Ακολουθήστε το 
στο Facebook για να μην χάνετε είδηση.
Η Ευρυδίκη Σιγαλού, ή αλλιώς Έφη, όπως την αποκαλούν οι φίλοι της, γεννήθηκε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Γράφει ποίηση, λογοτεχνία και διδακτικά παραμύθια. “Τα παιδικά βιβλία τα τελειώνω σε μια εβδομάδα” μας εξομολογείται, “στα μυθιστορήματα έχω δυστοκία! Τα ξεκινώ, τα αφήνω και ξανά καταπιάνομαι μαζί τους, αφού έχει περάσει αρκετός καιρός. Τα μυθιστορήματα με πονούν…” αναφέρει με αφοπλιστική ειλικρίνεια, σε άλλο σημείο της ενδιαφέρουσας συνέντευξης που παραχώρησε στην Όλγα Χναρά… Ποια είναι η προσωπική της ιστορία και διαδρομή στον χώρο της συγγραφής…; Τα λέει όλα με το “ν” και με το “σ”
Μίλησε μας για σένα
Είμαι ένας άνθρωπος αυθεντικός, ειλικρινής, καθαρός.
Ό,τι έχω καταφέρει στη ζωή μου, το κατάφερα και το κατέκτησα με προσπάθεια, αγώνα και τόλμη. Τίποτε δεν μου χαρίστηκε και είμαι υπερήφανη για τον εαυτό μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μία παραδοσιακή, συντηρητική, προγραμματισμένη οικογένεια. Με κανόνες, πρέπει και «μη». Από παιδί κατάλαβα πως το «σύστημα» του εκφοβισμού και του τρόμου, δεν μου ταίριαζε, με έπνιγε. Η μάνα μου, με έλεγε “ανάποδη”, όχι γιατί αντιμιλούσα αλλά γιατί είχα το δικό μου “μπαϊράκι” και άποψη, για το κάθε τι. Με αυτή την προσωπικότητα μεγάλωσα, και εξελίχθηκα. Μέσα από επίπονες καταστάσεις, σχέσεις, επιτυχίες και λανθασμένες επιλογές, κατάφερα πια, στην ηλικία που βρίσκομαι να υπηρετώ και να τροφοδοτώ την Εσωτερική Φωνή, που όλοι έχουμε μέσα μας. Είναι χρέος του κάθε ανθρώπου, να την ακούει και να την ακολουθεί, διότι μόνο Εκείνη γνωρίζει τον δρόμο προς την ολότητα του Είναι και της προσωπικής μας Ελευθερίας. Είμαι μοναχικός άνθρωπος, αλλά όταν βρεθώ σε μία παρέα γίνομαι το κέντρο της, η καρδιά και η χαρά της, διότι κουβαλάω την αισιοδοξία και την θετική ενέργεια, μέσα μου. Ευχαριστώ τον Θεό που μου επιτρέπει να ζω, να δημιουργώ και να ονειρεύομαι. Τον ευχαριστώ και για τα δύο παιδιά που έφερα στον κόσμο, και τώρα απολαμβάνω και την ύπαρξη της εγγόνας μου, η οποία μου υπενθυμίζει την αθωότητα και την άδολη αγάπη, που όλοι πρέπει να έχουμε μέσα μας.
Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασες και σε έκανε να κλάψεις και σε ποια ηλικία;
Στην αρχή μου διάβαζε η μητέρα μου, αφού δεν ήξερα ανάγνωση. Θυμάμαι πως με ενδιέφερε να ακούω μόνο τις ιστορίες και δεν έδινα καθόλου σημασία στις εικονογραφήσεις των παραμυθιών, πράγμα παράξενο για ένα παιδί. Με τις αφηγήσεις της, έφτιαχνα στο μυαλό μου, τις δικές μου εικόνες και αυτό με ικανοποιούσε! Τα πρώτα παραμύθια που διάβασα στην Αυστραλία (τόπος γέννησης μου) ήταν του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Ομολογώ πως αυτός ο προικισμένος παραμυθάς, έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη ψυχή μου. Με πήρε από το χέρι και με πυροδότησε! Ίσως γι αυτό τώρα ασχολούμαι και με την Παιδική Λογοτεχνία. «Η Τοσοδούλα» και «Η Πριγκίπισσα και το μπιζέλι» λοιπόν, ήταν τα πρώτα βιβλία που διάβασα. Αυτό που έχω να επισημάνω είναι: Tα παραμύθια που ξεχώριζα σαν παιδί, ήταν οι ιστορίες που ταίριαζαν στον χαρακτήρα μου και σαν προάγγελοι, με τον μαγικό τους τρόπο, μου φανέρωναν και τις δικές μου περιπέτειες που θα είχα, στη μελλοντική ζωή μου. Από τη μία, η πορεία της Τοσοδούλας ήταν όλο ανατροπές και εξελισσόταν μέσω των δυσκολιών και από την άλλη, ο χαρακτήρας της πριγκίπισσας, είχε αυτό το «κάτι» μαζί με την αυθεντικότητα της. Σε κανένα βιβλίο μέχρι τώρα δεν έχω κλάψει… Μόνο στις ταινίες κλαίω!
Στην αρχή έγραφα για να λυτρώνομαι!
Ποια ήταν η εμπειρία που σε έκανε να καταλάβεις ότι η γλώσσα έχει δύναμη;
Ο λαός λέει «Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει». Αυτή η ρήση περικλείει όλη τη δύναμη της γλώσσας. Με αυτήν επικοινωνούμε και με αυτήν πληγώνουμε.
Κατάλαβα τη δύναμή της, από την ώρα που γεννήθηκα… Έχω φθάσει στο σημείο πια, να εκτιμώ τη δύναμη της σιωπής και ό,τι θέλω να πω, το εκφράζω και το κοινωνώ, δια μέσω της γραπτής μου γλώσσας, στον κόσμο. Η κάθε λέξη έχει τη δόνηση της και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, στο τι ξεστομίζουμε, γύρω μας. Μία λέξη μπορεί να μας φθάσει στα ουράνια ή στα τάρταρα.
“Η μάνα μου, με έλεγε “ανάποδη”, όχι γιατί αντιμιλούσα αλλά γιατί είχα το δικό μου “μπαϊράκι” και άποψη, για το κάθε τι. Με αυτή την προσωπικότητα μεγάλωσα, και εξελίχθηκα. Μέσα από επίπονες καταστάσεις, σχέσεις, επιτυχίες και λανθασμένες επιλογές, κατάφερα πια, στην ηλικία που βρίσκομαι να υπηρετώ και να τροφοδοτώ την Εσωτερική Φωνή, που όλοι έχουμε μέσα μας”
Πότε άρχισες να γράφεις και ποιες οι ανάγκες σου να το κάνεις;
Πριν μάθω τη γραφή επικοινωνούσα νοερά με τους ήρωες μου. Τους μιλούσα κανονικά! Αργότερα, τους περνούσα στο χαρτί με τις ιστορίες τους, για πάρτη μου. Μεγαλώνοντας ό,τι με άγγιζε, με ανησυχούσε ή με συγκινούσε, τα κατέγραφα και αυτά στο χαρτί. Στο τέλος, έφθασα να έχω ένα ολόκληρο φυτώριο με εντυπώσεις, περιπέτειες και αποφθέγματα.
Στην αρχή έγραφα για να λυτρώνομαι. Παρατηρούσα πως στο τέλος του κάθε κειμένου, έπαιρνα πάντα απαντήσεις και αυτό με ανακούφιζε. Από το 2013 γράφω επίσημα βιβλία, για αναγνώστες. Η ανάγκη και η επιθυμία μου είναι, ο συγκερασμός των εμπειριών αλλά και των εμπνεύσεων που με κατακλύζουν. Χαίρομαι που με διαβάζουν, με νιώθουν και με τη σειρά μου χαίρομαι που τους αγγίζω. Όλοι μας είμαστε συνοδοιπόροι σε αυτή τη ζωή. Όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες.
