More

    Σταύρος Ζαγκανάς: Πάντα καταφέρνω και εκπλήσσω τον ίδιο μου τον εαυτό, ο οποίος είναι και ο μόνος αντίπαλός μου…

    Είναι από την Σπάρτη αλλά αισθάνεται ξεκάθαρα – και – Χανιώτης. Είναι ένας πετυχημένος δικηγόρος, αλλά τα τελευταία χρόνια, πρωταγωνιστεί σε επίπεδο πρωταθλητισμού πλέον,  στους αγώνες μεγάλων αποστάσεων. Ο λόγος για τον Σταύρο Ζαγκανά, ο οποίος στην ενδιαφέρουσα συζήτηση που κάναμε μαζί του, μάθαμε πολλά γι’ αυτόν αλλά και για τις δύσκολες ομολογουμένως ισορροπίες της καθημερινότητας σου. Όπως και να το κάνεις, το να αγωνίζεσαι  σε τόσο υψηλό επίπεδο και οι προπονήσεις σου καθημερινά, λόγω της φύσης της δουλειάς – από την οποίαν βιοπορίζεσαι – να σε αναγκάζει να τις  ξεκινάς μετά τις δέκα το βράδυ, μετά από ένα «πλήρες» δωδεκάωρο εργασίας, δεν το λες κι εύκολο! Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε καλύτερα τον Σταύρο…    

    Το επάγγελμα του δικηγόρου που ασκώ εδώ και 15 έτη. Αυτό με ολοκληρώνει ως άνθρωπο, από αυτό βιοπορίζομαι και σε αυτό αφιερώνω σχεδόν τη μισή μου ημέρα.

    Ο αθλητισμός υπήρχε πάντα στην ζωή σου, ή σου προέκυψε τα τελευταία χρόνια που σε βλέπουμε να «πρωταγωνιστείς» σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων);

    Πέραν του παιχνιδιού στις γειτονιές και τα υπαίθρια γήπεδα μπάσκετ της Σπάρτης μέχρι τα 15 μου, μόνο την 3ετία του λυκείου συμμετείχα στο εφηβικό τμήμα μιας νέο-ιδρυθείσας τότε (1994) ερασιτεχνικής ομάδας μπάσκετ στη Σπάρτη. Έκτοτε και για τα επόμενα 17 έτη (1997 και μέχρι το 2014 που έτρεξα τον πρώτο μου μαραθώνιο) συνεχίστηκε με συχνότητα 1 με 2 φορές μηνιαίως το παιχνίδι (μπάσκετ ή ποδόσφαιρο) με φίλους στην Αθήνα, όπου φοιτούσα αρχικά στη Νομική Σχολή και μετά εργαζόμουν ως δικηγόρος, και μετέπειτα στα Χανιά, όπου εγκαταστάθηκα αρχές του 2008. Άρα ο αθλητισμός στη ζωή μου και μάλιστα σε καθημερινή σχεδόν βάση υφίσταται τα τελευταία 5 χρόνια.

    «Με δεδομένο ότι εργάζομαι ως δικηγόρος από το πρωί μέχρι το βράδυ, οι προπονήσεις αυτές αναγκαστικά γίνονται τις βραδινές ώρες. Συνεπώς αναγκάστηκα να ελαττώσω τον ύπνο και να περιορίσω στο ελάχιστο την παρακολούθηση τηλεόρασης, τις ‘’βόλτες’’ με φίλους και το απλό χαλάρωμα στο σπίτι, ελέω προπονήσεων»

    Τι άλλαξε στην ζωή σου, άρα και στην καθημερινότητα σου, όταν ο αθλητισμός, απέκτησε για εσένα ρόλο πρωταγωνιστικό;

    Έπρεπε να βρω χρόνο και δυνάμεις για να προπονούμαι καθημερινά υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, υπό οποιεσδήποτε συγκυρίες (διακοπές, κλπ.) και μάλιστα να εκτελώ δομημένες πολύωρες και εξαντλητικές προπονήσεις. Με δεδομένο ότι εργάζομαι ως δικηγόρος από το πρωί μέχρι το βράδυ, οι προπονήσεις αυτές αναγκαστικά γίνονται τις βραδινές ώρες. Συνεπώς αναγκάστηκα να ελαττώσω τον ύπνο και να περιορίσω στο ελάχιστο την παρακολούθηση τηλεόρασης, τις ‘’βόλτες’’ με φίλους και το απλό χαλάρωμα στο σπίτι, ελέω προπονήσεων. ‘’Ευτυχώς’’ οι τραυματισμοί και η εξ αυτών αποχή από τις προπονήσεις με ξαναφέρνουν για λίγο κοντά με τις παλιές μου συνήθειες και μου επιτρέπουν αναγκαστικά να ξεκουραστώ.

