Ακολουθήστε το 
στο Facebook για να μην χάνετε είδηση!
«Η προσβασιμότητα δεν τελειώνει στην εγκατάσταση ενός μηχανήματος», αναφέρει ο γνωστός Χανιώτης προπονητής
Μπορεί το νέο, τεχνολογικά αναβαθμισμένο σύστημα SeaTrac να εγκαταστάθηκε και να παρουσιάστηκε πανηγυρικά στην παραλία της Νέας Χώρας από τον Δήμο Χανίων, όμως δεν έλειψαν οι φωνές που ζητούν ουσιαστική, κι όχι επιφανειακή, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, προσβασιμότητα για τα άτομα με αναπηρία.
Την κριτική έκανε μέσα από μια ιδιαίτερα καυστική ανάρτηση ο προπονητής ΑμεΑ στην κολύμβηση, Κώστας Νικολαντωνάκης, θέτοντας ερωτήματα για το κατά πόσο τοποθετήσεις όπως αυτή καλύπτουν όλο το φάσμα των αναγκών των ατόμων με αναπηρία.
Η ανάρτηση:
«Το Seatrac μπήκε – οι ανάγκες έμειναν απ’ έξω”
“Μπράβο που μπήκε Seatrac – να τα λέμε αυτά.
Στην πιο κοντινή παραλία της πόλης και για τον τουρισμό…
Αλλά άμα δεν έχεις προσβάσιμο πάρκινγκ, τουαλέτα, αποδυτήρια .ομπρέλα κ ξαπλώστρες και σωστους διαδρόμους για τα ΑμεΑ ή με κινητικές δυσκολίες τότε τι να το κάνει ο άνθρωπος με αναπηρία;
Να το βλέπει από μακριά;
Και στην παρουσίαση, ούτε ένα σωματείο ΑμεΑ δεν καλέσατε.;;;;
Μόνο φωτογραφίες και χειροκροτήματα…
Λυπάμαι, αλλά η προσβασιμότητα δεν είναι φιέστα.
Η προσβασιμότητα δεν είναι βιτρίνα, είναι δικαίωμα.”
Είναι πράξη, σεβασμός και συμμετοχή – όχι μόνο για το φαίνεσθαι»
Από την πλευρά του, ο Δήμος Χανίων, στην επίσημη παρουσίαση της Δευτέρας 8 Ιουλίου, έκανε λόγο για «εκτεταμένες παρεμβάσεις» και «ενίσχυση του δικαιώματος κάθε πολίτη να απολαμβάνει ισότιμα το αγαθό της θάλασσας», με δηλώσεις τόσο από τον Δήμαρχο Παναγιώτη Σημανδηράκη, όσο και από τον Παραολυμπιονίκη Αντώνη Τσαπατάκη, ο οποίος φέρεται να είχε θέσει το σχετικό αίτημα.
Το σύστημα SeaTrac, που χρηματοδοτήθηκε από ίδιους πόρους του Δήμου, επιτρέπει την αυτόνομη πρόσβαση στη θάλασσα για άτομα με κινητικές δυσκολίες και μπορεί να αφαιρείται και να προστατεύεται από τις καιρικές συνθήκες. Τοποθετήθηκε στη Νέα Χώρα, ενώ αντίστοιχα έχουν τοποθετηθεί κι άλλα σε Αγίους Αποστόλους, Άγιο Ονούφριο και Μαράθι, και επιπλέον χειροκίνητα βοηθήματα σε Χρυσή Ακτή, Βλητέ, Σταυρό και Αγία Μαρίνα.
Όμως το ερώτημα που έμεινε να αιωρείται είναι ένα: Είναι αρκετό ένα μηχάνημα μόνο του για να θεωρείται μια παραλία πραγματικά προσβάσιμη;
Αυτό που ζητούν οι άνθρωποι με αναπηρία –και όσοι παλεύουν δίπλα τους– δεν είναι επευφημίες μπροστά σε κάμερες, αλλά ουσιαστική προσβασιμότητα. Και όπως είπε και ο κ. Νικολαντωνάκης, αυτή δεν είναι φιέστα – είναι πράξη.
