπομένουν το τρομερό βασανιστήριο για ώρες, αλλά καταδότης δε βρίσκεται .Και το μεγάλο κακό ακολουθεί.
Το χωριό λεηλατείται από τους γερμανούς που αρπάζουν πολύτιμα αντικείμενα, χρυσαφικά, βαπτιστικούς σταυρούς και τρόφιμα, τρυπούν τα βαρέλια με το κρασί και το λάδι. Στην απορία των γυναικών , που τρέχουν στα σπίτια τους για να πάρουν νερό και ψωμί για τα παιδιά τους και τα βλέπουν λεηλατημένα η απάντηση είναι : « μα έχουμε πόλεμο ! »
Μετά από τη λεηλασία του χωριού το απόγευμα κατά την 6η περίπου ώρα οι Γερμανοί οδηγούν με φάλαγγα τους 63 συλληφθέντες στον τόπο της εκτέλεσης τους, στο φαράγγι περίπου 2 χλμ. μακριά, όπου άλλοι Γερμανοί είχαν καταλάβει τις δύο πλευρές του φαραγγιού, και είχαν οργανώσει το χώρο της εκτέλεσης τοποθετώντας πολυβόλα. Στο φαράγγι φτάνουν οι 58 γιατί στην διαδρομή οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους 5 τελευταίους της φάλαγγας. Όταν φτάνουν στον τόπο της θυσίας ,όπως προχωρούν τους γαζώνουν οι ριπές των πολυβόλων… Οι εκτελεστές δίνουν τη χαριστική βολή και σκυλεύουν τους νεκρούς.
Συγκλονιστική είναι η αφήγηση του τότε λαϊκού και μετέπειτα ιερέα του χωριού, Ιωάννη Καρτσωνάκη, που επέζησε από τους 63, ο οποίος πεσμένος ανάμεσα στους συγχωριανούς του αιμορραγούσε και από τα τρία τραύματα, που είχε δεχτεί. Δυο γερμανοί στρατιώτες τον πλησίασαν από αριστερά και δεξιά. Επειδή η πληγή στο κεφάλι από τα χτυπήματα κατά την ανάκριση φαινόταν σα χαριστική βολή, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος τον πυροβόλησε. Ο τελευταίος στρατιώτης του αφαίρεσε από το δάχτυλο τον αρραβώνα του, που γλίστρησε μέσα στα αίματα, χωρίς να εξετάσει αν ζει ή αν είναι νεκρός.
Ο παπά Γιάννης τελούσε μέχρι να φύγει για να συναντήσει τους 60 συγχωριανούς του το ετήσιο μνημόσυνό τους. Στη λειτουργία τα ονόματα των νεκρών τα μνημόνευε απ’έξω . Ο ίδιος έδινε αυτή την εξήγηση: πάω με το μυαλό μου στις γειτονιές του χωριού μου και χτυπώ τις πόρτες , στα 60 εκείνα σπίτια που ορφάνεψαν, και τους βλέπω να μου ανοίγουν και να με χαιρετούν όπως πριν συμβεί το κακό…
Την εκτέλεση διαδέχεται ο θρήνος των γυναικών και των μικρών παιδιών που αναλαμβάνουν το χρέος του ενταφιασμού για τα αδέλφια, τους πατεράδες, τους άντρες, τα παιδιά τους. Άλλους τους θάβουν στον τόπο του μαρτυρίου και της θυσίας και άλλους τους μεταφέρουν με υποζύγια και τους θάβουν στο νεκροταφείο του χωριού.
