More

    “Μπασταρδέψαμε” το ίδιο μας το είδος! Φτιάξαμε επίπλαστες ανάγκες, απεμπολήσαμε τις ανθρώπινες αρετές μας….

    Γράφει ο… συμμαθητής!

    Η ώρα άλλαξε, το καλοκάιρι… μύρισε! Οι άνθρωποι αρχίζουν να βλέπουν “φως στο τούνελ” χάρη στη βελτίωση του καιρού, η ψυχολογία αρχίζει να “ανεβαίνει”. Μας λένε ότι σιγά σιγά θα επιστρέψουμε σε αυτό που ξέραμε, έλα όμως που κοντεύουμε να το ξεχάσουμε. Πριν ένα έτος ο χρόνος πάγωσε. Ήρθε κάτι να προστεθεί στα ήδη πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζαμε. Προβλήματα που δυστυχώς φτιάξαμε μόνοι μας.

    Τα τελευταία χρόνια “μπασταρδέψαμε” το ίδιο μας το είδος. Φτιάξαμε επίπλαστες ανάγκες, αλλάξαμε τις προτεραιότητες μας, απεμπολήσαμε τις ανθρώπινες αρετές μας, καταστρέψαμε τη φύση μας. Η αξία μας έφτασε να καθορίζεται από “like” και “follow”, η ανάγκη μας για προσωπική ανάδειξη μετατράπηκε σε “must” και η επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας περιορίστηκε σε μια οθόνη και λίγα κουμπιά!

    Κάναμε τον καλύτερο μας φίλο τον χειρότερο μας εχθρό. Πατεράδες άφησαν μανάδες και παιδιά γιατί κάποιος life coach στο Youtube τους είπε “πηγαίντε όπου νιώθετε καλά και στην τελική δεν χρωστάτε τίποτα σε κανέναν!”. Βάλαμε “κάτω από το χαλί” ο,τιδήποτε σχετίζεται με την ηθική, το σεβασμό, την αλληλεγγύη γιατί πλέον δεν είναι αυτά τα όπλα μας! Δώσαμε αξία σε κάθε τι ανάξιο. Θεωρήσαμε σημαντικό κάθε τι ασήμαντο. Και χειρότερο όλων, αδιαφορήσαμε για κάθε τι σπουδαίο.

    Αν το καλοσκεφτούμε ζούμε σε μια εποχή όπου η παγκόσμια πείνα είναι στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα και παρόλα αυτά τα ποσοστά κατάθλιψης έχουν φτάσει στα ύψη! Ζούμε σε μια εποχή όπου η ενημέρωση και η μόρφωση μπορούν να “γκουγκλαριστούν” αλλά δεν μπαίνουμε στο κόπο γιατί απλά, δεν έχει σημασία! Ξαφνικά σαν να μας πάτησε κάποιος ένα κουμπί και όλοι γίναμε “δυστυχισμένοι”. Δυστυχισμένοι που δεν έχουμε αλλά όχι ευτυχισμένοι που έχουμε. Βάλαμε στο ίδιο καζάνι την ανθρώπινη απώλεια, την μάχη με την υγεία με την αδυναμία μας να πάρουμε το καινούριο Iphone! Φτιάξαμε ένα φαύλο κύκλο θλίψης και ξεχάσαμε το τρίγωνο της ευτυχίας! Πάψαμε να εκτιμάμε τα λίγα και σημαίνοντα και επιδοθήκαμε στο κυνήγι του σημερινού “πλούτου”! Ενός πλούτου που καθορίζεται από πράγματα και όχι καταστάσεις! Από αντικείμενα και όχι ανθρώπους! Από τα “μπράβο” και όχι τα “ευχαριστώ”.

    Υιοθετήσαμε ως πρότυπα τα κακέκτυπα. Δείξαμε την αξία μας μέσω του κόμπλεξ μας. Κάναμε φιλίες με ανθρώπους που δεν τους έχουμε δει ποτέ από κοντά. Είπαμε όχι σε κάτι που δεν δοκιμάσαμε καν. Δεν μας πέρασε ούτε μια στιγμή από το μυαλό η ανάγκη του άλλου γιατί η δική μας είναι πάντοτε μεγαλύτερη! Βάλαμε στα αυτάκια μας μόνο τα εύηχα και τα βουλώσαμε όταν κάτι δεν μας άρεσε! Μας πλάσαραν το “θετική σκέψη και όλα θα πάνε καλά!”. Ουδέποτε μας είπαν αποδεχτείτε την πραγματικότητα και προσπαθήστε να την αλλάξετε! Γενικά μετατρέψαμε τον άνθρωπο σε χαζοχαρούμενο ρομπότ!

    Θα μπορούσα να κολλήσω τον ιστότοπο αν καθόμουν να γράψω και άλλα περί ανθρωπίνων “κατορθωμάτων”. Αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός.

    Η πανδημία θα φύγει κάποια στιγμή. Το θέμα είναι τι θα αφήσει πίσω της. Και δεν μιλάω από οικονομικής ή υγειονομικής άποψης. Μιλάω από ανθρώπινης οπτικής. Μας δίδαξε τίποτα ή απλά μας κούρασε; Είμαστε σε θέση να επαναπροσδιορίσουμε τις ανάγκες μας ή θα συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε; Μπορούμε να ξαναβάλουμε στο επίκεντρο την ανθρώπινη μας φύση ή πάλι κουμάντο θα κάνουν τα παρελκόμενα;

    Η ώρα μπορεί να άλλαξε…

    Εμείς;

     

    Δείτε ΕΔΩ περισσότερα από το Kriti360.gr 

    googlenews Kriti360

    Ακολουθήστε το kriti360.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