Τον παπα – ΠΑΟΚ, κατά κόσμον πατέρα Χρήστο Μήτσιο, τον έμαθα – όπως ο περισσότερος κόσμος – μέσα από το διαδίκτυο και από τηλεοπτικές εκπομπές στις οποίες έχει κάνει την εμφάνισή του.
Σε κερδίζει με το χαμόγελό του, το αφοπλιστικό του χιούμορ, την γλυκιά του ματιά και τη σοβαρότητά του στα πράγματα στα οποία είναι επιβεβλημένο να την επιδείξει.
Τον πατέρα Χρήστο, τον γνώρισα δια ζώσης το καλοκαίρι που πέρασε.
Παρ’ όλο που είμαι ένας άνθρωπος ιδιαίτερα θρήσκος και πιστεύω στο Θεό και στους Αγίους με τον δικό μου προσωπικό τρόπο, η σχέση μου με τους ιερείς, δεν είναι ιδιαίτερα καλή.
Όταν είσαι σκεπτόμενος άλλωστε, δύσκολα μπορεί να σε πείσει κάποιος για την αγνότητα της ψυχής του, την καλή του πρόθεση και την ειλικρινή του διάθεση να σε ακούσει και να σε βοηθήσει συμβουλεύοντάς σε, αντικειμενικά και με γνώμονα μονάχα την αγάπη.
Έχω χρόνια τον ίδιο πνευματικό – γιατί πιστεύω στην δύναμη της εξομολόγησης, αρκεί να υφίσταται με έναν ιερέα που η ψυχή μας κουμπώνει με τη δική του – και σε περιόδους που προσωπικοί λόγοι με κράτησαν μακριά από την εκκλησία και το ιερό αυτό μυστήριο – δεν θέλησα και μιλώντας σας με το χέρι στην καρδιά, δεν νομίζω να θελήσω και ποτέ να μιλήσω σε κάποιον άλλον ή να τον αντικαταστήσω…θα προτιμούσα σίγουρα να μιλήσω στην εικόνα της Παναγίας, του Χριστού ή του αγαπημένου μου Αγίου.
Η μοναδική περίπτωση που θα μπορούσα να μιλήσω με κάποιον άλλλον πνευματικό άνθρωπο, είναι αυτή του πατέρα Χρήστου.
Αρκούσαν πέντε και μοναδικά λεπτά μαζί του, για να γεμίσουν τα μάτια μου δάκρυα, για να ταπεινώσω μπροστά του την ψυχή μου και για να νιώσω ότι την ξεκουράζω κάπου, ακουμπώντας την στα χέρια του.
Ζούμε σε μία πολύ σκληρή εποχή, ακούγονται διαρκώς πολλά για πολλούς, μεταξύ των οποίων και για ιερείς.
Δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που κρίνουν και υψώνουν το δάχτυλο για να συκοφαντήσω.
Περιμένω από τη δικαιοσύνη να κάνει σωστή τη δουλειά της και να αποδειχτούν σε κάθε περίπτωση όλα όσα ακούγονται.
Δεν μπορώ όμως να μην παραδεχτώ, ότι αυτές οι πληροφορίες, δημιουργούν ρωγμές στην πίστη και στην εμπιστοσύνη των ανθρώπων απέναντι στην εκκλησία και στους εκπροσώπους της.
Ο κόσμος, έχει ουσιαστική ανάγκη την απλότητα και την ταπείνωση.
Ο πατέρας Χρήστος, έχει μία τρυφερότητα στον τρόπο που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους.
Έχει μία γλυκύτητα στο λόγο του, μία μεγάλη και βαθιά αγκαλιά για όλους, έχει τον τρόπο του να σε κοιτάξει με τα μεγάλα και ειλικρινή του μάτια και να νιώσεις ότι σε καταλαβαίνει. Σε καμία περίπτωση δεν χωράει μέσα στα όρια των τυπικών ιερέων που με την ξύλινη γλώσσα τους, την σοβαροφάνεια και την αυστηρότητά τους, διώχνουν τους ανθρώπους από την πίστη τους προς το Θεό.
Ο Θεός, είναι ελπίδα, είναι λύτρωση, είναι απάγκιο, είναι ανιδιοτελής αγάπη και ο πατέρας Χρήστος, στέκεται ταπεινά μπροστά σου και γίνεται παράδειγμα όλων αυτών, για να σου τα θυμίσει.
Αν κάνεις κίνηση να του φιλήσεις το χέρι, θα το απομακρύνει διακριτικά και θα φιλήσει το δικό σου πολλές φορές, δείχνοντάς σου, ότι δεν είναι ούτε σπουδαιότερος, ούτε καλύτερός σου.
Πέντε λεπτά μαζί του, με έκαναν να κατανοήσω και να συνειδητοποιήσω γιατί άνθρωποι από όλη τη χώρα, σπεύδουν να τον συναντήσουν και να μιλήσουν μαζί του.
Είναι από τις περιπτώσεις ιερέων που τιμούν το ράσο τους, το λειτούργημά τους και τον τίτλο που φέρει.
Κλείνοντας, έχω να πω κάτι που ίσως ακουστεί βαρύγδουπο και υπερβολικό.
Πιστεύω βαθιά πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος και ιερέας, είναι ένας σύγχρονος Άγιος.
Και αν αναρωτιέστε γιατί ξεστομίζω κάτι τόσο μεγάλο, θα σας απαντήσω το εξής…
Τί ακριβώς αλήθεια πιστεύετε ότι ήταν οι Άγιοι..; Γιατί εγώ προσωπικά, πιστεύω ότι δεν ήταν τίποτε παραπάνω από αγνές ψυχές που απαρνήθηκαν την αμαρτία, αφιερώθηκαν με σθένος στην ύπαρξη του Θεού και στην βοήθεια των συνανθρώπων τους, τόσο, ώστε Εκείνος να τους ευλογήσει και να τους αξιώσει με τη δύναμη των θαυμάτων.
Και αν δεν έχει σημειωθεί πουθενά στα δεφτέρια εμάς των ανάξιων κάποιο γνωστό θαύμα που έχει κάνει ο πατέρας Χρήστος, θα σας έλεγα απλά, ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο, από το να δέχεται την ψυχούλα σου κάποιος όπως ακριβώς είναι και να φεύγεις λυτρωμένος και ήρεμος από τη συνάντησή σου μαζί του.
Το καλό και το καλό, υπάρχει και κατοικεί μέσα στις ψυχές όλων μας.
Εν δυνάμει, είμαστε και μπορούμε να γίνουμε τα πάντα… γιατί όλα είναι θέμα επιλογών.
Πατέρα Χρήστο, να είσαι πάντα καλά, υγιής και δυνατός!
Να φωτίζεις με το χαμόγελό σου τα μονοπάτια και τις ζωές των ανθρώπων!
Είμαι σίγουρη ότι η ψυχή σου, θα υπάρχει αέναη στο χρόνο, κοντά στο Θεό που τόσο αγαπάς, μόνο και μόνο γιατί δεν έκρινες ποτέ κανέναν και γιατί βοήθησες τόσες υπάρξεις να συναντήσουν το δημιουργό Τους.
Αποτελείς έμπνευση και παράδειγμα ιερέα και ανθρώπου, μέσα σε έναν κόσμο που “βρωμάει” από την υποκρισία και την ψευτιά!
