Στις μέρες μας, ο κινηματογράφος διανύει μια περίοδο, μάλλον δύσκολη, αλλά εξακολουθεί να παραμένει για πολλούς, η αγαπημένη συνήθεια – διασκέδαση.
Του Θανάση Παινεσάκη…
Με δεδομένο ότι οι ταχύτατες αλλαγές των τελευταίων ετών, αλλά και η άνευ προηγούμενου ανάπτυξη των ψηφιακών πλατφόρμων θεάματος όπως για παράδειγμα αυτής του NETFLIX, που γιγαντώθηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας, οδήγησαν τον κινηματόγραφο, σε ένα ακόμη – δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό – δύσκολη σταυροδρόμι με την ιστορία του.
“Οι αλλαγές είναι ραγδαίες, το μέλλον αβέβαιο αλλά ο “κλασικός” κινηματογράφος δείχνει να έχει αντοχές, οι οποίες τον κρατούν ζωντανό, σε πείσμα αυτών των αλλαγών”, υποστηρίζουν οι πιο… ρομαντικοί του χώρου.
Στην Ελλάδα αλλά και στα Χανιά, οι σκοτεινές αίθουσες γνώρισαν τεράστια επιτυχία επί σειρά δεκαετιών και εν μέσω εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών.
Όχι, δεν είμαστε ειδικοί επί του θέματος, ούτε και επιθυμούμε ν’ αναλύσουμε το μέλλον του κινηματογράφου.
Στο άρθρο που ακολουθεί, που στόχο έχει να σας… ξυπνήσει μνήμες, από άλλες εποχές, το kriti360 με πολύτιμο βοηθό, το πραγματικό καταπληκτικό κινηματογραφικό αρχείο του cinemahellas.blogspot.com, σας ταξιδεύουν στις θρυλικές αίθουσες των Χανίων, που έγραψαν πραγματικά εποχή. Από το Αστέρι και τον Απόλλωνα, την Ρεγγίνα και τα Ολύμπια, μέχρι το Ελληνίς και το Αττικόν.
Απόλλων
Πρόκειται για έναν πραγματικά extra large χώρο, ο οποίος άνοιξε τις πύλες του για πρώτη φορά στις 24 Δεκεμβρίου του 1959, γνώρισε πολύ μεγάλες στιγμές, κινηματογραφικές αλλά και θεατρικές – το σανίδι του Απόλλωνα το είχαν πατήσει όλοι οι μεγάλοι Έλληνες ηθοποιοί της εποχής του – αλλά το πλήρωμα του χρόνου, του επιφύλαξε άλλα σενάρια…
Φιλοξένησε χιλιάδες ταινίες και επί σειρά δεκαετιών, ήταν το σημείο αναφοράς των θεατρόφιλων της πόλης, καθώς στην αίθουσα του, παίχτηκαν ορισμένες από τις πιο γνωστές και πετυχημένες θεατρικές δουλειές, που ταξίδεψαν στην περιφέρεια μετά την πορεία τους στην πρωτεύουσα.
Αστέρι
Εγκαινιάστηκε το Νοέμβριο του 1963. Ένας πραγματικά υπέροχος για την εποχή χώρος, επί της οδού Σκαλίδη στα Χανιά, ο οποίος έγραψε ιστορία, επί σειρά δεκαετιών και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90′, όταν άλλαξε οριστικά χρήση. Ο πολυτελής κινηματογράφος, ανήκε στον Κωνσταντίνο Βενιανάκη.
Ακολουθεί σχετική φωτογραφία, με την σκάλα του κινηματογράφου και τους βασικούς του “πρωταγωνιστές”
Ρεγγίνα
Για πάρα πολλά χρόνια, αποτελούσε το σημείο αναφοράς των κινηματογραφόφιλων της πόλης των Χανίων, ολόκληρη η περιοχή άλλωστε, πήρε την ονομασία της, από αυτόν.
Ο λόγος για την παλιά Ρεγγίνα, απέναντι από το Εθνικό Στάδιο των Χανίων, έναν από τους πιο σύγχρονους κινηματογράφους της εποχής του.
Οι διαστάσεις του ήταν extra large και το κτήριο των εγκαταστάσεων του, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό. Κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 70′ και ιδιοκτήτης του ήταν ο Βενιανάκης, ένας από τους πιο γνωστούς επιχειρηματίες της εποχής, αντιπρόσωπος τότε των αυτοκινήτων TOYOTA.
Το πέρασμα του από τα κινηματογραφικά Χανιά, άφησε εποχή, ωστόσο το τέλος του, μάλλον ήταν προδιαγεγραμμένο καθώς οι εγκαταστάσεις του, βρισκόταν εντός της αρχαιολογικής ζώνης, των ενετικών τειχών, με αποτέλεσμα εδώ και πολλά χρόνια, ν’ αποτελεί ένας από τους μεγαλύτερους υπαίθριους χώρους ελεγχόμενης στάθμευσης του Δήμου Χανίων.
Ολύμπια
Από την συλλογή των θρυλικών κινηματογράφων της πόλης, σίγουρα δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα “Ολύμπια” επί της οδού Δημοκρατίας [σήμερα λεωφόρος Αν. Παπανδρέου]. Ένας κινηματογράφος που λειτουργούσε χειμώνα καλοκαίρι και επί σειρά δεκαετιών, υπήρξε το σημείο αναφοράς για τους λάτρεις του σινεμά…
Ελληνίς
Το σινέ Ελληνίς είναι από τους λίγους κινηματογράφους, που ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να λειτουργούν. Επί της οδού Τζανακάκη, γνώρισε μεγάλη ακμή, πέρασε μια περίοδο στην προβολή ερωτικών ταινιών, ωστόσο την δεκαετία του 90, οι αδελφοί Πολάκη, έλαβαν τη μεγάλη απόφαση να τον αναγεννήσουν. Η αίθουσα του εκσυγχρονίστηκε, έγινε η πρώτη με σύστημα Dolby στα Χανιά και φιλοξένησε ορισμένες από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες όπως ο “Τιτανικός”, με το κοινό τότε, επί σειρά εβδομάδων, να σχηματίζει ουρές για ένα εισιτήριο. Το Ελληνίς ήταν και το πρώτο σινεμά της πόλης – πρωτοπόρο για την εποχή του – που μπήκε στην λογική των πολλών αιθουσών. Και πάλι η οικογένεια Πολάκη, υλοποιεί λίγα χρόνια μετά το αναβάπτισμα του θρυλικού κινηματογράφου, μια πολλή μεγάλη επένδυση, καθιστώντας το Ελληνίς, ως τον απόλυτο πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Υ.Γ.
Υπήρξαν κι άλλες αίθουσες στα Χανιά, ωστόσο οι παραπάνω, για πολλούς λάτρεις του είδους, θεωρούνται οι πιο σημαντικοί, εκείνοι που έγραψαν την δική τους, μεγάλη ιστορία.
