Τα τροχαία ατυχήματα, όπως έχουμε γράψει κάμποσες φορές στο παρελθόν, αποτελούν μέρος της καθημερινότητας μας σε αυτό τον τόπο.
Με αυτό το αμείλικτο δεδομένο πορευόμαστε και απλά μετράμε θύματα, ανθρώπους που “σβήνουν” στην άσφαλτο, οικογένειες που ντύνονται στα μαύρα, μανάδες που δεν θα ξαναδούν ποτέ τα σπλάχνα τους, ζωές που δεν θα είναι ποτέ οι ίδιες…
Προσωπικά, έχω παρατηρήσει κάμποσες φορές στο παρελθόν, πως “δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι, αν την πρώτη κίνηση, την περιμένουμε πάντα από το κράτος”. Ένα κράτος που αποδεδειγμένα έχει χιλιάδες λειτουργικά προβλήματα, σε αρκετές περιπτώσεις έχει πολλά κενά και σε ακόμη περισσότερες, δεν πράττει απλώς, ούτε τα αυτονόητα. Από αυτό λοιπόν το κράτος, μοιάζει περίπου ως ανέκδοτο, να του “ζητάμε” να έχει τον πρώτο λόγο για να λυθεί το πρόβλημα, που σκοτώνει τα παιδιά μας στους δρόμους.
Μητσοτάκης: Κάνω έκκληση, φοράτε κράνος
«Ό,τι κι αν κάνει το κράτος, δεν γίνεται να χάνονται άνθρωποι, νέα παιδιά, παραδείγματος χάρη, από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις γιατί δεν φοράνε κράνος. Δεν είναι ζήτημα τιμωρητικό. Δεν είναι ζήτημα να αυξήσουμε το πρόστιμο ή να πάρουμε το μηχανάκι. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή ξεφεύγει στα στατιστικά από τον μέσο όρο της Ευρώπης από τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που αφορούν τα δίκυκλα και αφορούν το ότι δεν φοράμε κράνος έτσι όπως πρέπει να φοράμε», είπε μόλις την περασμένη εβδομάδα από την Κρήτη, ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης και πρόσθεσε: «Κάνω δηλαδή μία έκκληση και η έκκληση -σας λέω, εμείς θα κάνουμε αυτό το οποίο πρέπει- αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνει κοινό κτήμα όλων μας».
Κι εσείς κύριε πρωθυπουργέ! Ως Κρητικός αλλά και ως κυβερνήτης αυτής της χώρας, έχετε την απόλυτη ευθύνη! Τόσο για τα έργα που ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν, όσο και για τα νομοθετήματα που πρέπει να θεσπίσετε, για να μπει φρένο, σ’ εκείνον τον πόλεμο, που σκοτώνει το μέλλον, της πιο περήφανης ίσως “μπάντας”, σε ολόκληρη τη χώρα
Τον περασμένο Ιούνιο, έξι δηλαδή μήνες πριν πει αυτά που είπε ο πρωθυπουργός για τα τροχαία δυστύχημα στην Κρήτη, η στήλη – δεν θα πω προφητικά – έγραφε: Μόλις γίνει για πολλοστή φορά το “κακό” και αδικοχαθεί κάποιο κοπέλι, που δεν θα το ξαναγκαλιάσει ποτέ η μάνα του, περιμένουμε από το κράτος να κάνει αυτό που πρέπει. Έως ενός σημείο, ΝΑΙ το κράτος οφείλει να δημιουργήσει τις συνθήκες για ασφαλείς μετακινήσεις – μεταφορές. Ακόμη όμως κι αν στην Κρήτη δημιουργηθεί ο πιο σύγχρονος αυτοκινητόδρομος της Ευρώπης, οι μαυροντυμένοι γονείς δεν θα πάψουν ν’ αυξάνονται αν δεν αλλάξουμε εμείς και η συμπεριφορά μας στο τιμόνι. Τα παιδιά στην Ελλάδα, δεν διδάσκονται, δεν αποκτούν γνώσεις από το σχολείο για το πως θα συμπεριφέρονται στους δρόμους. Δυστυχώς το ίδιο “ΔΕΝ” αφορά και τις πληροφορίες που λαμβάνουν τα περισσότερα και από τα σπίτια τους, τα χρόνια πριν αποκτήσουν δικαίωμα να πάρουν ένα τιμόνι στα χέρια τους. Στη δική μου “ζυγαριά” η ευθύνη αυτή των γονέων, είναι εξίσου μεγάλη και σημαντική με εκείνη της πολιτείας, που αποδεδειγμένα, είναι απούσα.
