Οι άνθρωποι, απαρχής του κόσμου, έρχονταν πάντα κοντά! Είχαν πάντα ανάγκη τη συντροφικότητα για να μπορούν να ζουν.
Γράφει η Ελευθερία Χαχλαδάκη
Ο έρωτας, είναι συνήθως εκείνος που ευθύνεται για την ένωση των ανθρώπων. Άλλοτε τυφλώνει, παθιάζει και μπερδεύει και άλλοτε σμίγει αξίες, όνειρα και ζωές.
΄Αλλες φορές πάλι, οι άνθρωποι επενδύουν στην αγάπη, στο συμβατό, στο ταίριασμά τους! Ψάχνουν να συναντήσουν στο πρόσωπο του συντρόφου τους, μία ολόκληρη κοινή ζωή.
Κι όσο υπάρχουν εκείνοι που βρίσκουν το ταίρι τους για πάντα, θα υπάρχουν κι εκείνοι που στη διαδρομή, πληγώνονται, συγκρούονται, φθείρονται από την καθημερινότητα και τη συνήθεια, αφήνονται και επηρεάζονται από εξωτερικούς παράγοντες ή πολύ απλά αλλάζουν…
Γιατί, ναι! Οι άνθρωποι αλλάζουμε, μέρα την ημέρα..στιγμή τη στιγμή.. Υπάρχουν εκείνοι που επενδύουν στον εαυτό τους και εξελίσσονται προς το καλύτερο, όπως κι εκείνοι στους οποίους συμβαίνει το ανάποδο, αλλά κανένας μας δεν μένει στάσιμος στο χθες του, ότι κι αν αυτό συνεπάγεται!
Κι όσο θα υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις που μας φέρνουν κοντά, άλλο τόσο θα υπάρχουν και αιτίες που μας χωρίζουν!
Αίτιες χωρισμού, μπορεί να αποτελούν συνειδητές συνθήκες, όπως είναι για παράδειγμα το γεγονός της εξέλιξής ή της αλλαγής μας, το γεγονός ότι ο έρωτας ξεφτίζει με το πέρασμα του χρόνου ή τον αφήνουμε στην τύχη του, προβλήματα της καθημερινότητας, επαγγελματικά, οικονομικά, οικογενειακά (δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε επεμβατικούς γονείς οι οποίοι καταστρέφουν τις ζωές των ενήλικων παιδιών τους)..
Όλες οι παραπάνω περιπτώσεις και πόσες ακόμα, κουράζουν ψυχικά!
Και όταν κάποιος είναι κουρασμένος, μπορεί να ανοίξει παράθυρα σε ανήθικες σκέψεις..
Στην απάτη, στην εγκατάλειψη, στη φυγή!
Ως συνήθως δεν είμαι εδώ για να κρίνω, ούτε και γράφω αυτές τις γραμμές για να εξετάσω τους λόγους που χωρίζουν τα ζευγάρια!
Μπορεί να είμαι άνθρωπος του “για πάντα”, μπορεί να πιστεύω στην προσπάθεια μέχρι τέλους και στο ότι τα προβλήματα ενώνουν και δεν διχάζουν, αλλά συγχρόνως πιστεύω βαθιά, ότι κανένας δεν πρέπει να υπομένει μία ζωή, η οποία έχει πάψει από καιρό να είναι συνυφασμένη με την ευτυχία, το χαμόγελο και τις αξίες που διέπουν τον καθένα από εμάς.
Όταν οι άνθρωποι χωρίζουν, για τους λόγους που μονάχα εκείνοι γνωρίζουν – και που δεν χρειάζεται να τους εξηγήσουν και σε κανέναν άλλον – οφείλουν ( αφού δώσουν το χρόνο στην ψυχή τους να ιαθεί ), να πάνε παρακάτω.
Και αυτό σαφέστατα μπορεί να σημαίνει ότι μπορεί η καρδιά τους να ξανανιώσει δυνατά συναισθήματα για κάποιον άλλον, μπορεί όμως και να σημαίνει μία συνειδητά μοναχική συνέχεια, αλλά σίγουρα και στις δύο επιλογές, αυτό να συνεπάγεται επί της ουσίας ζωή.
Και αυτό, σημαίνει επένδυση στη στιγμή, φίλοι, μοίρασμα, αλήθεια, φλερτ, χαμόγελα, αστεία, ταξίδια, εμπειρίες, γέλια, εκδρομές, δουλειά, προσπάθεια, εσωτερική εξέλιξη, σκέψη, συνειδητότητα, επιλογές, ξεσκαρτάρισμα, αποδοχές, απορρίψεις.
Σε καμία περίπτωση όμως, εμμονή στο παρελθόν, επαναδιεκδίκησή του ή “στροβιλίσματα” τριγύρω του.
Ότι έκανε τον κύκλο του, έκλεισε και πάει. Πέρασε και ανήκει στη θέση που του πρέπει και αυτή λέγεται παρελθόν. Κρατάμε από εκείνο τις όμορφες στιγμές – γιατί όσο κι αν μας πλήγωσε ή το πληγώσαμε – σίγουρα ζήσαμε και τέτοιες, θυμόμαστε τις καλές αναμνήσεις και σε καμία περίπτωση, δεν του επιτρέπουμε χώρο στο σήμερά μας, “δηλητηριάζοντας” οτιδήποτε το ορίζει.
Αυτή είναι η ζωή μας! Και είναι μία..μοναδική και ανεπανάληπτη..!
Συμβαίνει να μην “πετύχει” να βρούμε με την πρώτη, τον άνθρωπο που αληθινά προορίζεται για εμάς.
Κάποιοι ξεπερνούν τις δυσκολίες μαζί, κάποιοι άλλοι όμως “βαλτώνουν”! Το σίγουρο όμως είναι, ότι σε καμία περίπτωση, κανένας μας δεν ήρθε στον κόσμο, για να πιέζεται ή για να πιέζει και να “τραβάει” καταστάσεις “από τα μαλλιά”,μόνο και μόνο για να μην τον κρίνει ο κόσμος με το μεγάλο στόμα του, ή για το χατήρι των παιδιών του ή για να μην έχει την ταμπέλα του χωρισμένου!
Αν το μαζί, αποκτήσει ρωγμές που δεν συγκολλώνται, χάραξε μία νέα διαδρομή.. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά για μία καινούργια ζωή…
Αρκεί να είναι η ΖΩΗ που σου ΑΞΙΖΕΙ! Μην συμβιβαστείς ποτέ, με τίποτα λιγότερο από αυτήν!