    Πόσο… απέχει ή καλύτερα που διαφέρει η ζωή ενός δικηγόρου, από αυτή ενός αθλητή, του δικού σου πλέον επιπέδου;

    Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο χρόνος από κάθε άποψη. Ένας αθλητής στο δικό μου επίπεδο είναι σίγουρα πολύ νεότερός μου και είναι ως επί το πλείστον επαγγελματίας, που σημαίνει ότι βιοπορίζεται μόνο από το τρέξιμο (μέσα από χορηγίες, αμοιβές από αθλητικά σωματεία, κλπ.). Κάποιοι άλλοι αθλητές έχουν κάποια θέση στο δημόσιο τομέα, λόγω των επιδόσεών τους, ή τυχαίνει να απασχολούνται στο δημόσιο τομέα, με συνέπεια να έχουν πολύμηνες άδειες για χάρη των προπονήσεών τους. Συνεπώς, η περίπτωσή μου, που απλά κάθε βράδυ προσπαθώ να ‘’χωρέσω’’ την προπόνησή μου μετά τη δουλειά μου, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την περίπτωση όλων των άλλων αθλητών στο επίπεδό μου, οι οποίοι έχουν όλη την ημέρα για την προπόνησή τους, την σωστή αποκατάσταση, την σωστή διατροφή, την επίσκεψη σε φυσιοθεραπευτές, κλπ.

    Το τρέξιμο είναι και θα παραμείνει το αγαπημένο μου ‘’χόμπι’’, ασχέτως εάν οι επιδόσεις μου είναι επαγγελματικού επιπέδου.

    Οι εν λόγω αθλητές έχουν τον χρόνο να κατανέμουν την καθημερινή τους προπόνηση σε πρωί και απόγευμα, να πηγαίνουν για κάποιους μήνες σε προπονητικά κέντρα στην Ελλάδα ή το εξωτερικό, να κάνουν ενδυνάμωση σε γυμναστήρια, να καθοδηγούνται από επαγγελματίες προπονητές, να έχουν την καθημερινή συνδρομή φυσιοθεραπευτών, διατροφολόγων, αθλητικών σωματείων, ιατρικών και διαγνωστικών κέντρων, κλπ.. Εκ των ανωτέρω προκύπτει και το δευτερεύων σημαντικό πρόβλημα που είναι η μοναξιά σε όλη αυτή την προσπάθειά μου, η οποία δεν συνοδεύεται από τα παραπάνω εκτεθέντα, και συνεπώς απαιτεί την επίδειξη επιπλέον ψυχικής δύναμης και θέλησης.

    Ποια δραστηριότητα «επικρατεί» μέσα σου, η δικηγορία ή ο αθλητισμός;

    Σίγουρα το επάγγελμα του δικηγόρου που ασκώ εδώ και 15 έτη. Αυτό με ολοκληρώνει ως άνθρωπο, από αυτό βιοπορίζομαι και σε αυτό αφιερώνω σχεδόν τη μισή μου ημέρα. Το τρέξιμο είναι και θα παραμείνει το αγαπημένο μου ‘’χόμπι’’, ασχέτως εάν οι επιδόσεις μου είναι επαγγελματικού επιπέδου.

    «Αισθάνομαι τόσο Χανιώτης όσο με αισθάνονται Χανιώτη οι γηγενείς Χανιώτες. Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι υπάρχουν πολλές φορές που οι Χανιώτες με θεωρούν Σπαρτιάτη και οι Σπαρτιάτες με θεωρούν Χανιώτη. Το σίγουρο όμως είναι ότι είμαι ένας Σπαρτιάτης που ζει τα τελευταία 11 χρόνια στα πανέμορφα Χανιά»

     

    Πίστευες ποτέ πως θα  φτάσεις να αγωνίζεσαι σε τόσο υψηλό επίπεδο; Έχεις φτάσει στο σημείο οι δικοί σου χρόνοι, να συγκαταλέγονται ανάμεσα στους κορυφαίους σε εθνικό επίπεδο;

