More

    Αννέτα Μαρκογιαννάκη: Ο χρόνος με το παιδί μας είναι το σημαντικότερο εφόδιο ζωής…

     

    Η  Αννέτα  Μαρκογιαννάκη είναι ψυχολόγος, απόφοιτη του Πανεπιστημίου Κρήτης  και έχει αποκτήσει  ειδικότητα ‘’ LIFE COACHING’’ στο ΕΚΠΑ. Έχει ειδίκευση στην ψυχοθεραπεία  και στην συμβουλευτική,NDI.

    Πέρα από τις ατομικές συνεδρίες είναι εμψυχώτρια σε σχολές γονέων και ομάδες προσωπικής ανάπτυξης. Έχει συμμετάσχει σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές με θέματα που άπτονται της ψυχολογίας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο της για παιδιά και όχι μόνο ‘’ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ Η ΤΕΤΡΑΓΩΝΟΜΑΤΑ’’ στο οποίο διαπραγματεύεται το θέμα του εθισμού των παιδιών στην τεχνολογία. Είναι μητέρα δύο παιδιών.

    Γράφει η Ανδρονίκη Κοκοτσάκη*

    Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, κάθεται
    Σκοπός μου δεν ήταν να δαιμονοποιήσω την χρήση του ίντερνετ  καθώς είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας…

    Α.Κ.: Πώς ξεκίνησε η ιδέα για την συγγραφή του βιβλίου σου;

    Α.Μ: Αφορμή αποτέλεσαν τα δικά μου παιδιά. Ήταν πριν δύο χρόνια και μόλις είχαν κλείσει τα σχολεία. Σκεφτόμουν λοιπόν πώς θα απασχολήσω τα παιδιά μου δημιουργικά ώστε να τους αποσπάσω την προσοχή από τα tablet.Επίσης συναντούσα πολύ συχνά γονείς που με ρωτούσαν τι να κάνουν καθώς τα παιδιά τους περνούσαν πολλές ώρες στο κινητό τηλέφωνο. Ήταν λοιπόν μία ανάγκη κοινή που αφορούσε κι εμένα ως γονέα. Ξεκινήσαμε με τα παιδιά μου να γράφουμε μια ιστορία του στιλ “ξεκινάω μια ιστορία ,την συνεχίζετε εσείς παιδιά”. Αυτό ήταν η αφορμή, πλημμύρισα από ιδέες κι αυτό με οδήγησε στην ιστορία της  Κουκουβάγιας. Δεν ήθελα το βιβλίο να έχει ένα καθαρά διδακτικό χαρακτήρα στείρας καθοδήγησης. Ήθελα να φανεί ότι ο ίδιος ο ήρωας οδηγείται σε συνειδητοποιήσεις γιατί ως συνήθως όταν συμβαίνει κάτι σε εμάς δεν το αντιλαμβανόμαστε ,ενώ όταν το δούμε σε έναν άλλο καταλαβαίνουμε το μέγεθος του προβλήματος. Σκόπιμα επέλεξα την κουκουβάγια γιατί φημίζεται για την σοφία της. Επομένως ήθελα να δείξω ότι μπορεί να την “πατήσει” ο καθένας μας! Το βιβλίο περιέχει και χιουμοριστικά στοιχεία και αναδεικνύει κι άλλα συναισθήματα, τα οποία όλα είναι αποδεκτά. Σκοπός μου δεν ήταν να δαιμονοποιήσω την χρήση του ίντερνετ  καθώς είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας αλλά να τονίσω την αξία της ισορροπημένης χρήσης του και να μάθει το παιδί την αυτορύθμιση ,τι είναι δηλαδή καλό για τον εαυτό του.

    Το βιβλίο διαπραγματεύεται  την αξία των ανθρώπινων σχέσεων ως αντίδοτο στην μοναξιά και την πλασματική πραγματικότητα της οθόνης.

    Α.Κ.: Κατά πόσο η επιστήμη της ψυχολογίας που υπηρετείς σε βοήθησε στην συγγραφή του βιβλίου σου;

    Α.Μ.: Έχει να κάνει με τα περιστατικά που βλέπω στο γραφείο μου και πολλοί γονείς απευθύνονται σε μένα με βασικό αίτημα τον κίνδυνο του εθισμού των παιδιών τους από το ίντερνετ. Στην επιστήμη της ψυχολογίας υπάρχει μεγάλη πρόοδος στο πεδίο των νευροεπιστημών, όπου γνωρίζουμε πλέον τεκμηριωμένα πώς επιδρά στις εγκεφαλικές λειτουργίες ο εθισμός διότι υπάρχει πλαστικότητα στον εγκέφαλο και η παρατεταμένη και μακροχρόνια κατάχρηση της οθόνης επηρεάζει τις γνωστικές λειτουργίες όπως είναι η προσοχή, η συγκέντρωση, η μνήμη, η ικανότητα μάθησης αλλά και  ψυχολογικά  φαινόμενα όπως το κλείσιμο στον εαυτό ,άγχος, κατάθλιψη, μειωμένες κοινωνικές δεξιότητες, φτωχό λεξιλόγιο, μειωμένη σχολική επίδοση.

