Κρήτη | “Μηχανή” παραγωγής νεκρών! Μάθαμε στα φέρετρα στους δρόμους…

Δεν πάει άλλο. Τα καλύτερα μας χρόνια, χάνονται στην άσφαλτο. Μεταξύ αλκοόλ και μιας σύγχρονης “παραδοσιακής” κουλτούρας, συνηθίσαμε τα φέρετρα και τους αποχαιρετισμούς των βλαστών της Κρήτης, κι αυτό δυστυχώς είναι μια “ανωμαλία” για την οποία κανείς δεν ανοίγει το στόμα του.

Δεν πάνε πολλές ημέρες που ξανά – γράφαμε για τα τροχαία δυστυχήματα και για εκείνον τον ακήρυχτο πόλεμο, που στάζει αίμα και ντύνει οικογένειες στα μαύρα: της ασφάλτου. Δυστυχώς το κακό συνεχίζεται, το φετινό καλοκαίρι, οδεύει ολοταχώς προς ένα ακόμα αρνητικό ρεκόρ, τόσο σε ότι αφορά τον αριθμό των νεκρών που θρηνεί το νησί, όσο και των ολοένα και πιο  μικρών ηλικιών, των ανθρώπων που αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο.

Για την κατάσταση του ΒΟΑΚ αλλά και για εκείνη τη “μηχανή” που έχει δημιουργηθεί στην Κρήτη και παράγει νεκρούς δηλαδή, ούτε λόγος. Ούτε λόγος δηλαδή για όλη αυτή τη “βιομηχανία” που έχει στηθεί γύρω από τη νέα “μορφή” διασκέδασης της νεολαίας και οδηγεί στο χώμα τα κοπέλια μας

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ζήσαμε στα Χανιά, τον κοινωνικό διχασμό ανάμεσα στα δυο  pride που οργανώθηκαν, το gay αλλά και το family. Βρήκαμε δηλαδή ως κοινωνία, ένα ακόμη ζήτημα, για να διαφωνήσουμε και να δημιουργήσουμε αντίπαλα στρατόπεδα, αλλά και για να διαμαρτυρηθούμε. Για την κατάσταση του ΒΟΑΚ αλλά και για εκείνη τη “μηχανή” που έχει δημιουργηθεί στην Κρήτη και παράγει νεκρούς μέρα με την ημέρα, ούτε λόγος. Ούτε λόγος δηλαδή για όλη αυτή τη “βιομηχανία” που έχει στηθεί γύρω από τη νέα “μορφή” διασκέδασης της νεολαίας και οδηγεί στο χώμα τα κοπέλια μας. Αντίθετα,  πολύς λόγος και φασαρία για τον αν οι gay μολύνουν την κοινωνία – την ελληνική οικογένεια, ή για το αν η άλλη πλευρά, με την ταμπέλα της “οικογένειας”, έχει και αυτή δικαίωμα στην άποψη και τη διαμαρτυρία, που προφανέστατα την έχει. Ούτε συζήτηση για τους κακοποιητές ή τις κακοποιητικές συμπεριφορές, αλλά πολύ κουβέντα για τους ανώμαλους ή τους σωστούς οικογενειάρχες, λες και στις δυο περιπτώσεις δεν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που λατρεύουν μέχρι θανάτου τα παιδιά τους.

Για τους νεκρούς μας ποτέ δε βγήκαμε οργανωμένα στο δρόμο…

Για όλους εμάς, την περασμένη Δευτέρα, ξημέρωσε μια ακόμη ημέρα. Για την οικογένεια του παντέρμου του Σήφη από τον Αποκόρωνα, απλά η ζωή της σταμάτησε, στο σημείο που έπαψε να χτυπά η καρδιά του κοπελιού τους    

Καμία κινητοποίηση, καμία πορεία, καμία οργανωμένη διαδήλωση από το τοπικό σύστημα φορέων και την απλή κοινωνία της Κρήτης, για τη μάστιγα που στοιχίζει ανθρώπινες ζωές. Διαδοχικές πορείες διαμαρτυρίας όμως, για εκείνους που – αν είναι ποτέ δυνατόν – αγαπούν περισσότερο από κάποιους άλλους τα κοπέλια τους, επειδή προτιμούν την πολύχρωμη από την “Ελληνική” σημαία και ο νοών νοείτω.

Για όλους εμάς ξημέρωσε μια ακόμη Δευτέρα, για κάποιους έσβησε για πάντα ο ήλιος…

ΟΧΙ αξιότιμοι και αγαπητοί συμπολίτες μου. Λίγες ώρες μετά από τις δυο αυτές διχαστικές κινητοποιήσεις, ένας ακόμη βλαστός της Κρήτης, έβρισκε τραγικό θάνατο, ξεριζώνοντας μια για πάντα την “καρδιά” της οικογένειας του. Κανείς όμως δεν ανοίγει το στόμα του, για εκείνες τις αιτίες, που “σπρώχνουν” προς αυτή την κατεύθυνση τη νεολαία της Κρήτης. Κανείς δε φωνάζει δυνατά ότι το αλκοόλ, οι κούπες , η… μαγκιά της σύγχρονης διασκέδασης και ο ΒΟΑΚ, σκοτώνουν τις οικογένειες των Κρητικών. Για όλους εμάς, την περασμένη Δευτέρα, ξημέρωσε μια ακόμη ημέρα. Για την οικογένεια του παντέρμου του Σήφη από τον Αποκόρωνα, απλά η ζωή σταμάτησε, στο σημείο που έπαψε να χτυπά η καρδιά του κοπελιού τους.

                                      Φιλικά και Πάντα Καλοπροαίρετα 

                                            Ο “Κύριος Έπαρχος”

*Τα παραπάνω αφορούν την προσωπική άποψη του υπογράφοντα και ΜΟΝΟ, ο οποίος φέρει και την συνολική ευθύνη γι’ αυτά.