    Φυσικά και δεν το πίστευα. Δεν το είχα καν σκεφτεί. Ήταν κάτι ουτοπικό. Εξάλλου ήμουν ήδη 35 ετών κατά τα τέλη Μαρτίου του 2014, όταν ‘’έκοψα’’ το τσιγάρο, προκειμένου να μην αυξηθεί το σωματικό μου βάρος, και χωρίς κανένα στιβικό ή άλλο αθλητικό υπόβαθρο ξεκίνησα απλά να τρέχω λίγο. Η ενασχόληση με το μπάσκετ ή κάποια άλλη μορφής ομαδικής άθλησης, είχε διακοπεί βιαίως από το 2013 λόγω μόνιμου τραυματισμού στο αριστερό μου γόνατο. Η ανάγκη για στοχοθεσία στη ζωή μου με οδήγησε να συμμετάσχω με ελάχιστες προπονήσεις στον πρώτο μου μαραθώνιο το 2014. Η ανέλπιστα τότε καλή επίδοσή μου με οδήγησαν να δω λίγο πιο σοβαρά την άθληση μέσα από το τρέξιμο. Η μετέπειτα, κατά το έτος 2015, επίσης καλή επίδοσή μου με οδήγησε να εντάξω το τρέξιμο στην καθημερινότητά μου. Κάποιες αποτυχίες κατά το 2016 και το 2017 με έφεραν κοντά με τον πρώτο μου προπονητή Σταμάτη Παπαδάκη και τις πρώτες μου δομημένες προπονήσεις. Ο εμπειρικός αυτός προπονητής μου από το Ηράκλειο εξακολουθεί να με καθοδηγεί μέχρι σήμερα.

    Πρόλαβα προ 15ετίας και φόρεσα το «κουστούμι» του δικηγόρου, μέσω του οποίου βιοπορίζομαι…

     

    Όταν παίζεις με τα όριά σου και δίχως χρόνο για σωστή αποκατάσταση λόγω εργασίας, πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος τραυματισμού.

    Περιέγραψε μας μια τυπική ημέρα που ο δικηγόρος Σταύρος «συναντιέται» με τον αθλητή…

    Κατά τις καθημερινές στις 8:00 το πρωί σημαίνει εγερτήριο. Κατευθείαν οδεύω προς τα δικαστήρια και το γραφείο, όπου παραμένω έως τις 9:30 περίπου το βράδυ, φροντίζοντας να έχω ήδη λάβει στο ενδιάμεσο ένα πρωινό και ένα γεύμα. Κατά τις 10:00 περίπου το βράδυ βρίσκομαι στο γήπεδο στίβου των Χανίων, όπου και πραγματοποιώ προπονήσεις από 12 έως 30 χλμ. Μετά τα μεσάνυχτα φροντίζω και λαμβάνω το δείπνο μου και κατά τις 3:00 τα ξημερώματα κοιμάμαι. Ευτυχώς τα Σαββατοκύριακα εργάζομαι σαφώς λιγότερο και έχω το χρόνο να κοιμηθώ λίγο παραπάνω, να προπονηθώ στο φως της ημέρας και να αφιερώσω χρόνο στη κοπέλα μου και στους φίλους μου.

    Παρά το γεγονός ότι η πορεία σου, έχει πολλά από τα «χαρακτηριστικά» ενός επαγγελματία αθλητή, εσύ ουδέποτε μέχρι σήμερα, δεν επιχείρησες να «φορέσεις» το… συγκεκριμένο κοστούμι. Γιατί..;

    Καταρχάς διότι πρόλαβα προ 15ετίας και φόρεσα το κουστούμι του δικηγόρου, μέσω του οποίου βιοπορίζομαι. Το τρέξιμο είναι και θα παραμείνει το ‘’χόμπι’’ μου. Πέραν τούτου, στα 35 μου που έτυχε να ξεκινήσω δειλά δειλά το τρέξιμο, δεν θα μπορούσα να εγγραφώ σε Αθλητικό Σωματείο, αφού οι εγγραφές σε αθλητικά σωματεία γίνονται δεκτές έως την ηλικία των 35 ετών, σύμφωνα με τους κανονισμούς του ΣΕΓΑΣ. Στον παρελθόν, όπως προειπώθηκε, δεν είχα καμία σχέση με τον αθλητισμό. Μη έχοντας εγγραφεί σε αθλητικό σωματείο, χωρίς δηλαδή να έχεις Δελτίο Αθλητή, δεν μπορείς να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τρέξιμο, αφού δεν μπορείς να συμμετέχεις σε αγώνες για το πανελλήνιο πρωτάθλημα συλλόγων, να εκπροσωπήσεις την Ελλάδα σε αγώνες στο εξωτερικό και γενικά δεν μπορείς να θεωρείσαι επίσημα αθλητής.