    Αφήνουμε το παιδί να ρισκάρει ,να βρει τις δικές του απαντήσεις. Πολλοί γονείς είναι υπερπροστατευτικοί ,αυτό όμως δεν βοηθάει στην ψυχική ανθεκτικότητα του παιδιού.

    Α.Κ.: Τι διαπραγματεύεται το βιβλίο;

    Α.Μ.: Το βιβλίο διαπραγματεύεται  την αξία των ανθρώπινων σχέσεων ως αντίδοτο στην μοναξιά και την πλασματική πραγματικότητα της οθόνης.Ο ήρωας του βιβλίου, ο Τάκης ,ένιωθε μόνος στο σπίτι καθώς οι γονείς του εργάζονται πολλές ώρες και η αδερφή του είναι μεγαλύτερη με άλλα ενδιαφέροντα. Το σχολείο έχει κλείσει κι έχει χάσει την επαφή με τους συμμαθητές του, αναπόφευκτα έβρισκε παρηγοριά στο tablet του. Όταν είδε την κουκουβάγια σιγά σιγά να “κολλάει”  στο τάμπλετ και να δυσανασχετεί όταν χάλασε ,ο ίδιος άρχισε να της δίνει συμβουλές να παίξει με τους φίλους της και να της λέει  πόσο σημαντική είναι η φαντασία. Ακόμα κι ο Αινστάιν  μίλησε για την αξία της φαντασίας γιατί για να προκύψει μία ανακάλυψη ο άνθρωπος πρέπει να φανταστεί, να υποθέσει κάτι προκειμένου να προβεί σε ένα πείραμα και στην συνέχεια να το αποδείξει. Το γράμμα του Τάκη στην μητέρα του λειτούργησε καταλυτικά στο να αφυπνιστεί η μαμά και να βιώσουν μαζί στιγμές ποιοτικού χρόνου, φτιάχνοντας μαζί γλυκά, πηγαίνοντας στην θάλασσα, οργανώνοντας ένα πικ νικ στην φύση. Όταν συνδέεται ο άνθρωπος με την φύση και τις αισθήσεις του έρχεται πιο κοντά στον εαυτό του, τον ηρεμεί και του δίνει χαρά.

    Η εικόνα ίσως περιέχει: 1 άτομο, χαμογελάει, στέκεται
    Δεν ήθελα το βιβλίο να έχει ένα καθαρά διδακτικό χαρακτήρα στείρας καθοδήγησης…

    Α.Κ.: Τί θα συμβούλευες τους γονείς;

    Α.Μ.: Θα έλεγα οι ίδιοι να αποτελούν ένα υγιές πρότυπο για τα παιδιά τους,γιατί τα παιδιά κάνουν αυτό που βλέπουν. Θα συμβούλευα να γίνουν κι ίδιοι παιδιά και να παίξουν με τα παιδιά τους ,να διαβάσουν μαζί τους ένα βιβλίο. Ο χρόνος με το παιδί μας είναι το σημαντικότερο εφόδιο ζωής καθώς αναπτύσσεται στο παιδί μία ασφαλής προσωπικότητα και ενισχύεται η αυτοεκτίμησή του. Εξίσου σημαντική είναι η ενεργητική ακρόαση των παιδιών μας χωρίς όμως να φτάσουμε στο άλλο άκρο ,δηλαδή το παιδί να κάνει “κουμάντο” στην οικογένεια. Σημαντική είναι η αγάπη αλλά και τα όρια και σε αυτό οι γονείς πρέπει να είναι σταθεροί και κατά περίπτωση ευέλικτοι. Αφήνουμε το παιδί να ρισκάρει ,να βρει τις δικές του απαντήσεις. Πολλοί γονείς είναι υπερπροστατευτικοί ,αυτό όμως δεν βοηθάει στην ψυχική ανθεκτικότητα του παιδιού. Σημαντικό είναι το παιδί να κοινωνικοποιείται, να λύνει τις διαφορές του με τους φίλους του μόνο του και γενικά να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του. Οι γονείς να δίνουν αρμοδιότητες στα παιδιά τους, όπως συνέβη στην περίπτωση του ήρωα του βιβλίου, του Τάκη.

    Σκόπιμα επέλεξα την κουκουβάγια γιατί φημίζεται για την σοφία της. Επομένως ήθελα να δείξω ότι μπορεί να την “πατήσει” ο καθένας μας!

    Α.Κ.: Ευτυχισμένοι γονείς = ευτυχισμένα παιδιά.

    Α.Μ.: Οι γονείς θα πρέπει να έχουν ΄΄δουλέψει΄΄ σε θέματα αυτογνωσίας ώστε να μην μεταφέρουν στα παιδιά τους τα δικά τους τραύματα και απωθημένα. Τα παιδιά δεν είναι η προέκταση του εαυτού μας. Να μην ξεχνάμε την φροντίδα του “εαυτού”. Αυτό μπορεί να σημαίνει ένας περίπατος, η ανάγνωση ενός βιβλίου και γενικά λίγος  χρόνος για τον εαυτό μας και την φροντίδα της συντροφικής σχέσης για να μην αντιμετωπίσουμε αργότερα το σύνδρομο της “άδειας φωλιάς”.

    * Καθηγήτρια – Φιλόλογος

    Δείτε ΕΔΩ περισσότερα από το Kriti360.gr 

    googlenews Kriti360

    Ακολουθήστε το kriti360.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