Προσπαθείς περισσότερο να είσαι αυθεντική ή προσπαθείς να δώσεις στους αναγνώστες σου, αυτό που θέλουν να διαβάσουν;
Είμαι αυθεντική και ελεύθερη στον λόγο μου. Ποτέ δεν σκέφτηκα να γράψω πράγματα επιτηδευμένα! Είμαι αρεστή γιατί μιλάω ανθρώπινα, προσιτά και με αλήθειες!
Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, στις εκπτώσεις και στη διάλυση του κοινωνικού ιστού, έχω την υποχρέωση να στέκομαι Φάρος, για την υπενθύμιση και τη στήριξη των Αξιών και της Αρετής.
Τα παιδικά βιβλία τα τελειώνω στη βδομάδα…
Έχεις άλλους συγγραφείς φίλους, που μοιράζεστε ιδέες και ανησυχίες μαζί;
Όχι, ο συγγραφικός δρόμος είναι προσωπικός. Οι ιδέες δεν μοιράζονται…. Η γραφή είναι εσωτερική υπόθεση. Η γραφή για μένα είναι η προέκταση της ύπαρξής μου. Η συγγραφή υπάρχει για να βοηθά τον δημιουργό στην πνευματική του εξύψωση και ταυτόχρονα του αποκαλύπτει τον δικό του, ξεχωριστό κόσμο. Τώρα, σε ώρα καφέ και κουβεντούλας, μπορούμε άνετα με φίλους-συγγραφείς να μιλάμε και να σχολιάζουμε τα καθημερινά δρώμενα.
Υπάρχουν στο συρτάρι σου αδημοσίευτα ή ημιτελή βιβλία;
Ναι, υπάρχουν. Ένα ολοκληρωμένο βιβλίο για παιδιά, που θα κυκλοφορήσει του χρόνου, ένα ημιτελές μυθιστόρημα και ένα παιδικό βιβλίο που το έχω ήδη ξεκινήσει…
Πόσο χρόνο σου παίρνει κατά μέσο όρο, για να γράψεις ένα βιβλίο;
Τα παιδικά βιβλία τα τελειώνω στη βδομάδα. Τα γράφω με ευκολία γιατί τα αγαπώ ιδιαίτερα, άσχετα αν τα θέματα τους δεν είναι εύκολα και χρειάζονται ιδιαίτερο χειρισμό. Στα μυθιστορήματα έχω δυστοκία! Τα ξεκινώ, τα αφήνω και ξανά καταπιάνομαι μαζί τους, αφού έχει περάσει αρκετός καιρός. Τα μυθιστορήματα με πονούν.
Τι σου αρέσει να γράφεις περισσότερο;
Μου αρέσει η παιδική λογοτεχνία, καθώς και με τη ποίηση.
“Πριν μάθω τη γραφή επικοινωνούσα νοερά με τους ήρωες μου. Τους μιλούσα κανονικά! Αργότερα, τους περνούσα στο χαρτί με τις ιστορίες τους, για πάρτη μου”
Εάν δεν ήσουν συγγραφέας, τι δουλειά θα έκανες;
Όταν με ρωτούσαν μικρό κοριτσάκι, «Τι δουλειά θα κάνεις όταν μεγαλώσεις»; Τους απαντούσα με σιγουριά «Ηθοποιός». Αυτή τη τέχνη ήθελα να υπηρετήσω… Ευτυχώς, με έμμεσο τρόπο, όταν κάνω τις βιβλιοπαρουσιάσεις μου σε όλη την Ελλάδα, τις παρουσιάζω με δραματοποίηση και έτσι μου δίνεται η δυνατότητα να έχω τον ρόλο του ηθοποιού, κάθε φορά. Ταυτόχρονα, νιώθω και σκηνοθέτης, μιας επιμελούμαι και οργανώνω τις παρουσιάσεις, αυτές!
