More

    Σοφία Ζαραμπούκα: Η εικόνα στο παιδικό βιβλίο είναι τα ανείπωτα, τα παραπανίσια…

    Εικονογράφος και συγγραφέας που μετρά πάνω από σαράντα χρόνια στο χώρο του παιδικού βιβλίου κι έχει στο ενεργητικό της περισσότερους από 80 τίτλους. Τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες του κόσμου και της έχουν απονεμηθεί σημαντικά βραβεία.

    Το πρώτο της βιβλίο  της Σοφίας Ζαραμπούκα “Στο δάσος” (1975) αποτελεί τομή για τη σύγχρονη παιδική λογοτεχνία, προσεγγίζοντας το θέμα της δικτατορίας λίγους μήνες μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Από τότε, αέναος “εργάτης” της τέχνης της δημιουργεί με την καρδιά της βιβλία για όποιο θέμα την εμπνεύσει, θεωρώντας πως δεν υπάρχει τίποτα που δε μπορούμε να επικοινωνήσουμε στα παιδιά με τον κατάλληλο τρόπο. Έχοντας μετουσιώσει τις γνώσεις από τις σπουδές και τη συναναστροφή της με κορυφαίους ανθρώπους του πολιτισμού μας, όπως ο Κ. Κουν, ο Γ. Τσαρούχης, Η Α. Ζέη και τόσοι άλλοι, μας χαρίζει μοναδικές αναγνωστικές στιγμές ψυχαγωγίας με τις απαραίτητες δόσεις επιμόρφωσης, ενσυναίσθησης κι αφύπνισης.

    Επιμέλεια συνέντευξης Έφη Μαλτέζου 

    Τι μπορεί να πυροδοτήσει την έμπνευση σας, είτε στη συγγραφή, είτε στην ζωγραφική;

    Αυτά που με κάνουν και χαίρομαι κι αυτά που με θυμώνουν. Αυτά τα ωραία που φτιάχνουν οι άλλοι. Θαυμάζω και ζηλεύω ασταμάτητα. Μερικά που θυμάμαι βαρετά και θέλω να τα ξαναδώ σαν διασκεδαστικά.

    Τι υπάρχει πάνω στο γραφείο σας την ώρα της δημιουργίας;

    Η γάτα μου, η φωτογραφία της Άλκης Ζέη, καθόλου μπογιές και μολύβια, αλλά μια μεγάλη οθόνη που πάνω της ζωγραφίζω και γράφω ηλεκτρονικά.

    Σε πολλά βιβλία υπογράφετε ταυτόχρονα ως εικονογράφος και συγγραφέας. Αυτό καθιστά τελικά την ολοκλήρωση ενός βιβλίου πιο εύκολη ή πιο δύσκολη υπόθεση;

    Εύκολη πολύ, γιατί όποιος γράφει οραματίζεται εικόνες και αν δεν είναι δικό σου το κείμενο, “τρέχα να τα βρεις”  με τον συγγραφέα. Έπειτα, η εικόνα στο παιδικό βιβλίο είναι τα ανείπωτα, τα παραπανίσια – ώθηση στον αναγνώστη για προσθήκη στην διήγηση. Με μερικούς συγγραφείς και εικονογράφους  το θαύμα γίνεται, αλλά είναι δύσκολο – σαν ρεσιτάλ πιάνου για τέσσερα χέρια.

    Ποια βιβλία σας θεωρείτε επίκαιρα για την εποχή που διανύουμε;

    «Στο Δάσος» για την δικτατορία, «Το Δάσος» για τις φωτιές, «Ο Μπεν, η Μου και τα Σκουπίδια» για την ανακύκλωση, «Ο Ωραίος Δαρείος» για τη διατροφή, «Επανάσταση1821», «Τα Αδέσποτα», «Το Βρωμοχώρι» για το περιβάλλον, «Η Ευρωζωική Κοινότητα» για την Ευρώπη και «Κοκός ο Εφοριακός» για το τι είναι η Εφορία.

    Με την Άλκη Ζέη με την οποία τη συνέδεε μια στενή φιλία και συνεργασία χρόνων..