Το δράμα των γυναικών, συνεχιζόταν για πολλά χρόνια. Ο ανδρικός πληθυσμός σχεδόν εξαφανίστηκε. Οι Γερμανοί φεύγοντας άφησαν οικογένειες ξεκληρισμένες χωρίς κανένα στήριγμα. Αμέσως μετά την ταφή των δικών τους οι γυναίκες έπρεπε να φροντίσουν τα παιδιά τους ,να τα θρέψουν, να τα αποκαταστήσουν και να διαφυλάξουν την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια τους. Και τα κατάφεραν! Άντεξαν στον πόνο, , δούλεψαν στα χωράφια τους, μεγάλωσαν τα παιδιά τους , ανέστησαν το χωριό…
Ο φασισμός και ο ναζισμός , που απείλησε την Ευρώπη και τον ελληνικό λαό με αφανισμό, τότε υποχώρησε και διαλύθηκε. Το Γ΄ ράιχ κατέρρευσε 12 χρόνια μετά την ίδρυσή του. Ο πολιτισμός υπερίσχυσε της φρικαλεότητας, η ειρήνη φάνηκε να διαρκεί περισσότερο από τον πόλεμο και το καλό υπερίσχυσε του κακού. Ας έχουμε , όμως , πάντα στο μυαλό μας ότι ο φασισμός δεν είναι μακρινή ιστορία. Αν οι λαοί δεν έχουν τα μάτια τους ανοιχτά , μεταμορφώνεται συνεχώς προσπαθώντας να τους εξαπατήσει και να τους παρασύρει στο παιχνίδι του πολέμου και της αλληλοεξόντωσης. Ας μάθουμε ότι η ιστορία όταν δε χρησιμοποιείται σωστά εκδικείται!
Το τέλος του πολέμου άφησε πίσω εκατομμύρια νεκρούς από μάχες, κακουχίες, πείνα, μαζικές εξοντώσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, υλικές καταστροφές και οικονομική εξαθλίωση. Το 1946 η Διασυμμαχική Επιτροπή στη Διεθνή Διάσκεψη ειρήνης στο Παρίσι προσδιόρισε το ύψος των χρηματικών αποζημιώσεων που έπρεπε κάθε χώρα του Άξονα να καταβάλει στις χώρες που κατέκτησε. Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών που ιδρύθηκε το 1996 ζητά την καταβολή της αποζημίωσης που επιδίκασε στη χώρα μας η Διεθνής Διάσκεψη, την επιστροφή του κατοχικού δανείου και την αποζημίωση των θυμάτων κατοχής εξαιτίας των εγκλημάτων που διέπραξαν τα γερμανικά στρατεύματα κατά του ελληνικού λαού. Το θέμα μέχρι σήμερα παραμένει ανοιχτό για την Ελλάδα που περιμένει την ηθική ικανοποίηση και τη δικαίωση……
Ζώντας σε μια δύσκολη από πολλές απόψεις εποχή που αμφιβάλλουμε για την εντιμότητα πολλών και που συχνά ένας αγώνας υποκινείται από συμφέροντα που δεν μπορεί καν να διανοηθεί ο απλός άνθρωπος , η θυσία των συγχωριανών μας αποκτά πρόσθετη σημασία. Ήταν ο αγώνας του απλού ανθρώπου να υπερασπιστεί όσα αυτονόητα θεωρεί δικά του: σπίτι, οικογένεια, γη, πατρίδα, εργασία, ελευθερία, αξιοπρέπεια. Ήταν η αντίσταση του μικρού απέναντι στο μεγάλο, ο αγώνας του δίκαιου απέναντι στην αδικία. Με όποιο τίμημα και όποιο αποτέλεσμα.
Χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν τα πρόσωπα που έζησαν τα συγκλονιστικά εκείνα γεγονότα. Οι μάρτυρες της Μαλαθύρου έχουν περάσει στον αιώνιο κόσμο της δόξας και οι πράξεις τους έχουν μετουσιωθεί σε σύμβολα. Πολλοί από εμάς τους νεότερους είχαμε την τύχη να μάθουμε την ιστορία , τις προσπάθειες, τον αγώνα και την αγωνία των ανθρώπων αυτού του τόπου για επιβίωση , σαν παραμύθι από τις αφηγήσεις των παππούδων και των γιαγιάδων μας. Εμείς λοιπόν που ανήκουμε στις επόμενες γενιές έχουμε χρέος να κρατήσουμε ό,τι είναι χρήσιμο για το δικό μας καθημερινό αγώνα , να μάθουμε το μάθημα που μας δίδαξαν εκείνοι : να αντιστεκόμαστε δηλαδή, στη βία, στην αδικία, στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , στα συμφέροντα των τρανών και των δυνατών.
Ας ευχηθούμε και ας υποσχεθούμε πως αν δε μπορούμε να τους μιμηθούμε , τουλάχιστον δε θα τους ντροπιάσουμε.