Ακολουθεί φωτογραφικό gallery με έργα της Ευριδίκης Σιγαλού
Ένας συγγραφέας τι χρειάζεται περισσότερο, φαντασία ή εμπειρίες;
Και τα δύο είναι απαραίτητα συστατικά! Η εμπειρία δίνει την ώθηση και η φαντασία τη πραγμάτωση.
Τα 3 αγαπημένα σου βιβλία;
«Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος» του Μ. Σκοτ Πεκ, «Η μυστική Αίγυπτος» του Πωλ Μπράντον, «Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί» του Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου
Αγαπημένοι συγγραφείς;
Θα αναφέρω αγαπημένους μου ποιητές… Τάσος Λειβαδίτης, Γιώργος Σεφέρης, Κωνσταντίνος Καβάφης, Κική Δημουλά, Κώστας Καρυωτάκης
Τι ετοιμάζεις τώρα;
Είναι προς έκδοση το όγδοο βιβλίο μου, από τις εκδόσεις Μέθεξις. Ευελπιστώ μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού να έχει κυκλοφορήσει. Τόλμησα να φύγω από το πεδίο των παραμυθιών και πήγα σε παιδική νουβέλα. Τίτλος του βιβλίου «Τα 4 Αόρατα Βασίλεια της Φύσης».
Βιογραφικό της Ευρυδίκης Σιγαλού
Η Ευρυδίκη Σιγαλού, ή αλλιώς Έφη, όπως την αποκαλούν οι φίλοι της, γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1961, στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας.
Γράφει ποίηση, λογοτεχνία και διδακτικά παραμύθια.
Ζει στο Μαρούσι και είναι μητέρα δύο παιδιών.
Έργα της:
“Η Κόρη του Γιαλού”, εκδόσεις Λιβάνη (2013) Μυθιστόρημα
“Μια βασίλισσα αλλιώτικη από τις άλλες”, εκδόσεις Αλφάβητο Ζωής, σε εικονογράφηση Νικόλιας Χριστοδουλοπούλου (2014) Παραμύθι
“Η ιστορία ενός φυτού”, εκδόσεις Μέθεξις, σε εικονογράφηση Βελισσάριου Μπούρδου (2016) Παραμύθι
“Η Μαρίτσα και ο Tony” εκδόσεις Μέθεξις, σε εικονογράφηση Βελισσάριου Μπούρδου (2017) Παραμύθι
“Σαββατολουσμένη μου” εκδόσεις Μέθεξις, υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων (2018) Ποίηση
“Τα χρώματα του συναισθήματος” εκδόσεις Μέθεξις, σε εικονογράφηση Εύας Μαρίνας Κουβοπούλου, υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων (2019) Παραμύθι
“Η ανικανοποίητη πέτρα” εκδόσεις Μέθεξις, σε εικονογράφηση Αιμιλίας Πέτρου (2020) Παραμύθι
“Τα 4 Αόρατα Βασίλεια της Φύσης” εκδόσεις Μέθεξις
(2021) Υπό έκδοση Παιδική Νουβέλα
- Ο Όμιλος για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων της απένειμε «Τιμητικό Έπαινο» για τη συμβολή της στον Πολιτισμό, μέσω του συγγραφικού της έργου (24 Φεβρουαρίου 2018) και
- «Έπαινο» για την Προσφορά της και την αμέριστη στήριξή της στον Όμιλο (26 Ιανουαρίου 2019)
Το (2017) συμμετείχε με δύο διηγήματά της:
Στην “Ανθολογία μικρού διηγήματος για τη νύχτα” εκδόσεις κύμα, με τίτλο “Καληνύχτα” και στις “Ιστορίες πάθους και μαγειρικής ” εκδόσεις κύμα, με τίτλο “Γεμιστοί κολοκυθοανθοί”