     

    Όποιος γράφει οραματίζεται εικόνες και αν δεν είναι δικό σου το κείμενο, “τρέχα να τα βρεις”  με τον συγγραφέα. Έπειτα, η εικόνα στο παιδικό βιβλίο είναι τα ανείπωτα, τα παραπανίσια – ώθηση στον αναγνώστη για προσθήκη στην διήγηση

    Πώς αισθάνεστε που τόσοι πολλοί άνθρωποι σας λέμε ότι το όνομα σας είναι συνυφασμένο με τις αναγνώσεις της παιδικής τους ηλικίας;

    Ότι μεγάλωσα πολύ και ότι δεν πειράζει που δεν έχω δικά μου παιδιά. Βέβαια χαίρομαι πολύ, αλλά συνέρχομαι γιατί την εποχή που άρχισα να γράφω εγώ δεν κυκλοφορούσαν  τόσα πολλά και ωραία βιβλία, όπως σήμερα.

    Σκεφτήκατε ποτέ να δημιουργήσετε ένα βιβλίο για ενηλίκους;

    Μπορεί, για τα ενήλικα παιδιά  μου, αργότερα. Το σκέφτομαι.

    “Περιπέτειες στο μουσείο της Ακρόπολης”, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη

    Έχετε εξίσου θεατρικές σπουδές. Ποια είναι λοιπόν η σχέση σας με το θέατρο;

    Το θέατρο υπήρξε το δεύτερο πιο σημαντικό σχολείο της νεανικής μου ζωής. Έμαθα να ακούω τον λόγο, σαν μουσική που δεν σηκώνει φλυαρία, αλλά και τον ήχο της φωνής και την κίνηση, που παραπέμπει σε άλλα πολλά, που δεν λέγονται. Οικονομία, αλλά και επισήμανση της άλλης διάστασης.

    Με μερικούς συγγραφείς και εικονογράφους  το θαύμα γίνεται, αλλά είναι δύσκολο – σαν ρεσιτάλ πιάνου για τέσσερα χέρια.

    Το σχολικά σας χρόνια, έχετε επισημάνει, συνέβαλλαν καθοριστικά στην εξέλιξη σας. Ποια χαρακτηριστικά πιστεύετε κυρίως ότι οφείλει να έχει το σχολείο για να γίνουν τα παιδιά η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους;

    Δημοκρατία στην πράξη. Σεβασμό και αποδοχή στις διαφορετικές προσωπικότητες. Ελευθερία έκφρασης, γενναιόδωρη διδασκαλία.  Χώρος προστασίας και αναψυχής. Αυτά θυμάμαι απ’ το σχολείο μου.

    Να ψάξουμε να δούμε τι καλό σκαρώνει αυτή η δυσλεξία μέσα μας…

    Δε διστάζετε να μιλήσετε για τη δυσλεξία σας. Τι θα λέγατε στα παιδιά που έχουν να διαχειριστούν κάτι ανάλογο, αλλά και στους γονείς τους;

    Ότι σίγουρα αν κάτι τους λείπει, κάπου αλλού πάει και κρύβεται αυτή η δύναμη, αυτή η ενέργεια. Προσπαθούμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να μην κοιτάμε κάθε λέξη στο λεξικό (όπως εγώ, τώρα).  Παράλληλα, να ψάξουμε να δούμε τι καλό σκαρώνει αυτή η δυσλεξία μέσα μας.

    Σας χαρακτηρίζει η αέναη δημιουργικότητα, πείτε μας λοιπόν, τι έρχεται;

    Μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο μου για φέτος. Το «Περιπέτειες Στο Μουσείο της Ακρόπολης» μετά το «Επανάσταση 1821». Λέω να ξεκουραστώ, αν μ΄ αφήσει «η δυσλεξία μέσα μου», αλλιώτικα με περιμένει  ένα «Μεγάλο Μαύρο Πουλί που Νόμιζε πως Είναι Αεροπλάνο».

     

     

     

     

    Δείτε ΕΔΩ περισσότερα από το Kriti360.gr 

    googlenews Kriti360

    Ακολουθήστε το kriti360.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