Οι πρώτες βροχές, έκαναν την εμφάνισή τους. Τα παράθυρα στα υπνοδωμάτιά μας, ξεκίνησαν να κλείνουν σιγά – σιγά, οι πρώτες κουβερτούλες και ζακέτες έκαναν την εμφάνισή τους.
Γράφει η Ελευθερία Χαχλαδάκη
Οι παρέες μαζεύονται σε σπίτια, τα επιτραπέζια βγαίνουν από τα ντουλάπια, βγαίνεις στο μπαλκόνι και αισθάνεσαι την ψύχρα να τυλίγει το σώμα σου. Έχεις όρεξη να βάλεις μία ταινία να παίζει, να αράξεις βλέποντας μία καινούργια σειρά όλο το σαββατοκύριακο.
Για κάποιους, οι αλλαγές των εποχών, σημαίνουν καινούργια ξεκινήματα, νέες αρχές, κάποιοι άλλοι μελαγχολούν γιατί αφήνουμε πίσω μας το καλοκαίρι, τις διακοπές και την ανεμελιά..
Όμως η ζωή μας, είναι μία διαρκής συνέχεια..
Δεν έχουμε ανάγκη τα καλοκαίρια, τα σαββατοκύριακα, τον ήλιο, τις διακοπές, για να νιώσουμε χαρούμενοι. Δεν έχουμε ανάγκη τα καινούργια ξεκινήματα, για να αισθανθούμε δημιουργικοί.
Κάθε εποχή, έχει τις ομορφιές της. Κάθε ημέρα, έχει τον αγώνα της.. τις δυσκολίες της και τις πιο ευχάριστες στιγμές της.. κάθε στιγμή, έχει την ανάσα της, που όσο την έχεις, έχεις και κάθε λόγο να νιώθεις ευγνωμοσύνη.
Τα δικά μας «δεδομένα», είναι «ζητούμενα» για κάποιους άλλους ανθρώπους.
Το να μπορείς να ξυπνάς το πρωί, να πηγαίνεις στη δουλειά σου, να έχεις μία δουλειά για να πας.. το να μπορείς να επιστρέφεις σε ένα ζεστό σπιτικό μετά από αυτήν, το να σε περιμένει μία οικογένεια ή κάποιος δικός σου άνθρωπος, το να έχεις εξασφαλισμένο ένα πιάτο φαγητό ή να έχεις τη δυνατότητα να αγοράσεις υλικά για να το φτάξεις.. το να μπορείς να ντυθείς, να πλυθείς, να ξαπλώσεις σε ένα κρεβάτι και να ησυχάσεις, δεν είναι μόνο μία ρουτίνα, την οποία επιβάλλεται να σπάμε που και που – όπως μας λένε οι ψυχολόγοι – αλλά σπουδαία επιτεύγματα, για τα οποία πρέπει να νιώθουμε αληθινά τυχεροί που τα έχουμε, όσοι τα έχουμε.
Το να έχεις έστω κι έναν αληθινό φίλο να μοιράζεσαι τη ζωή σου, τις ανησυχίες σου, τα άγχη σου, τους φόβους σου, τα προβλήματα και τις χαρές σου.. το να μπορείς να πας μία εκδρομή, μία βόλτα, το να έχεις τη δυνατότητα να απολαμβάνεις τον ουρανό, τον ήχο και τη μυρωδιά της βροχής, τις εποχές, τις νύχτες, τις ημέρες, το να νιώθεις τα συναισθήματα να γεμίζουν το είναι σου, το να θυμώνεις, το να δακρύζεις, το να γελάς, να χαίρεσαι, το να μπορείς να εκφράζεσαι και να απολαμβάνεις την ειρήνη ακόμα και με τα λίγα που έχεις, είναι «πράγματα» που τα θεωρούμε κάθε φορά δεδομένα, αλλά δεν είναι, γιατί κάποιοι άνθρωποι στον κόσμο και κάποιοι άλλοι ακριβώς δίπλα μας, δεν τα έχουν.
Όταν όλα τα παραπάνω δε, συνδυάζονται και με υγεία, ή με προβλήματα που την αφορούν αλλά είναι αντιμετωπίσιμα, τότε πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου αληθινά τυχερό!
Ας σταματήσουμε λοιπόν να γκρινιάζουμε, να παραπονιόμαστε, να επιθυμούμε διαρκώς κι άλλα..
Κι άλλα χρήματα, κι άλλο καλοκαίρι, κι άλλες διακοπές, κι άλλη δουλειά, κι άλλο σπίτι, κι άλλο αυτοκίνητο, κι άλλα ρούχα.. κι ας εστιάσουμε σε όλα όσα έχουμε και μπορούμε όλοι μας να χάσουμε ανά πάσα στιγμή.
Ας εστιάσουμε σε λίγη περισσότερη ζωή κι ακόμα περισσότερη ευγνωμοσύνη!
Ας αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα που ήρθε, ας φανούμε δυνατοί κι αν έρθει κι άλλο αμέσως μετά, ας μην πούμε «γιατί σε εμένα..;»! Γιατί κάποιος άλλος εκεί έξω, θα παρακαλούσε για τα δικά μας προβλήματα, αντί για τα δικά του.
Χρειάζεται θάρρος και τόλμη η ζωή!
Κι εγώ η ίδια που γράφω αυτές τις γραμμές, χάνω συχνά τις δυνάμεις μου και έρχομαι αντιμέτωπη με τα σκοτάδια μου κι αν δεν είχα τη δύναμη της ψυχής μου, τους δικούς μου και την καλύτερή μου φίλη να μιλήσω και να με τραβήξουν στο «φως», πιθανότα να μην μπορούσα και να γράψω αυτές τις γραμμές, αυτές τις προτροπές!
Σήκω..σήμερα! Χωρίς να κοιτάς αν είναι Δευτέρα, Τετάρτη ή Κυριακή και κάνε αυτό που πρέπει να κάνεις, χωρίς αναβολή.. Δες αυτόν που επιθυμείς, κάνε τη βόλτα που δεν έκανες, μύρισε τη βροχή που πέφτει στο χώμα, πες το σ’ αγαπώ που φοβάσαι να πεις για να μην πληγωθείς, γέλασε με το αστείο, δάκρυσε με αυτό που σε θλίβει, βάλε τα όρια σου, ξεσκάρταρε τους ανθρώπους της ζωής σου, συγχώρησε εκείνους που σε πλήγωσαν και πήγαινε παρακάτω με αυτούς που απέδειξαν ότι αξίζουν να έχουν θέση στη ζωή σου, τόλμησε, διεκδίκησε αυτό που θέλεις, αυτόν που θέλεις, προσπάθησε κι αν αποτύχεις, αν κουραστείς, πίστεψέ με, δεν πειράζει! Όταν αληθινά κουραστείς, πάρε την ανάσα που χρειάζεσαι, γιατί είσαι άνθρωπος κι εσύ, είμαι άνθρωπος κι εγώ, είμαστε άνθρωποι όλοι μας και είναι μέσα στη ζωή κι ο πόνος και η θλίψη και ο φόβος και η αγωνία και η ανάγκη να απομακρυνθείς, να μείνεις μόνος και να ανασυνταχθείς!
Όμως, φρόντισε να ζεις! Όποια κι αν είναι η εποχή, όποιο κι αν είναι το συναίσθημά σου, φρόντισε να το ζεις και να το εκφράζεις.. και να παλεύεις πάντα για να διεκδικήσεις όλα όσα σου αξίζουν ! Δεν σου υπόχομαι ότι θα καταφέρεις όλα όσα ονειρεύεσαι, σου υπόχομαι όμως ότι ακόμα και μέσα από τις μεγαλύτερες αποτυχίες και ήττες σου, θα νιώσεις πιο δυνατός από ποτέ!
Τη ζωή, δεν την τρομάζει ο καιρός! Προχωράει και σε περιμένει να τη ζήσεις!