    Με φίλους και συναθλητές του

    Εξακολουθείς να έχεις «απάτητες» αθλητικές κορυφές;

    Δεν το γνωρίζω. Ίσως ναι. Την ίδια απάντηση όμως θα έδινα και εάν με ρωτούσατε και τα προηγούμενα χρόνια. Πάντα καταφέρνω και εκπλήσσω τον ίδιο μου τον εαυτό, ο οποίος είναι και ο μόνος αντίπαλός μου. Φυσικά όλα απαιτούν σκληρή δουλειά, χρόνο και θυσίες και δεν μπορώ να αντιληφθώ πλέον κατά πόσο μπορώ να κάνω επιπλέον θυσίες και να βρω επιπλέον χρόνο. Η ζωή που κάνω μέχρι τώρα με δικηγορία και αθλητισμό υψηλού επιπέδου σίγουρα δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ ακόμη. Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όταν παίζεις με τα όριά σου και δίχως χρόνο για σωστή αποκατάσταση (ξεκούραση, ύπνος, φυσιοθεραπείες, κλπ.) λόγω εργασίας, πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος τραυματισμού. Ήδη τα έτη 2017 και το 2018, μετά τη συμμετοχή μου τον Νοέμβριο εκάστου έτους στον Μαραθώνιο της Αθήνας, αντιμετώπισα πρόβλημα τραυματισμού, το οποίο με άφησε εκτός προπονήσεων περί το 4μηνο κατ’ έτος. Τα πάντα στη ζωή έχουν και το τίμημά τους. Ίδωμεν λοιπόν για τη συνέχεια…

    Η πρώτη θέση σε μια μεγάλη διοργάνωση είναι προϊόν σκληρής δουλειάς και δεν θέλεις με τίποτα να την ανταλλάξεις!

     

    Πόσο Χανιώτης αισθάνεται πλέον ο Σταύρος Ζαγκανάς;

    Αισθάνομαι τόσο Χανιώτης όσο με αισθάνονται Χανιώτη οι γηγενείς Χανιώτες. Αξιοσημείωτο όμως είναι ότι υπάρχουν πολλές φορές που οι Χανιώτες με θεωρούν Σπαρτιάτη και οι Σπαρτιάτες με θεωρούν Χανιώτη. Το σίγουρο όμως είναι ότι είμαι ένας Σπαρτιάτης που ζει τα τελευταία 11 χρόνια στα πανέμορφα Χανιά, τα οποία με έχουν αγκαλιάσει κοινωνικά και επαγγελματικά.

    «Κάθε βράδυ προσπαθώ να ‘’χωρέσω’’ την προπόνησή μου μετά τη δουλειά μου, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την περίπτωση όλων των άλλων αθλητών στο επίπεδό μου, οι οποίοι έχουν όλη την ημέρα για την προπόνησή τους, την σωστή αποκατάσταση, την σωστή διατροφή, την επίσκεψη σε φυσιοθεραπευτές, κλπ»

     

    Την πρωτιά σε μια μεγάλη διοργάνωση με τι θα την άλλαζες και με ποιον αν σου δινόταν η δυνατότητα θα την «μοιραζόσουν»;

    Δύσκολη η ερώτηση όσον αφορά στο πρώτο της σκέλος, διότι η πρώτη θέση σε μια μεγάλη διοργάνωση είναι σίγουρα προϊόν σκληρής και επίπονης δουλειάς και δεν θέλεις με τίποτα να την ανταλλάξεις. Σίγουρα όμως θα την αντάλλασα με την υγεία (ψυχική και σωματική) τόσο τη δική μου όσο και των αγαπημένων μου προσώπων. Θα την μοιραζόμουν δε με τα αγαπημένα μου πρόσωπα, τα οποία έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι τόσο από πλευράς ηθικής υποστήριξης όσο από πλευράς έμπρακτης στήριξης. Ιδιαίτερη μνεία δε πρέπει να γίνει στους αδερφικούς μου φίλους μου σε Σπάρτη, Χανιά και Αθήνα,  στη κοπέλα μου, στον προπονητή μου, στον έμπρακτο βοηθό μου στις προπονήσεις Αντώνη Κωστάκη και στα υπόλοιπα μέλη της δρομικής μας παρέας – ομάδας στα Χανιά «GIA DESIMO».

    Μια από τις δυνατές και ανθρώπινες στιγμές της αθλητικής του πορείας…

     

     

     

     

     

     

    Δείτε ΕΔΩ περισσότερα από το Kriti360.gr 

    googlenews Kriti360

    Ακολουθήστε το kriti360.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