Επί της ουσίας, τα ίδια ήρθε να επιβεβαιώσει και ο πρωθυπουργός, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά: «Ειδικά εδώ στην Κρήτη που έχουμε μία τάση να είμαστε πιο ατίθασοι και αφορά ιδιαίτερα, κοιτάω τους Δημάρχους, και τον ορεινό όγκο και τον τρόπο με τον οποίο ειδικά στους μικρούς τόπους παίρνουν μικρά παιδιά αυτοκίνητα, τρακτέρ, μηχανάκια… Βάλτε πλάτη. Δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας ως κεντρική εξουσία».
“Τα “φονικά” στους δρόμους, πρέπει να τα ξανοίξουμε στα μάθια”
Δε θα εξισώσω τις ευθύνες, ούτε θα ρίξω το μπαλάκι της ευθύνης ΜΟΝΟ στους πολίτες. Κυρίαρχα, η ευθύνη για τις ασφαλείς μετακινήσεις ΑΝΗΚΕΙ εξ’ ολοκλήρου στο κράτος. Ας κοιταχτούμε όμως στα μάτια. Το ίδιο έγραφα και στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, τότε σε λίγα δευτερόλεπτα, τρεις οικογένειες έχαναν τα βλαστάρια τους, στο τρομακτικό πολύνεκρο δυστύχημα στον κόμβο του Γαλατά στο ΒΟΑΚ. Πολιτεία, είναι όλοι αυτοί που εμείς επιλέγουμε να μας κυβερνούν. ΞΕΚΑΘΑΡΑ. Το μεγάλωμα των παιδιών μας, είναι και αυτό, δική μας υπόθεση. Με τις γνώσεις και τις προσλαμβάνουσες που είχαμε ως παιδιά, πρέπει κι εμείς από την πλευρά μας, να ΚΑΝΟΥΜΕ – ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε – αυτό που ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ οι γονείς μας σ’ εμάς.
Τα φέρετρα από τα τροχαία, δεν μπορούν να σταματήσουν με ευχολόγια. Πράξεις χρειάζονται, εντός και εκτός του οικογενειακού περιβάλλοντος. Πράξεις στο πεδίο της μάχης, όχι χιλιοειπωμένες διαπιστώσεις, που δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα, στο πιο επικίνδυνο πράγμα, που απειλεί τα παιδιά μας
Τα φέρετρα από τα τροχαία, δεν μπορούν να σταματήσουν με ευχολόγια. Πράξεις χρειάζονται, εντός και εκτός του οικογενειακού περιβάλλοντος. Πράξεις στο πεδίο της μάχης, όχι χιλιοειπωμένες διαπιστώσεις, που δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα, στο πιο επικίνδυνο πράγμα, που απειλεί τα παιδιά μας. Επιτέλους, “τα “φονικά” στους δρόμους, πρέπει να τα ξανοίξουμε στα μάθια”. Κι εσείς κύριε πρωθυπουργέ! Ως Κρητικός αλλά και ως κυβερνήτης αυτής της χώρας, έχετε την απόλυτη ευθύνη! Τόσο για τα έργα που ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν, όσο και για τα νομοθετήματα που πρέπει να θεσπίσετε, για να μπει φρένο, σ’ εκείνον τον πόλεμο, που σκοτώνει το μέλλον, της πιο περήφανης ίσως “μπάντας”, σε ολόκληρη τη χώρα.
