Ακολουθήστε το Kriti360 στο Facebook για να μην χάνετε είδηση!

Ένα απλό φανάρι κατάφερε να γίνει σύμβολο σπατάλης και γραφειοκρατικής παράνοιας, αφού όχι μόνο στοίχισε εκατομμύρια, αλλά επί δέκα ολόκληρους μήνες παρέμενε καλυμμένο με σακούλα χωρίς να λειτουργεί.

 

Η γραφειοκρατία και η έλλειψη στρατηγικής σε οδικά έργα είναι συνηθισμένα φαινόμενα σε λιγότερο οργανωμένες χώρες. Ωστόσο, όπως φαίνεται, ακόμη και τα πιο ανεπτυγμένα και άρτια οργανωμένα κράτη μπορούν να πέσουν θύματα των δικών τους διαδικασιών, με αποτέλεσμα χαμένα εκατομμύρια, μήνες καθυστερήσεων και χαοτικές συνθήκες που εξοργίζουν τους πολίτες.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός απλού φαναριού που βρίσκεται στο Fresno της Καλιφόρνια, στο σημείο όπου συναντιούνται οι λεωφόροι Fowler και Olive, σε έναν από τους βασικούς κόμβους πρόσβασης προς τη Highway 180. Αν και στοίχησε κάτι παραπάνω από 2 εκ. ευρώ, για δέκα μήνες, παρά το ότι η εγκατάσταση είχε ολοκληρωθεί, ο φωτεινός σηματοδότης παρέμενε ανενεργό και σκεπασμένος με πλαστικό.

Στο μεταξύ, η κυκλοφορία ρυθμιζόταν με απλά STOP, προκαλώντας ουρές εκατοντάδων μέτρων στις ώρες αιχμής και μετατρέποντας την περιοχή σε εφιάλτη για τους οδηγούς.

Παρότι ο σχεδιασμός του έργου είχε ξεκινήσει από το 2018 και σύμφωνα με τα έγγραφα της κομητείας οι μελέτες και ο εξοπλισμός είχαν εγκριθεί, οι καθυστερήσεις δεν άργησαν να έρθουν. Απαλλοτριώσεις, κοπή δέντρων, άδειες διέλευσης και μία ατελείωτη επικοινωνία μεταξύ πόλης και κομητείας μπλόκαραν κάθε πρόοδο. Μάλιστα, ένα παρόμοιο έργο σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων χρειάστηκε μόλις τρεις μήνες από τη σήμανση μέχρι την ενεργοποίηση των φαναριών.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο αποδείχθηκε η αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων. Παρότι η κομητεία είχε την ευθύνη του έργου, το σημείο βρίσκεται εντός της «σφαίρας επιρροής» της πόλης, η οποία στο μέλλον μπορεί να το προσαρτήσει.

Αυτό σήμαινε ότι ο σχεδιασμός έπρεπε να αλλάξει ώστε να συμμορφώνεται με τις τεχνικές προδιαγραφές της πόλης, η οποία είχε και τον τελευταίο λόγο στην τελική έγκριση. Μία διαμάχη που θύμιζε «αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού» και μεταφράστηκε σε χαμένο χρόνο και χρήμα.

Στο κόστος των 2 εκατ. ευρώ (2,4 εκατ. δολάρια) συμπεριλαμβάνονταν οι μελέτες, τα έργα οδοποιίας, ο «έξυπνος» εξοπλισμός σηματοδότησης και η μελλοντική συντήρηση. Παρ’ όλα αυτά, οι κάτοικοι δεν πείστηκαν, ειδικά όταν αντίστοιχα έργα στην ίδια περιοχή στοίχισαν έως και δέκα φορές λιγότερο.

Τελικά, το φανάρι ενεργοποιήθηκε, η κίνηση ομαλοποιήθηκε και οι οδηγοί βρήκαν ξανά τον ρυθμό τους. Όμως στα μέσα κοινωνικής δικτύωση έχει ήδη μείνει στην ιστορία ως «το πιο ακριβό φανάρι της Αμερικής» και όχι μόνο, ένας τίτλος που δύσκολα θα χάσει.

πηγή: carandmotor