Ελληνικός αθλητισμός | Από την απόλυτη ντροπή, στην κορυφή της Ευρώπης! Όλα γίνονται…

Για μια φορά, αποφάσισα να κάνω τη “διαφορά” και να ασχοληθώ με κάτι που από μικρός μου άρεσε, το σπούδασα αλλά τελικώς ευτυχώς χωρίς να το έχω μετανιώσει το εγκατέλειψα. Ενίοτε επειδή μου λείπει, μου αρέσει να το επαναφέρω – για λίγο πάντα – στην επαγγελματική μου καθημερινότητα και να καταπιάνομαι με αυτό: τον αθλητισμό και το αθλητικό ρεπορτάζ…

Ο Ελληνικός αθλητισμός και κυρίως τα ομαδικά αθλήματα, ανακάμπτουν, επιστρέφουν και “δείχνουν” σε όλη την Ευρώπη, πως ο Έλληνας, είναι ικανός για τα πάντα! Για την κορυφή – γνωρίζει τον τρόπο και μπορεί να την κατακτά – αλλά και για τον “πυρήνα” της γης, μέχρι εκεί ίσως και πολύ παρακάτω, μπορεί να φθάσει όταν θυμάται τον “Ελληνάρα” που πάντα κρύβει μέσα του.

Τα παράσιτα αυτά, δεν έχουν καμία δουλειά ανάμεσα σε όλους εκείνους που έχουν αντιληφθεί πως ο αθλητισμός, “ναι” είναι ξεκάθαρα μια μπίζνα πολλών εκατομμυρίων ευρώ, στην οποία κανένας τυχοδιώκτης δεν επιτρέπεται να έχει θέση και ρόλο. Αν αυτόν τον αθλητικό υπόκοσμο, δεν τον αντιμετωπίσεις στη ρίζα του, τότε κάθε τεράστια Ελληνική επιτυχία, θα είναι καταδικασμένη να  επισκιάζεται.

Ο μήνας Μάιος του 2024, μπορεί μετά από χρόνια, ν’ αποτελέσει έναν “σταθμό” για  μια ολοκληρωτική “επιστροφή” στις επιτυχίες, του Ελληνικού ομαδικού αθλητισμού. Την ώρα που γράφονταν οι γραμμές που διαβάζετε, ο Παναθηναϊκός είχε στεφθεί Πρωταθλητής Ευρώπης στο μπάσκετ, μετά από μια σε συνολικό επίπεδο άριστη παρουσία στο Final 4 του Βερολίνου, ο Ολυμπιακός στην ίδια διοργάνωση, είχε κατακτήσει την τρίτη θέση – νικώντας στο μικρό τελικό την Τουρκική Φενερμπαχτσέ, ενώ το ποδοσφαιρικό τμήμα του “Θρύλου”, ετοιμαζόταν για το μεγάλο τελικό της Τετάρτης στο OPAP Arena και την “κορυφή” του conference league, κόντρα στην Φιορεντίνα, στην κορυφαία – σε διασυλλογικό επίπεδο δηλαδή – στιγμή του Ελληνικού ποδοσφαίρου, όλων των εποχών, όπου τελικά ο Ολυμπιακός κατέκτησε την κορυφή, γράφοντας ιστορία. Αν μη τι άλλο, όλες αυτές οι επιτυχίες, όχι μόνο τυχαίες δεν τις λες και σίγουρα δείχνουν το “δρόμο” στον οποίον θέλουμε ΟΛΟΙ και  που ΜΠΟΡΕΙ να πορευτεί ο Ελληνικός αθλητισμός, αν κατορθώσει να νικήσει πρώτα και πάνω απ΄ όλα, τον ολόδικό του, κακό εαυτό.

Ο τελικός της ΝΤΡΟΠΗΣ του Ελληνικού Κυπέλλου…

Ενδιάμεσα από τα παραπάνω τεράστια αθλητικά γεγονότα και τις “κορυφές” στις οποίες βρέθηκαν οι Ελληνικές ομάδες, μεσολάβησε και ο τελικός – της ντροπής – του Κυπέλλου Ελλάδος. Εκεί που σ’ έναν  αγώνα που ο οποιοσδήποτε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, παρακαλούσε απλά να τελειώσει, ο “Ελληνάρας” διέπρεψε σε όλα τα επίπεδα, δείχνοντας με κάθε τρόπο, πως με τεράστια ευκολία είναι ικανός εν μια νυκτί να γκρεμοτσακίσει οποιαδήποτε σπουδαία – επίπονη προσπάθεια έχει καταβληθεί, για να γυρίσει οριστικά σελίδα ο Ελληνικός αθλητισμός.

Ο Ελληνικός αθλητισμός και κυρίως τα ομαδικά αθλήματα, ανακάμπτουν, επιστρέφουν και “δείχνουν” σε όλη την Ευρώπη, πως ο Έλληνας, είναι ικανός για τα πάντα, για την κορυφή – γνωρίζει τον τρόπο και μπορεί να την κατακτά – αλλά και για τον “πυρήνα” της γης, μέχρι εκεί ίσως και πολύ παρακάτω, μπορεί να φθάσει όταν θυμάται τον “Ελληνάρα” που πάντα κρύβει μέσα του

Η επίσημη πολιτεία – δηλαδή η κυβέρνηση – έχουν υποχρέωση, αυτό το “πρόσωπο” να κοιτάξει κατάματα και να “τελειώσει” μαζί του, μια και καλή. Τα παράσιτα αυτά, δεν έχουν καμία δουλειά ανάμεσα σε όλους εκείνους που έχουν αντιληφθεί πως ο αθλητισμός, “ναι” είναι ξεκάθαρα μια μπίζνα πολλών εκατομμυρίων ευρώ, στην οποία όμως κανένας τυχοδιώκτης δεν επιτρέπεται να έχει θέση και ρόλο. Αν αυτόν τον αθλητικό υπόκοσμο, δεν τον αντιμετωπίσεις στη ρίζα του, τότε κάθε τεράστια Ελληνική επιτυχία, θα είναι καταδικασμένη να  επισκιάζεται.