Ευχαριστώ πολύ
ΔΑΡΑΚΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Επί 16 χρόνια κοινοτάρχης της μαρτυρικής Μαλαθύρου
π. Δήμαρχος Μυθήμνης
Ιδρυτικός μέλος και εκπρόσωπος του Δήμου Κισσάμου του πανελληνίου Συνδέσμου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών Ελλάδας «ελληνικά Ολοκαυτώματα»
«Ο φασισμός πρέπει να ξεριζωθεί. Και θα ξεριζωθεί μόνο έτσι: Ως καπιταλισμός»
Σκέψεις και γνώσεις για να εξοπλίσει κανείς καλύτερα τη φαρέτρα του στην προσπάθεια του φασισμού να σηκώσει ξανά κεφάλι
Ανυποχώρητο δικαίωμα του Ελληνικού Λαού η διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων και του Κατοχικού Αναγκαστικού Δανείου και η επιστροφή των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών της χώρας μας.
Προκλητική η απόρριψη του δίκαιου αιτήματος από τους επικεφαλής 4 (Ευρωομάδων).
Ένοχη σιωπή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παρά τις διαβεβαιώσεις του κ. Ζ.Κ. Γιούνκερ ότι για το θέμα θα λάβει θέση ο Αρμόδιος Επίτροπος Τ. Νάβρασιτς.
Οι προκλητικές δηλώσεις του Γερμανού, κυβερνητικού εκπροσώπου, Στέφεν Ζάιμπερτ, που υπεροπτικά δηλώνει: «Το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων έχει ρυθμιστεί οριστικά, νομικά και πολιτικά».
«Δεν είναι τυχαία η άρνηση τους»
Δεν συμφέρει να μάθουν οι Λαοί τους πραγματικούς ενόχους. Γιατί σε μεγάλο βαθμό τους ενόχους εκπροσωπούν και σήμερα.
Τα εγκλήματα των πραγματικών εγκληματιών παραγράφηκαν.
Πράγματι, αυτό έγινε. Τα αδικήματα των πραγματικών εγκληματιών παραγράφηκαν! Στο εδώλιο δεν κάθισε ποτέ η «Κρουπ». Η πολυεθνική «Κρουπ», που τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ, αλλά που τα εργοστάσιά της όλως περιέργως έμεναν ανέπαφα όταν οι Αμερικάνοι ισοπέδωναν το Έσσεν.
Ο πρόεδρος του συνδέσμου των Γερμανών βιομηχάνων, ο «κύριος» Κρουπ, έλεγε ότι «ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη του κομμουνιστικού δόγματος.
Ο «κύριος» Κρουπ έλεγε ότι «ο Αδόλφος Χίτλερ μετέτρεψε τον εργάτη σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και σε σύντροφο των βιομηχάνων». Ο «κύριος» Κρουπ το 1940 παρέλαβε από τα χέρια του Χίτλερ το χρυσό παράσημο του ναζιστικού κράτους.
Η σημερινή Κρουπ είναι αυτή στην οποία οι κυβερνήσεις της Ελλάδας έχουν ξεπουλήσει τα ναυπηγεία της χώρας. Μόνο από ένα εργοστάσιο της «Κρουπ», της σημερινής «Κρουπ» με τις 670 θυγατρικές σε όλο τον κόσμο, από το εργοστάσιο που ξέχασαν να βομβαρδίσουν οι Αμερικάνοι στο Έσσεν, οι ναζί χρηματοδοτήθηκαν μέχρι το 1945 με το ιλιγγιώδη για την εποχή ποσό των 4.738.446 μάρκων.
Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Ντόιτσε Μπανκ». Η «Ντόιτσε Μπανκ» της Μέρκελ και του Σόιμπλε, που έχει αναλάβει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ως σύμβουλος των ελληνικών κυβερνήσεων, είναι η ίδια «Ντόιτσε Μπανκ» που χρηματοδότησε τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Άουσβιτς. Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Ζήμενς». Η «Ζήμενς», με την οποία έκαναν εξωδικαστικό συμβιβασμό οι ελληνικές κυβερνήσεις για τις μίζες, είναι η ίδια «Ζήμενς» που έλυνε και έδενε επί φασίστα Μεταξά. Με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της «Ζήμενς» στην Αθήνα, συγκροτήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας το 1943. Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι οικονομικοί στυλοβάτες του φασιστικού καθεστώτος Μεταξά που όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα παρέδωσε τους Έλληνες πολιτικούς κρατούμενους στην Γκεστάπο για να μεταφερθούν στα Νταχάου και στα Άουσβιτς.
Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας, αυτοί που το 1933 τροφοδότησαν το αποκαλούμενο και «Ταμείο του Χίτλερ» με το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 3 εκατ. μάρκων. Ήταν στις εκλογές του ’33 που οι Ναζί πήραν το 44% των ψήφων.
Στο εδώλιο δεν κάθισε η ελβετική «Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών». Ο πρόεδρος της, ο τραπεζίτης Σαχτ, ήταν ο υπουργός Οικονομικών του Χίτλερ από το 1934. Στο εδώλιο δεν κάθισε η «Φάρμπεν». Το τεραστίων διαστάσεων βιομηχανικό συγκρότημα της «Φάρμπεν» κατασκευάστηκε από κρατούμενους του Άουσβιτς. Περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι πέθαναν στη διάρκεια της κατασκευής του. Στη «Φάρμπεν» δούλευαν 85.000 κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η «Φάρμπεν» κατασκεύασε το Κυκλώνιο Β. Ήταν το αέριο που χρησιμοποιήθηκε για την εξόντωση χιλιάδων ανθρώπων στα κρεματόρια. Ένα από τα ονόματα με τα οποία κυκλοφορεί σήμερα η «φάρμπεν» είναι «Μπάγερ».
Στο εδώλιο δεν κάθισαν οι 45 από τους μεγαλύτερους Γερμανούς βιομήχανους που στις επιχειρήσεις τους στέλνονταν για καταναγκαστική εργασία οι κρατούμενοι από το Μαουτχάουζεν.
Στο εδώλιο δεν κάθισαν:
Η αμερικανική πολυεθνική «ΙΒΜ». Η οργάνωση των 78 ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης έγινε με τεχνολογία της «ΙΒΜ». Ο πρόεδρος της «ΙΒΜ», ο Τ. Watson, τιμήθηκε από το Γ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1937. Ήταν η μεγαλύτερη τιμή που μπορούσε να αποδώσει το ναζιστικό καθεστώς σε μη Γερμανό πολίτη.
Η «Standard Oil». Η «Standard Oil», των συμφερόντων Ροκφέλερ, στη διάρκεια του πολέμου, εκτός από τους συμμάχους προμήθευε με καύσιμα και τον Άξονα.
Η «General Motors». Χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για τον “γερμανικό στρατό κατασκευάστηκαν από την «General Motors». «Ό,τι συμφέρει την «General Motors» συμφέρει την Αμερική», έλεγε ο Αϊζενχάουερ. Το αμερικανικό κράτος αποζημίωσε με 33 εκατ. δολάρια την «General Motors» για τις ζημιές που υπέστησαν τα εργοστάσια της σε Γερμανία και Αυστρία στον πόλεμο. Ήταν τα εργοστάσια που κατασκεύαζαν τανκς για τον Χίτλερ.
Η «Ford». Το 1/3 των φορτηγών της Βέρμαχτ το κατασκεύασε η αμερικανική πολυεθνική «Ford». Οι μισοί «εργαζόμενοι» της εταιρείας ήταν σκλάβοι από στρατόπεδα συγκέντρωσης. 0 πρόεδρος της «Ford», ο «κύριος» Ford, το 1938 γιόρτασε τα 75α γενέθλιά του παραλαμβάνοντας από τους Γερμανούς πρόξενους στο Ντιτρόιτ το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού.
Η τράπεζα «UBC». Ήταν από τους μεγαλύτερους χρηματοδότες του ναζιστικού καθεστώτος. Πρόεδρος της ήταν ο «κύριος» Πρέσκοτ Μπους. Πατέρας και παππούς δυο αμερικανών προέδρων.
Κανένα από τα στελέχη των εταιρειών δυτικών συμφερόντων δεν τιμωρήθηκε μετά τον πόλεμο για τις σχέσεις του με τον ναζισμό. Τα αδικήματα τους παραγράφηκαν. Το φρόντισε ο κύριος John McCloy. Ήταν ο Ύπατος Αρμοστής των Η ΠΑ στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. Ο McCloy ήταν από το 1947 ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πριν ως νομικός εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των Ροκφέλερ και της τράπεζας «Chase Manhattan».
