Χρόνια πριν, η ανθρωπότητα είχε προβλέψει ένα δυσοίωνο μέλλον που θα ερχόταν, με χαρακτηριστικά περιβαλλοντικής καταστροφής και κοινωνικής πτώσης.
Γράφει η Ελευθερία Χαχλαδάκη
Αυτή η πρόβλεψη, γίνεται πραγματικότητα.
Ένας δυστοπικός κόσμος, είναι γεγονός! Από τη μία, μία παράλληλη παραπραγματικότητα στην οποία οι άνθρωποι μπορούν να ζουν, και από την άλλη, η πραγματική ζωή.. Ένα ταξίδι, ανάμεσα σε δύο κόσμους..
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δύο άνθρωποι, συναντιούνται καθημερινά στο ίδιο σημείο, την ίδια ώρα και ερωτεύονται ο ένας τον άλλον, ξανά και ξανά..γιατί τον έρωτα, οι άνθρωποι πάντα τον αποζητάμε και γιατί η δύναμή του, είναι τεράστια..
Ο Θάνασης Τριαρίδης, γράφει ένα εξαιρετικό κείμενο, για ένα μέλλον που φαντάζει πιο κοντινό από ποτέ..μία «μελέτη» για τον άνθρωπο, την εξέλιξή του, το ταξίδι του ανάμεσα σε δύο κόσμους, τον χώρο, τον χρόνο και το απόλυτο της αγάπης!
Η Έφη Μεράβογλου, προσεγγίζει με μία σύγχρονη ματιά αυτό το έργο – ύμνος του Θανάση Τριαρίδη και με αμέτρητες πρόβες, παίρνει το αποτέλεσμα που επιθυμούσε για να του δώσει σάρκα και οστά επί σκηνής..
Μία σκηνή του θεάτρου ΕΡΓΟΤΑΞΙΟΝ, εντελώς φουτουριστική, που σε ταξιδεύει από την πρώτη κιόλας στιγμή, πριν καν υποδεχτεί τους ηθοποιούς..
Ιωάννα Πηλιχού και Στέλιος Πετράκης, σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας!
Τί να πει κανείς άλλωστε για αυτά τα εξαιρετικά και ταλαντούχα παιδιά, που με ήθος και υψηλά επίπεδα αξιοπρέπειας, κινούνται στο χώρο τους και «μιλάνε» μόνο μέσα από τη σκληρή δουλειά τους ;
Για εμένα προσωπικά, ένας εξαιρετικός ηθοποιός, δεν είναι μόνο το ταλέντο που εισπράττει ο θεατής παρακολουθώντας τον, αλλά και το πόσο σπουδαίος, αληθινός, ενσυναισθητικός και ηθικός άνθρωπος είναι!
Η Ιωάννα και ο Στέλιος, αξίζουν μία μεγάλη «αγκαλιά» και μία βαθιά υπόκλιση, τόσο για το ταλέντο τους, όσο και το σπουδαίο του χαρακτήρα τους!
Το Θέατρο Εργοτάξιον, τους υποδέχεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15. Μία από τις παραστάσεις του φετινού χειμώνα, που δεν πρέπει να χάσει κανείς..!