Ο κατάλογος είναι μακρύς και το συμπέρασμα ασφαλές: Από το εδώλιο λείπουν όλοι αυτοί που είναι δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους «Χίτλερ». Λείπουν τα μονοπώλια και όλοι αυτοί που κάνουν κουμάντο σε ένα σύστημα που είτε με φασισμό είτε χωρίς φασισμό, είτε με κοινοβούλιο είτε χωρίς κοινοβούλιο, έχει πάντα το ίδιο όνομα. Λέγεται καπιταλισμός.
Γεγονός που πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις: Μήπως, τελικά ο Μπρεχτ είχε δίκιο; Ναι ο Μπρεχτ είχε δίκιο:
«… ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός. Ως ο πιο ωμός; ο πιο καταπιεστικός, ο πιο Θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός», έλεγε ο Μπρεχτ.
Γι’ αυτό απαιτείται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση ενάντια στον φασισμό. Ενάντια στην ωμότητα, τη δολιότητα, την θρασύτητα, την απανθρωπιά του φασισμού.
Αλλά ο φασισμός δεν αρκεί να πολεμηθεί. Δεν αρκεί ούτε ακόμα και να νικηθεί. Ο
φασισμός πρέπει να ξεριζωθεί. Και θα ξεριζωθεί μόνο έτσι: Ως καπιταλισμός.
Και συνεχίζει πάντα επίκαιρος ο λόγος του μεγάλου ποιήτη, πεζογράφου, δραματουργού, θεωρητικού, σκηνοθέτη και δασκάλου, Μπέρτολτ Μπρεχτ, που στις 14 Αυγούστου συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από τον θάνατό του.
«Πιστεύω στον Άνθρωπο», έλεγε, «δηλαδή πιστεύω στο Λογικό του Ανθρώπου… Πιστεύω στην πειστική δύναμη της Λογικής πάνω στους Ανθρώπους… Η γοητεία που αναδίδει η απόδειξη είναι πάρα πολύ μεγάλη. Οι περισσότεροι άνθρωποι της παραδίνονται αμέσως. Με τον καιρό, της παραδίνονται όλοι. Η σκέψη είναι μια απ΄τις μεγαλύτερες ηδονές του ανθρώπινου γένους».
ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ:
«Το άδικο προχωράει σήμερα με αβέβαιο βήμα. Γι΄ακόμα δέκα χιλιάδες χρόνια οι καταπιεστές παίρνουμε μέτρα. Η βία μας βεβαιώνει πως όπως είναι τα πράγματα, θα παραμείνουν. Φωνή άλλη δεν ακούγεται πάρεξ η φωνή των κυρίαρχων, ενώ η εκμετάλλευση ξελαρυγγιάζεται στις αγορές πως μόλις τώρα ν΄αποδίδει ξεκινάει. Μα κι από τους καταπιεσμένους πολλοί λένε τώρα: «Κείνο που θέλουμ΄εμείς ποτέ δεν πρόκειται να γίνει».
Όμως όποιος ακόμα ανεβαίνει δεν κάνει να λέει ποτέ! Καθόλου βέβαιο το βέβαιο δεν είναι. Όταν οι Αποπάνω αποσώσει θα ΄χουνε τους λόγους τους, θα μιλήσουνε οι Αποκάτω. Ποιος θα τολμήσει να ξανά πει ποτέ! Ποιος φταίει που υπάρχει ακόμα καταπίεση; Εμείς! Ποιος να τη συντρίψει θ΄αναλάβει; Εμείς ομοίως; Οι γονατισμένοι όλοι, εμπρός! Σηκωθείτε! Οι χαμένοι όλοι, εμπρός! Στον αγώνα! Πολεμήστε! Όποιος την κατάσταση του ξέρει και κατανοεί πώς θα εμποδιστεί να την αλλάξει; Οι νικημένοι του σήμερα, βλέπετε είναι οι νικητές του αύριο, όσο για κείνο το ποτέ έχει πλέον γίνει σήμερα, κι έχουμε κι όλας αργήσει!».
Ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ
Ηρώο των 61 μαρτύρων της Μαλαθίρου «Αμέτρητοι είναι του μαρτυρίου οι τόποι, όπως αμέτρητα είναι και του φασισμού τα κακουργήματα».
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, ενώ καταθέτει στην Επιτροπή Μακάρθι